Author :
Abstract
Bu araştırma, 10,11,12 yaş çocuklarının benlik saygısı ve empati gelişim düzeylerinin anne baba tutumları ile ilişkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Çocuğun gelişme aşamasında aile içerinde gördüğü tutum ve davranışlar ile benlik saygısı ve empati yeteneği gelişmektedir. Gelişim sürecinde bu iki kavram arasındaki ilişkinin araştırılması amacıyla yapılan bu çalışma çocuk gelişiminde bu kavramlara dikkat çekmektedir. Araştırma, ilişkisel veri analizlerini kapsayan nicel bir çalışmadır. Çalışmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda, demografik değişkenler bakımından anne baba tutumlarının çocukların empati gelişim düzeyleri ve benlik saygıları üzerine etkileri incelenmiştir. Araştırmanın örneklemi, İstanbul ili Esenyurt İlçesinde orta öğretim okulunda öğrenim gören 42 kız 58 erkek öğrenci olmak üzere 100 çocuk ile oluşturulmuştur. Araştırmada empati gelişim düzeyi için ‘Çocuklar İçin Empati Ölçeği’ kullanılmıştır. Benlik saygısı için ‘Coopersmith Benlik Saygısı Ölçeği’, ‘Anne Baba Tutum Ölçeği’ kullanılmıştır. Ebeveyn hakkındaki bilgiler çocuktan alınmıştır. Anne baba tutumları ‘demokratik’ ve ‘otoriter’ olarak iki ayrı kategoride incelenmiştir. Araştırma bulgularına göre, çocukta benlik saygısı ve empati gelişim düzeyi ile demokratik anne baba tutumu arasında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı ilişki vardır. Otoriter anne baba tutumu ile çocukta benlik saygısı ve empati gelişim düzeyi arasında negatif yönlü ilişki tespit edilmiştir. Benlik saygısı ve empati gelişim düzeyi arasında anlamlı ilişki olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Çocuğun benlik saygısının ve empati gelişim düzeyinin anne baba tutumu ile ilişkili olduğu ve benlik saygısının yüksek olduğu çocuklarda empati gelişim düzeyinin yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
The aim of this study was to investigate the relationship between self-esteem and empathy development levels of 10,11,12 year-old children and their parental attitudes. Self-esteem and empathy skills develop with the attitudes and behaviors that the child sees in the family during the developmental stage. This study conducted to investigate the relationship between these two concepts in development process draws attention to these concepts in child development. The research is a quantitative study covering relational data analysis. In line with the results of the study, the effects of parental attitudes on empathy development levels and self-esteem of children in terms of demographic variables were examined. The sample of the study was composed of 100 children, 42 girls and 58 boys who were attending secondary school in Esenyurt district of Istanbul. In the research, ‘Empathy Scale for Children’ was used for the level of empathy development. For self-esteem, ‘Coopersmith Self-Esteem Scale’ and ‘Parent Attitude Scale’ were used. Information about the parent was obtained from the child. Parental attitudes were examined in two separate categories as ’democratic’ and ‘authoritarian’. According to the findings of the study, there is a statistically significant positive correlation between the level of self-esteem and empathy development of the child and democratic parental attitude. A negative correlation was found between authoritarian parenting attitude and self-esteem and empathy development level in the child. It was found that there is a good relationship between self-esteem and empathy development level. It was concluded that the child's self-esteem and empathy development level is related to parental attitude and the empathy development level is high in children with high self-esteem.
Keywords
- Alpoğuz, Umucu, D. (2014), Algılanan Ana- Baba Tutumlarının İlköğretim Öğrencilerinin Okumaya Yönelik Tutumlarına ve Türkçe Dersi Akademik Başarılarına Etkisi . Yüksek Lisans Tezi. Ahi Evran Üniversitesi
- Avşaroğlu, S., Üre, Ö. (2000). Üniversite Öğrencilerinin Karar Vermede Özsaygı, Karar Verme ve Stresle Başa çıkma Stillerinin Benlik Saygısı ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi.
- Budak, S. (2003). Psikoloji sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Cüceloğlu, D. (2014). İnsan ve Davranışı Psikolojinin Temel Kavramları . İstanbul: Remzi Kitapevi.
