Author :
Abstract
Okullarda giderek artan bir biçimde yaşanan ilişkisel saldırganlık, failin bir başkasına psikolojik ve duygusal zarar vermek için gizli taktikler kullandığı bir zorbalık şeklidir ve ciddi bir sorundur. Literatür ilişkisel saldırganlığın öğrencilerin psikolojisini ve duygularını olumsuz etkilediğini ortaya koymaktadır. İlişkisel saldırganlığın hem mağdurlar hem de failler için olumsuz sonuçları yaygın olabilir. Bu sonuçlardan bazıları, öğrencilerin okula devam etme ve ruh hali, kaygı, depresyon, sosyal beceriler ve yeni arkadaşlıklar geliştirememe, akranlarına karşı şüphe veya düşmanlık, duygusal stres, düşük benlik saygısı, uyum sağlama güçlüğü ve zayıf ilişkileri içerir. ve öğretmen / öğrenci çatışması olarak sayılabilir Amaç: Bu çalışmanın amacı, okullarda giderek artan ve ciddi bir problem olarak karşımıza çıkan ilişkisel saldırganlığı önlemeye yönelik bir model önermektir. Yöntem: Bu çalışmada okullarda ilişkisel saldırganlık konusu, ergenlerle sınırlı tutulmuş ve konuya ilişkin önleyici yöntemlere odaklanan literatürün incelenmesine ağırlık verilmişttir. Bulgular: Literatür incelemsi, ilişkisel saldırganlık mağdurlarının genellikle akranları tarafından reddedilmiş olmaktan utanç duyduklarını göstermiştir. Bazen bu duygu, arkadaşlık sadakati ve karmaşası nedeniyle bazı çocukların yardım isteme konusunda isteksiz kalmasına yol açmaktadır. Özellikle ilişkisel saldırganlık mağduru erkek öğrencilerin mağduriyetlerini toplumsal cinsiyet beklentileri nedeniyle tartışmaktan kaçındıkları görülmektedir. Diğer yandan yetişkinler, çocuğun ilişkisel saldırganlığa yönelik şikâyetlerini ‘tipik çocuk davranışı’ olarak değerlendirerek ciddiye almadıklarında ya da görmezden geldiklerinde, mağdur çocuklar karşı karşıya kaldıkları saldırgan davranışları bildirmek konusunda isteksiz davranabilmektedirler. Döngünün devam etmesine yol açan bu durum, çocuklar ve ergenlerin kendilerine zarar verici davranışlarda bulunmalarına, hatta intihar düşünceleri yaşamalarına kadar gidebilen ciddi sonuçlara yol açabilmektedir. Sonuç: Bütün bu olumsuz sonuçlar,kullarda ilişkisel saldırganlıkla mücadeleye yönelik sistematik bir model geliştirmenin gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu çalışma, ilişkisel saldırganlığın yol açtığı tehlikelere ve önlenmesine yönelik alınması gereken müdahale yöntemlerine odaklanan bir model önermektedir. Modelde yer alan önleyici tedbirler ve müdahale yöntemleri; okullarda yer alan psikolojik danışma ve rehberlik birimlerinin güçlendirilmesi ve konuyu ele alan bir rehberlik müfredatının oluşturularak, okulun, öğretmenlerin, öğrencilerin, ebeveynlerin ve medyanın iş birliği içinde olacakları mücadeleye yönelik çalışmaların planlanması hususlarını içermektedir.
Keywords
Abstract
Relational aggression, which is increasingly experienced in schools, is a serious problem and is a form of bullying where the perpetrator uses covert tactics to cause psychological and emotional harm to another person. The literature reveals that relational aggression negatively affects students' psychology and emotions. The negative consequences of relational aggression for both victims and perpetrators can be common. Some of these results include students' attendance at school and mood, anxiety, depression, inability to develop social skills and new friendships, suspicion or hostility towards their peers, emotional stress, low self-esteem, difficulty in adapting, and poor relationships. and can be counted as teacher - student conflict. Objective: The aim of this study is to propose a model to prevent relational aggression, which is an increasing and serious problem in schools. Method: In this study, the subject of relational aggression in schools was limited to adolescents, and the literature focused on preventive methods. Results: Literature review has shown that victims of relational aggression often feel ashamed of being rejected by their peers. Sometimes this feeling causes some children to be reluctant to seek help due to friendship loyalty and confusion. It is observed that especially male students who are victims of relational aggression avoid discussing their victimization because of their gender expectations. On the other hand, when adults do not take the child's complaints about relational aggression seriously or ignore them as 'typical child behavior', child victims may be reluctant to report the aggressive behavior they face to adults. This situation, which leads to the continuation of the cycle, can lead to serious consequences that can lead to self-destructive behaviors and even suicidal thoughts in children and adolescents. Conclusion: All these negative results reveal the necessity of developing a systematic model to combat relational aggression. This study proposes a model that focuses on the dangers posed by relational aggression and the intervention methods that should be taken to prevent it. Preventive measures and intervention methods in the model; It includes the strengthening of the psychological counseling and guidance units in the schools and the creation of a guidance curriculum that addresses the issue, and the planning of studies for the struggle in which the school, teachers, students, parents and the media will cooperate.
