Bilgi paylaşımı, kamu kurumları arasında koordinasyon sağlanması, hizmet kalitesinin artırılması ve kamu yönetiminin dijital dönüşüm sürecine uyum sağlaması açısından kritik bir süreçtir. Ancak, bürokratik engeller, kurumsal güven eksikliği, yasal sınırlamalar ve teknik uyumsuzluklar, bilgi paylaşımını sınırlayan temel faktörlerdir. Bu çalışma, kamu yönetiminde kurumlar arası bilgi paylaşımının etkinliğini artırmak ve siber güvenlik tehditlerine karşı dirençli bir yapı oluşturmak amacıyla stratejik iş birliği modellerini incelemektedir. Çalışmada, Türkiye’de e-Devlet Kapısı, UYAP, MERNİS ve Sağlık Bilgi Sistemleri gibi mevcut bilgi paylaşım mekanizmalarının etkinliği incelenmiş ve kamu kurumları arasındaki bilgi akışını kolaylaştıran ve engelleyen unsurlar analiz edilmiştir. Çalışma, teorik bir çerçeve üzerinden yürütülerek sosyal sermaye teorisi, bilgi tabanlı teori ve örgütsel öğrenme teorisi ışığında kamu yönetimindeki bilgi paylaşımının iyileştirilebilir yönlerini ele almaktadır. Elde edilen bulgular, bilgi paylaşımının siber güvenlik tehditlerine karşı kolektif bir savunma mekanizması sunduğunu ve kamu hizmetlerinin etkinliğini artırdığını göstermektedir. Türkiye’de mevcut bilgi paylaşım altyapılarının belirli ölçüde başarılı olduğu ancak veri güvenliği, yasal düzenlemeler, insan kaynağı eksikliği ve kurumlar arası güven sorunu nedeniyle bazı aksaklıklar yaşandığı tespit edilmiştir. İyileştirilebilir yönelere ışık tutan on temel politika önerisi sunulmuştur. Sonuç olarak, bilgi paylaşımının etkin bir şekilde gerçekleştirilmesi için veri entegrasyonu, ortak risk yönetimi, eğitim ve farkındalık artırma stratejileri ile yasal çerçevenin güncellenmesi gerekmektedir. Çalışma kapsamında geliştirilen politika önerileri, kamu kurumlarının daha koordineli, güvenli ve verimli çalışmasını sağlayarak vatandaşlara sunulan hizmetlerin kalitesini artırmayı amaçlamakatadır.
Information sharing is a critical process in terms of ensuring coordination among public institutions, increasing service quality and adapting to the digital transformation process of public administration. However, bureaucratic obstacles, lack of institutional trust, legal limitations and technical incompatibilities are the main factors limiting information sharing. This study examines strategic cooperation models in order to increase the effectiveness of information sharing between institutions in public administration and to create a structure resistant to cybersecurity threats. In the study, the effectiveness of existing information sharing mechanisms such as e-Government Gateway, UYAP and Health Information Systems in Türkiye was examined and the elements that facilitate and hinder the flow of information between public institutions were analyzed. The study was conducted within a theoretical framework and addressed the improvable aspects of information sharing in public administration in light of social capital theory, knowledge-based theory and organizational learning theory. The findings obtained show that information sharing provides a collective defense mechanism against cybersecurity threats and increases the effectiveness of public services. It was determined that the existing information sharing infrastructures in Türkiye are successful to a certain extent, but some problems are experienced due to data security, legal regulations, lack of human resources and trust issues between institutions. Ten basic policy recommendations that shed light on areas for improvement have been presented. As a result, data integration, common risk management, education and awareness-raising strategies and the legal framework need to be updated to ensure effective information sharing. The policy recommendations developed within the scope of the study aim to increase the quality of services provided to citizens by ensuring more coordinated, secure and efficient operation of public institutions.