LİSE 9.SINIF ÖĞRENCİLERİNİN ŞİDDET EĞİLİMLERİNİN SOSYAL PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİ İLE BAZI DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ
Author :
Abstract
Bu araştırmada, lise öğrencilerinin şiddet eğilimleri, sosyal problem çözme becerileri ve bazı demografik değişkenleri arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmaya Mersin’de farklı iki lisede öğrenim görmekte olan (%52,8 kız, %47,2 erkek olmak üzere) toplam 176 öğrenci katılmıştır. Araştırma verileri kişisel bilgi formu, Şiddet Eğilimi Ölçeği, Sosyal Problem Çözme Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Araştırma sonucu olarak, öğrencilerin şiddet eğilim düzeyleri ile sosyal problem çözme düzeyleri arasında negatif yönlü anlamlı ilişki bulunmuştur. Aynı okulda okuyan kızlar arasında ve aynı okulda okuyan erkek öğrenciler arasında şiddet eğilimleri benzer bulunmuştur. Toros Anadolu Lisesindeki (TAL) kız öğrencilerin şiddet eğilim düzeyleri Akdeniz İmam Hatip Anadolu Lisesindeki (İHL) kız öğrencilerinden daha yüksek bulunmuştur. Sosyal problem çözme becerisi bakımından AL öğrencilerinin homojen olduğu buna karşılık İHL öğrencilerinin ise heterojen olduğu söylenebilir. AL’ deki erkek öğrencilerin sosyal problem çözme becerileri İHL’ deki erkek öğrencilerinden daha yüksek bulunmuştur. Sonuç olarak AL de sosyal problem çözme becerilerinin İHL ye göre daha homojen olduğu söylenebilir.
Keywords
Abstract
The aim of this study was to determine relationship between violence tendency, social problem solving skills and some demographic variable of employed by high school students. A total of 176 students (47.2% male and 52.8% female) students who continue their education in different two high school Mersin city. The study data were collected using Violence Tendency Scale, Social Problem Solving Scale. As a result of the study, there is a significant negative correlation between violence tendency and social problem solving skills. Tendencies of violence were found to be similar among girls reading at the same school and boys studying at the same school. The level of violence of the girls in AL was found higher than that of the girls in IHL. In terms of social problem solving skills, AL students are homogeneous whereas IHL students are heterogeneous. The social problem solving skills of male students in AL were found higher than male students in IHL. As a result, it can be said that social problem solving skills in AL are more homogenous than İHL.
Keywords
- Alikasıfoglu, M.; Erginoz, E.; Ercan, O.; Uysal, Ö.; Kaymak, D.A. & Ozdemir, I. (2014). “Violent
- Alikasıfoglu, M.; Erginoz, E.; Ercan, O.; Uysal, Ö.; Kaymak, D.A. & Ozdemir, I. (2014). “ViolentBehaviour Among Turkish High School Students and Correlate of Physical Fighting”, The European Journal of Public Health, 14(2):173-177.
- Arı, M. & Yaban, E. H. (2012). “9-11 Yaşındaki Çocukların Sosyal Problem Çözme Becerilerinde Cinsiyet ve Yaş Farklılıkları”, Eğitim ve Bilim, 37(164): 188-203.
- Arslan, C.; Hamarta, E.; Arslan, E. & Saygın, Y. (2010). “Ergenlerde Saldırganlık ve Kişilerarası Problem Çözmenin İncelenmesi”, İlköğretim Online, 9(1): 379-388.
- Avcı, R. & Güçray, S. S. (2013). “Ebeveynler Arası Çatışma, Akran ve Medya Etkileri İle ErgenlerdekiŞiddet Davranışı Arasındaki İlişkiler, Şiddete Yönelik Tutumların Aracı Rolü”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(4): 1995-2015.
- Bakanlık (1998). Aile İçinde ve Toplumsal Alanda Şiddet, Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Yayınları, Bilim Serisi 113, Ankara, pp.47.
- Balcıoğlu, İ. (2000). Biyolojik, Sosyolojik Psikolojik Açıdan Şiddet, Yüce Yayım, İstanbul.
- Balkıs, M.; Duru E. & Buluş, M. (2005). “Şiddete Yönelik Tutumların Özyeterlik, Medya, Şiddete Yönelik İnanç, Arkadaş Grubu ve Okula Bağlılık Duygusu İle İlişkisi”, Ege Eğitim Dergisi, (6)2: 81-97.
- Bulut, S. (2008). “Okullarda Görülen Öğrenciden Öğrenciye Yönelik Şiddet Olaylarının Bazı DeğişkenlerAçısından Arşiv Araştırması Yöntemiyle İncelenmesi”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2): 23-38.
- Çekici, F. (2009). “Problem Çözme Terapisine Dayalı Beceri Geliştirme Grubunun Üniversite ÖğrencilerininSosyal Problem Çözme Becerileri, Öfkeyle İlişkili Davranış Ve Düşünceler İle Sürekli Kaygı Düzeylerine Etkisi”, Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
- Çekici, F. & Güçray, S. (2012). “Problem Çözme Terapisine Dayalı Beceri Geliştirme Grubunun ÜniversiteÖğrencilerinin Sosyal Problem Çözme Becerileri, Öfkeyle İlişkili Davranış ve Düşünceler İle Sürekli Kaygı Düzeylerine Etkisi”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2): 103-128.
