Author:
Abstract
Geçtiğimiz yüzyılın başında Marcel Duchamp’ın tartışmaya açtığı saha günümüz sanatının belkemiğini oluşturmaktadır. Her şeyin sanat alanına dahil edilmesi her ne kadar kabul gören bir yaklaşım halini alsa da 1900’lerin ortasına kadar gelişen süreçte sanat yapıtının nesneyle var olan ilişkisi kesilmemiştir. Ancak, özellikle, Minimalist sanatın olabildiğince yalınlaşmış form anlayışının hemen arkasından Kavramsal Sanat akımı sanatın gerçek gücünü tekrar göstermek üzere ortaya çıkmış ve Post- Duchamp tavır olarak sanatın kendisini tekrar tartışmaya açmıştır. Çünkü hayatı anlamlandırma aşamasında sanat, maddi unsurların gölgesinde, biçimsel alanda takılıp kalmakta ve kendi gerçekliğinin ötesine geçemeyerek hakikate dair izlek oluşturamamakta ve araçsal konuma sürüklenmektedir. 1970- 80’lerden günümüze kadar uzanan süreçte Kavramsal Sanatın başını çektiği maddesizleş(tir)me stratejileri olarak adlandırılabilecek bu yaklaşım, günümüzde varlığını hala sürdürmekte ve sanatın meta düzeyinin ötesinde tartışmaya devam etmektedir. Performans ve beden sanatının, video sanatının da içinde sayılabileceği bu yaklaşımı Robret Barry, Marcel Broothers, Michael Asher, Robert Raushenberg gibi sanatçılarda görmek mümkün olduğu kadar güncel anlamda Tom Friedman, Gianni Motti, Maurizio Cattelan, Martin Creed, Maria Eichhorn, Teching Hsieh gibi sanatçıların pratiklerinde, 2016 yılında Amerika’daki tüm dünyaya duyurulan sanat ve kültür grevine (bkz. #J20 Art Strike) kadar tüm sanatsal yaklaşımlarda bu stratejilerin parçaları ve tartışmanın örnekleri görülmektedir.
Keywords
Abstract
At the beginning of the last century, the field that Marcel Duchamp had starts to discuss is the backbone of today's art. Although the inclusion of everything in the field of art has become an accepted approach, the relations between the artwork and the object has not ceased in the process that developed until the mid-1900s. However, just after Minimalist art's understanding of the simplistic form as much as possible, Conceptual Art movement emerged to show the true power of art and re-opened art itself as a Post-Duchamp attitude. Because in the stage of making sense of life, art is stuck in the shadow of material elements, in the formal space, and cannot go beyond its own reality and cannot create a trajectory of the truth and drifts into an instrumental position. This approach, which can be called as the de-materialization strategies led by Conceptual Art in the period from 1970-80s to the present day, continues to exist today and continues to discuss beyond the art's level of commodity. This approach, which includes performance and body art and video art, can be seen in the production of artists such as Robret Barry, Marcel Broothers, Michael Asher and Robert Raushenberg and also in a more contemporary sense can be seen in the production of artists such as Tom Friedman, Gianni Motti, Maurizio Cattelan, Martin Creed, Maria Eichhorn, Teching Hsieh. Besides, in 2016, all the artistic approaches to art and culture strikes (see #J20 Art Strike), which are announced to the whole world in America, are part of these strategies and examples of the discussion.