- Dereli, E. & Aypay, A. (2012). Ortaöğretim Öğrencilerinin Empatik Eğilimleri ve İş Birliği Yapma Karakterlerinin İnsani Değerlerini Yordaması ve Bu Özelliklerin İncelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, (Educational Sciences: Theory & Practise).
- Dilek, H. (2007). Farklı Eğitim Programlarına Devam Eden Lise Iı. Sınıf Öğrencilerinin Benlik Saygısı ile Anne babalarının Benlik Saygısı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. T.C. Gazi Üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi.
- Dökmen, Ü. (2016). Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati (40. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi
- Eisenberg, N. ve Fabes, R. A. (1998). Prosocial development. W. Damon, (Ed.), Handbook of child psychology (5. baskı, Cilt: 3) Social, emotional, and personality development (701 -778). New York: Wiley.
- Ersoy, E. G. Köşger, F. (2016). Empati: Tanımı ve Önemi. Osmangazi Tıp Dergisi/Osmangazi Journal of Medicine, Mayıs/May, 38 (2), 9-17.
- Geçtan, E. (2011). İnsan Olmak. İstanbul: Metis Yayınları
- Göktaş, M. (2008). İlköğretim Beşince Sınıf Öğrencilerinin Akademik Benlik Saygısı Düzeyleri ile Ders Başarıları Arasındaki İlişki. Dokuz Eylül Üniversitesi. Yüksek Lisans tezi.
- Güloğlu, B. Aydın, G. (2001). Coopersmıth Özsaygı Envanterinin Faktör Yapısı (Factor Analysıs Of The Coopersmıth Self-Esteemınventory). Eğitim ve Bilim/Education and Science, Cilt/Vol. 26, Sayı/No. 122, Ekim/October, 66-71.
- Güneri, E. (2017). Psikolojide Kullanılan Ölçekler. İstanbul Gelişim Üniversitesi Yayınları.
- Gürtunca, A. (2013). Çocuklar ve Ergenler için Empati Ölçeği Türkiye geçerlik ve güvenirlik çalışması. Doktora tezi, İstanbul Arel Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Hoffman, M. L. & Levıne, L.E. (1976). “Early Sex Differences in Empathy”, Developmental Psychology, 12(6): 557-558.
- İşcen, P. (2006). Onkologların çatışma eğilimlerinin, empatik becerilerinin, iş doyumlarının ve stresle başa çıkma tarzlarının incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
- Kalliopuska, M. (1992) Holistic empathy education among preschool and school children. Paper Present at the International Scientific Conference Comenius Heritage and Education of Man. March 23-27, (p. 1-20), Praque.
- Miller A. (2016). Yetenekli Çocuğun Dramı. Avşar, E. (Çev. Ed.). İstanbul: Profil Yayıncılık.
- Sallay, H. Dalbert, C. (2004). The development of the belief in a just world: the impact of being raised in a one-parent or an intact family. The Justice Motive in Adolescence and Young Adulthood Origins and Consequences. London.
- Santrock, J. W. (2012). Yaşam Boyu Gelişim, Galip Yüksel (Çeviri Ed.).13. Baskı. Ankara, Nobel Akademik Yayıncılık.
- Satılmış, H., B. (2012). Dokuzuncu Sınıf Öğrencilerinin Bazı Değişkenlere Göre Psikolojik Belirtileri ve Empatik Eğilim Düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Suner, E. (2000). Farklı Liselerdeki Ergenlerin Benlik Saygısı, Akademik Başarı ve Sürekli Kaygı Düzeyi Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
- Şereflioğlu, Ş.N. (2018). Anne ve Baba ile İlişkilerin Ergenlerde Benlik Saygısı, Stres ve Depresyon Üzerindeki Etkisi. T. C. Üsküdar Üniversitesi. Yüksek Lisans Tezi.
- Verschueren, K., & Marcoen, A. (1999). Representation of self and socioemotional competence in kindergartners: Differential and combined effects of attachment to mother and to father. Child Development, 70, 183-201.
- Yavuzer, H. (2004). Aile ve Çocuk. İstanbul
- Yavuzer, H. (2018). Çocuk Psikolojisi (42. Baskı). İstanbul Remzi Kitapevi Yay.
- Yüksel, A. (2004). Empati Eğitim Programının İlköğretim Öğrencilerinin Empatik Becerilerine Etkisi.
