Author:
Abstract
Güvenlik ve savunma alanında birçok düzenleme yapan Avrupa Birliği (AB) ülkelerinin, egemenlikleri konusunda oldukça hassas olmaları bu alanlarda bir ilerleme kaydedememelerine neden olmaktadır. Özellikle güvenlik ve savunmaya yönelik düzenlemelerin yer aldığı Lizbon Antlaşması da bu noktada yetersiz kalmıştır. Antlaşmanın ardından Ortadoğu’da patlak veren krizler, Lizbon Antlaşması ile yapılan düzenlemelerin yetersizliğinin görülmesi açısından son derece önemli olmuştur. AB ülkeleri Ortadoğu’da yaşanan bu krizler karşısında ortak politikalar geliştirememiş, üye ülkeler kendi ulusal çıkarları doğrultusunda hareket etmeyi tercih etmişlerdir. Çalışmada; Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası (OGSP) kapsamında Ortadoğu’da meydana gelen krizler ele alınarak, güvenlik ve savunmaya yönelik düzenlemelerin etkinliği değerlendirilmeye çalışılmıştır.
Keywords
Abstract
European Union (EU) countries that makes many regulations at security and defence area causes them not to achieve any advancement at these areas since they are very sensitive about their sovereignty. Especially Lisbon Treaty which regulations were partook towards security and defence was also failed to satisfy at this point. Crises emerged at Middle East after the treaty, became very important in sense of seeing incapability of regulations made by Lisbon Treaty. EU countries couldn’t be able to develop common policies against these crises faced within Middle East and they preferred to act in line with their national interests. In the study; effectiveness of regulations regarding security and defence had tried to be evaluated by handling emerged crises within Middle East in scope of Common Security and Defence Policy (CSDP).