Author :
Abstract
|
Richard Rorty, yeni pragmatizmin peygamberi olarak gösterilmiş Amerikalı filozoftur. Hatta bu felsefeye özgü radikal postmodern tutumuyla modern düşünce biçiminin temel iddialarını bir kenara bırakmak konusunda oldukça heveslidir. Bu yanıyla bazılarına göre diğer postmodern düşünürler gibi sadece yıkıp dökmüştür. Bu anlamda Rorty olumsuz sonuçların baş sorumlulardan birisi olarak gösterilir. Fakat bu çalışmada bu görüşün aksine Rorty’nin zalimliği tanımaya yarayan ortak bir duygu olan acı üzerinden duygudaşlık fikri geliştirmeye çalıştığı iddia edilmiştir. Pragmatik bir yorumla daha fazla sayıda kimseyi biz olarak görmenin duyguya dayanan dilsel bir yolu yaratılmak istenir. Bu doğrultuda ona göre mutlak ilkeler olmasa da zalimlik tanınabilir ve bir tepki konulabilir. Ayrıca, özel ilgileri kamusal sorunlarla mutlaka birlikte düşünmek gerekli olmasa da bireyler hem kendilerini gerçekleştirebilir hem de başkalarını düşünebilirler. Kelimeleri kullanma ve eğretilemede güçlü bir pozisyona sahip özgün felsefi yöntem yeni dil oyunları aracılığıyla bu yönde tedavi edici bir etki yaratabilir. Nihayet çoğulculuğu ve hoşgörüyü öne çıkaran insan hakları kültürü dayanışmayı yaratabilir. Bu politik iddialar, Rorty’nin Postmodern Burjuva Liberalizm adıyla anılan ütopyasının temel dinamikleridir. Bu doğrultuda bu çalışmada Rorty’nin siyasi projesi sözü geçen hedefleri etrafında tartışmaya açılmıştır. |
Keywords
Abstract
|
Richard Rorty is an American philosopher who is shown as the prophet of new pragmatism. In fact, with his radical postmodern attitude specific to this philosophy, he is quite eager to leave aside the basic claims of the modern way of thinking. In this respect, according to some, he has only destroyed and demolished it like other postmodern thinkers. In this sense, Rorty is shown as one of the main culprits. However, in this study, contrary to this view, it has been claimed that Rorty tried to develop the idea of sympathy through pain, a common feeling that helps to recognize cruelty. With a pragmatic interpretation, it is desired to create a linguistic way of seeing more people as us, based on emotion. According to him, cruelty can be recognized and a reaction can be made, although there are no absolute principles. In addition, although it is not necessary to think of private interests together with public problems, individuals can both realize themselves and think of others. The original philosophical method, which has a strong position in using words and metaphors, can create a therapeutic effect in this direction through new language games. Finally, a human rights culture that emphasizes pluralism and tolerance can create solidarity. These political claims are the basic dynamics of Rorty’s utopia, known as Postmodern Bourgeois Liberalism. Accordingly, in this study, Rorty’s political project is opened to discussion around the aforementioned goals. |