Keywords
- Demirel, Y. (2020). “Okullarda İlişkisel Saldırganlığı Önlemeye Yönelik Bir Model Önerisi” International Social Sciences Studies
- Journal, (e-ISSN:2587-1587) Vol:6, Issue:71; pp:4503-4513. OKULLARDA İLİŞKİSEL SALDIRGANLIĞI ÖNLEMEYE YÖNELİK BİR MODEL ÖNERİSİ 1 Model Proposal For Preventing Relational Aggression In Schools Dr. Öğr. Üyesi. Yüksel DEMİREL Başkent Üniversitesi, Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu, Ankara/Türkiye ORCID ID: https://orcid.org/0000-0002-2011-4481 ÖZET Okullarda giderek artan bir biçimde yaşanan ilişkisel saldırganlık, failin bir başkasına psikolojik ve duygusal zarar vermek için gizli taktikler kullandığı bir zorbalık şeklidir ve ciddi bir sorundur. Literatür ilişkisel saldırganlığın öğrencilerin psikolojisini ve duygularını olumsuz etkilediğini ortaya koymaktadır. İlişkisel saldırganlığın hem mağdurlar hem de failler için olumsuz sonuçları yaygın olabilir. Bu sonuçlardan bazıları, öğrencilerin okula devam etme ve ruh hali, kaygı, depresyon, sosyal beceriler ve yeni arkadaşlıklar geliştirememe, akranlarına karşı şüphe veya düşmanlık, duygusal stres, düşük benlik saygısı, uyum sağlama güçlüğü ve zayıf ilişkileri içerir. ve öğretmen / öğrenci çatışması olarak sayılabilir Amaç: Bu çalışmanın amacı, okullarda giderek artan ve ciddi bir problem olarak karşımıza çıkan ilişkisel saldırganlığı önlemeye yönelik bir model önermektir. Yöntem: Bu çalışmada okullarda ilişkisel saldırganlık konusu, ergenlerle sınırlı tutulmuş ve konuya ilişkin önleyici yöntemlere odaklanan literatürün incelenmesine ağırlık verilmişttir. Bulgular: Literatür incelemsi, ilişkisel saldırganlık mağdurlarının genellikle akranları tarafından reddedilmiş olmaktan utanç duyduklarını göstermiştir. Bazen bu duygu, arkadaşlık sadakati ve karmaşası nedeniyle bazı çocukların yardım isteme konusunda isteksiz kalmasına yol açmaktadır. Özellikle ilişkisel saldırganlık mağduru erkek öğrencilerin mağduriyetlerini toplumsal cinsiyet beklentileri nedeniyle tartışmaktan kaçındıkları görülmektedir. Diğer yandan yetişkinler, çocuğun ilişkisel saldırganlığa yönelik şikâyetlerini ‘tipik çocuk davranışı’ olarak değerlendirerek ciddiye almadıklarında ya da görmezden geldiklerinde, mağdur çocuklar karşı karşıya kaldıkları saldırgan davranışları bildirmek konusunda isteksiz davranabilmektedirler. Döngünün devam etmesine yol açan bu durum, çocuklar ve ergenlerin kendilerine zarar verici davranışlarda bulunmalarına, hatta intihar düşünceleri yaşamalarına kadar gidebilen ciddi sonuçlara yol açabilmektedir. Sonuç: Bütün bu olumsuz sonuçlar,kullarda ilişkisel saldırganlıkla mücadeleye yönelik sistematik bir model geliştirmenin gerekliliğini ortaya koymaktadır. Bu çalışma, ilişkisel saldırganlığın yol açtığı tehlikelere ve önlenmesine yönelik alınması gereken müdahale yöntemlerine odaklanan bir model önermektedir. Modelde yer alan önleyici tedbirler ve müdahale yöntemleri; okullarda yer
