Author :
Abstract
|
Günümüzün önemli tartışmalarından birisi sürdürülebilirlik konusudur. Özellikle, enerji ve kaynak yoğun bir sektör olan inşaat sektöründe, çevresel sürdürülebilirlik kriterlerini karşılamada temel bir bileşen olan yapı malzemeleri, büyük öneme sahiptir. Üst yönetim faktörleri ve ulusal politikalar, ülkenin yapı sektöründeki sürdürülebilirlik yaklaşımını belirlemekte, yapı malzemesi üretim ve seçim ortamında arz-talep dengesini sağlamaktadır. Bununla birlikte literatürde yer alan çalışmalar daha çok sürdürülebilir yapı malzemesi odağında olup yasal ve politik süreçler hakkında pek fazla çalışma bulunmamaktadır. Türkiye’nin 1963 yılında planlı kalkınma dönemine geçmesiyle birlikte yayınlanmaya başlayan Kalkınma Planları, durum analizi için önemli verilere sahiptir. Bu çalışma, Türkiye’deki yerel politika ve strateji belgeleri olan kalkınma planlarının, yapı malzemelerinin üretim ve kullanımındaki sürdürülebilirlik davranışlarına olan etkisini belirlemeyi amaçlamaktadır. Bununla birlikte küresel sürdürülebilirlik yaklaşımları ile yerel politikalar arasındaki ilişkiyi incelemektedir. Çalışma içerik analizi ve karşılaştırma yöntemi ile yapılmıştır. Ülkenin 60 yıllık kalkınma planı süreci sürdürülebilirlik ve yapı malzemesi ilişkisi bağlamında incelenmiştir. Kalkınma planları, aynı dönemde yürürlüğe giren yönetmelikler, ülkenin politikaları ve küresel çevrecilik akımlarının etkisi kronolojik olarak karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak Türkiye'de çevresel sürdürülebilirlik kavramı uzun yıllardır önemli bir gündem maddesi olmuştur ve konuyla ilgili yaklaşımlar sürekli olarak gelişmektedir. Kontrolsüz kentleşme, sanayileşme ve hava kirliliği gibi sorunların ortaya çıkmasıyla çevresel duyarlılık artmıştır, üçüncü kalkınma planında çevre sorunları başlığı ilk kez kullanılmış, sonraki yıllarda sürdürülebilirlik endişeleri üzerine faaliyetler hareketlenmiştir. 2007 yılında hazırlanan dokuzuncu kalkınma planı döneminde, üretim ve malzeme seçim ortamında etkileri tam hissedilmese de yasal ve politik olarak Avrupa ülkeleri seviyesine yaklaşmaya başlanmıştır. Günümüzde, küresel ölçekteki uygulamalar ile yerel politikalarda geçmiş dönemlerin aksine daha hızlı aksiyon alınmaya başlanmıştır. |
Keywords
Abstract
|
Sustainability is one of today's most important issues. Especially in the construction industry, which is an energy and resource-intensive sector, building materials, which are a key component in meeting environmental sustainability criteria, are of great importance. Top government and national policies determine the country's approach to sustainability in the construction sector and ensure the supply-demand balance in the building material production and selection environment. However, the studies in the literature are mostly focused on sustainable building materials and there are very few studies on legal and political processes. Development Plans, which started to be published after Türkiye's adoption of the planned development period in 1963, have important data for situation analysis. This study aims to determine the impact of development plans, which are local policy and strategy documents in Türkiye, on sustainability behaviors in the production and use of building materials. It also examines the relationship between global sustainability approaches and local policies. The study was based on content analysis and comparison method. The country's 60-year development plan process was analyzed in the context of the relationship between sustainability and building materials. Development plans, regulations enacted in the same period, the country's policies and the impact of global environmentalism movements are compared chronologically. In conclusion, the concept of environmental sustainability has been an important issue on the agenda in Turkey for many years and approaches to the issue have been constantly evolving. Environmental sensitivity has increased with the advent of problems such as uncontrolled urbanization, industrialization and air pollution, the title of environmental problems was used for the first time in the third development plan, and in the following years, activities were activated on sustainability concerns. With the Ninth Development Plan period in 2007, Turkey began to catch the legal and political standards of European countries, although the effects were not fully experienced in the production and material selection in the market. Today, global practices and local policies have begun to take action faster than in the past. |