- Çetinkaya Yıldız, E. & Hatipoğlu Sümer, Z. (2010). “Okul Öncesi Çocuklar Ve Şiddet: Tanık Ve Kurban Olma Düzeyleri”, İlköğretim Online, 9(2): 630–642.
- Çubukçu, Z. & Dönmez, A. (2012). “İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Okuldaki Şiddet Üzerine Görüşleri”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi ESOSDER, 11(40): 89-108.
- Deveci, H., Karadağ, R., ve Yılmaz, F. (2008). İlköğretim öğrencilerinin şiddet algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi ESOSDER, 7(24), 351-368.
- Güneş, F. & Traş, Z. (2013). “Üniversite Öğrencilerinin Sosyal Problem Çözme Düzeylerinin Sosyal Yetkinlik Açısından İncelenmesi”, International Journal of Social Science, 6(7): 1099-1108.
- Haskan, Ö. (2009). “Ergenlerde Şiddet Eğilimi, Yalnızlık Ve Sosyal Destek”, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Kabasakal, Z. T.; Sağkal, A. S. & Türnüklü, A. (2015). “Barış Eğitimi Programının Öğrencilerin Şiddet Eğilimleri Ve Sosyal Sorun Çözme Becerileri Üzerindeki Etkileri”, Eğitim ve Bilim, 40 (182): 43-62.
- Karasar, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
- Kartal, H. & Bilgin, A. (2009). “İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenler Ve Öğrenim Gören Öğrencilerin Zorbalığa Yönelik Görüşleri”, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(3): 539-562.
- Kepenekci Y.K. & Çınkır Ş. (2006). “Bullying Among Turkish High School Students, Child Abuse & Neglect, 30: 193–204.
- Kızmaz, Z. (2006). “Okullardaki Şiddet Davranışının Kaynakları Üzerine Kuramsal Bir Yaklaşım”, CÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 30(1): 47-70.
- Koçyiğit, S., Gündoğdu, K. & Bay, E. (2010). “Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Okulda Şiddetin Kaynağı Üzerine Algıları”, Mediterranean Journal of Educational Research, 7: 41-59.
- MEB (2006). Okullarda Şiddetin Önlenmesi Genelgesi, 2006/26.
- Merdan, H. (2014). “Ortaöğretim Kurumlarındaki Öğrencilerin Şiddet Davranışlarında Ailenin,Öğretmenlerin Ve Akran Gruplarının Rolü”, Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Michaud, Y. (1991). Şiddet, çev.: Cem Muhtaroğlu, İletişim Yayınları, İstanbul,1991, pp.8-9.
- Özdemir, S. & Sezgin, F. (2011). “İlköğretim Okulu Öğrencilerinin Yönetici Ve Öğretmen Desteği,Algılanan Şiddet Ve Okul Memnuniyetine İlişkin Görüşleri”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2): 181-199.
- Özgür, G.; Yörükoğlu, G. & Baysan Arabacı, L. (2011). “Lise Öğrencilerinin Şiddet Algıları, Şiddet Eğilim Düzeyleri Ve Etkileyen Faktörler”, Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2): 53-60.
- Özmen, F. & Küçük, N. (2013). “İki Ayrı Zaman Diliminde Okulda Şiddet Durumu”, Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2): 78-96.
- Özpulat, F. (2017). “Hemşirelik Öğrencilerinin Şiddet Eğilimleri İle Toplumsal Cinsiyet Algıları Arasındaki İlişki”, Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 2(2): 151-161.
- Sargın, Y. A. (2008). “Ergenlik Dönemindeki Öğrencilerin Saldırgan Davranışları İle Öfke ve SosyalProblem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
- Uysal, A. (2003). “Şiddet Karşıtı Programlı Eğitimin Öğrencilerin Çatışma Çözümleri, Şiddet Eğilimleri ve Davranışlarına Yansıması”, Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Uysal, A. & Bayık-Temel, A. (2009). “Şiddet Karşıtı Eğitim Programının Öğrencilerin Çatışma Çözüm,Şiddet Eğilimi Ve Şiddet Davranışlarına Yansıması”, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 12(1): 20-30.
- WHO (2002). WHO Dünya Sağlık Raporu ( Şiddet ve Sağlık Dünya Raporu) 2002, s.2.
- Yakut, S. (2012). “Lise Öğrencilerinde Dindarlık-Şiddet Eğilimi İlişkisi”, Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
- Yavuzer, Y. (2011). “Okullarda Saldırganlık/Şiddet: Okul Ve Öğretmenle İlgili Risk Faktörleri Ve Önleme Stratejileri”, Millî Eğitim, 192: 43-61.
- Yiğit, R. (2013). “Öğretmen Adaylarının Öznel İyi Oluşu İle Sosyal Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, İlköğretim Online, 12(2): 550-560.
- Yönet, E.; Çalık, F.; Yaşartürk, F. & Çimen, K. (2016). “Lise Öğrencilerinin Rekreatif EtkinliklereKatılımları İle Saldırganlık-Şiddet Eğilimlerinin İncelenmesi”, International Journal of Science Culture and Sport, 4:(SI): 368-382.
