Author :
Abstract
Bu makale; sanatçının kendini ifade etme yollarını bulduğu, duygularını ve düşüncelerini aktarabildiği sanatsal eylem alanını, otobiyografik yaşam detayları üzerinden incelemekte, yaşanmışlıkların, sanatın biçimi ve içeriğini nasıl etkilediği konusunda, görsel ve teorik dayanaklar sunmaktadır. Anılar, sonradan hatırlanabilen ya da bilinçaltı depolarına yüklenen bellek verileri konumundadır. Her veri, duygu ve düşünce içerikli bir kodlama ile birlikte hafızadaki yerini almaktadır. Unutma ve hatırlama koşulları sanatçının anısının yarattığı hisler üzerinden derecelenmekte ve bu duyumlar bellekte imgesel bir temsile dönüşmektedir. Makalede, sanatçının travmaları sebebiyle yaşadığı duyumların sağaltımı yönünde, sanatın sağladığı katkılar tartışmaya ve yoruma açılmıştır. Bu yaklaşım içinde travmayı tartışmaya açmak, sanatın sembolleştirme gücü diyebileceğimiz özel etkisine de vurgu yapmaktadır. Sanat özne ile nesne arasındaki sınırın bulanıklaştığı ve böylece önceden var olan kısıtlamaların ortadan kalktığı bir geçiş alanı yaratabilmektedir. Sanatın, simgeleştirme ve tercüme etme gibi özel işlevleri, yaratım gücünü tetiklemektedir. Bu misyon ile sanat, travmayı ve izlerini yeniden anlamlandırma yoluyla ve farklı varyasyonları ile görünür hale getirmektedir. Travmanın sanatsal bir ürüne dönüşmesi için gerekli koşullar sanatçı tarafından teknik anlamda sağlanmış olmalıdır. Kathe Kölwitz, Luzene Hill, Yayoi Kusama, Jackson Pollock, ve Louise Bourgeois travmayı ve bu travmaların sanatçılar üzerindeki etkilerini anlamak, yorumlamak ve açıklamak üzere örnek verilebilecek önemli isimlerdir.
Otobiyografik yaşam deneyimleri üzerinden sanatsal üretim yapan sanatçı, izleyiciyi özel alanlarına kabul etmiş olacağından, mahrem alanında etkileşimli bir diyaloğa davet çağrısını da yapmış olacaktır. Sanatsal ifade; sanatçının kendisine karşı meydan okumasına dönüşecek, duyguları ile girdiği etkileşim sonucunda, tasarlanmış bir iyileşme alanı açılacaktır.
Keywords
Abstract
This article; It examines the field of artistic action, where the artist finds ways to express himself and convey his feelings and thoughts, through autobiographical life details, and provides visual and theoretical basis on how experiences affect the form and content of art. Memories are memory data that can be remembered later or loaded into subconscious stores. Each data takes its place in memory with a coding of emotions and thoughts. The conditions of forgetting and remembering are graded based on the feelings created by the artist's memory, and these sensations turn into an imaginary representation in memory. In the article, the contributions of art to the treatment of the sensations experienced by the artist due to his traumas are opened to discussion and interpretation. Bringing trauma into discussion within this approach also emphasizes the special effect of art, which we can call its symbolizing power. Art can create a transitional space where the boundaries between subject and object become blurred and thus pre-existing restrictions disappear. Special functions of art, such as symbolization and translation, trigger the power of creation. With this mission, art makes trauma and its traces visible through re-meaning and different variations. The necessary conditions for the transformation of trauma into an artistic product must be provided technically by the artist. Kathe Kölwitz, Luzene Hill, Yayoi Kusama, Jackson Pollock, and Louise Bourgeois are important names that can be given as examples to understand, interpret and explain trauma and the effects of these traumas on artists.
The artist, who makes artistic production based on his autobiographical life experiences, will have accepted the audience into his private spaces, thus making an invitation to an interactive dialogue in his private space. artistic expression; It will turn into the artist's challenge to himself, and as a result of his interaction with his emotions, a designed healing space will be opened.
