11 – 18 Yaş Arası Boşanmış Aile Çocuklarının ve Boşanmamış Aile Çocuklarının Ebeveyn Yabancılaştırma Sendromu ve Davranış Sorunlarının Karşılaştırılmalı Olarak İncelenmesi
Author :
Abstract
Bu çalışma ile boşanma ile ebeveyn yabancılaştırma sendromu ve davranış sorunları arasında ilişki olup olmadığını incelenmiştir. Araştırmaya İstanbul ilinden anne babası boşanmış 70 kişi ve anne babası boşanmamış 70 kişi katılmıştır. Araştırmada Baker, Burkhard ve Albertson- Kelly (2012) tarafından geliştirilen Baker Yabancılaştırma Ölçeği ve Goodman tarafından geliştirilen Güçlük ve Güçlükler Ölçeği kullanılmıştır. Yapılan analiz sonucuna göre; Güçler ve Güçlükler Anketi toplam puanı ile Baker Yabancılaşma Ölçeği puanı arasında yüksek düzeyde ve pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur (r= 691, p<.01). Davranış Sorunları Alt Boyutu toplam puanı ile Baker Yabancılaşma Ölçeği puanı arasında yüksek düzeyde ve pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur (r= 548, p<.01). Standardize edilmiş regresyon katsayısına (β) göre, yordayıcı değişkenlerin yabancılaşma üzerindeki göreli önemi davranış sorunları, sosyal davranışlar, dikkat ve hareketlilik, duygusal sorunlar, akran sorunları olmuştur. Regresyon katsayılarının anlamlığına ilişkin t- testi sonuçları incelendiğinde ise; davranış sorunları, sosyal davranışlar, dikkat ve hareketlilik,duygusal sorunlar yabancılaşma üzerinde anlamlı bir yordayıcı olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Diğer değişkenlerin ise önemli bir etkisi bulunmamıştır.
Keywords
Abstract
The purpose of this thesis was to investigate the relationship between divorce and parental alienation syndrome and behavioral problems. 70 people whose parents were divorced and 70 people whose parents were married participated in this study from İstanbul. Research data was collected through “The Baker Alienation Scale” developed by Baker, Burkhard and Albertson-Kelly (2012) and the “Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ) developed by Goodman. According to the research findings, a significant and positive correlation was found between the Powers and Difficulties Questionnaire total score and the Baker Alienation Scale score (r = 691, p <.01). A significant and positive correlation was found between the total score of the Behavioral Problems Sub-dimension and the Baker Alienation Scale score (r = 548, p <.01). According to the standardized regression coefficient (β), the relative importance of predictive variables on alienation are behavioral problems, social behaviors, attention and mobility, emotional problems, peer problems. When t-test results related to the significance of regression coefficients were examined; behavioral problems, social behaviors, attention and mobility, emotional problems were found to be a significant predictor on alienation. Other variables had no significant effect.
Keywords
- Austin, V.L. (2017). Çocuk ve Ergenlerde Duygusal ve Davranışsal Sorunlar, Ankara, Nobel Yayınları. Amato PR. Children of divorce in the 1990s: An update of the Amato and Keith (1991) meta-analysis. Journal of Family Psychology 2001, 3: 355-70. Arifoğlu B, Öz F (2008) Boşanmış aile çocuklarına hemşirelik yaklaşımı. Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Dergisi 15(1):76-84.
- Baker, A. J. L. (2005). The Long-Term Effects Of Parental Alienation on Adult Children: A Qualitative Research Study. American Journal of Family Therapy, 33(4), 289-302. Baker, A. J. L. (2007). Adult Children of Parental Alienation Syndrome. New York, NY: Norton. Baker, A. J. L. (2010). Adult Recall of Parental Alienation in a Community Sample: Prevalence and Associations with Psychological Maltreatment. Journal of Divorce and Remarriage; 51, 1 – 20. Baker, A. J. L., Burkhard, B., & Albertson – Kelly, J. (2012). Differentiating Alienated From Not Alienated Children: A Pilot Study. Journal of Divorce and Remarriage, 53:3, 178 – 193. Baker, A., & Darnell D. (2006). Behaviors and Strategies Employed in Parental Alienation. Journal of Divorce and Remarriage, 45, 97 – 124. Baker, A. J. L., & Darnell, D. (2007). A Construct Study of The Eight Symptoms of Severe Parental Ailenation Syndrome: A Survey of Parental Experiences. Journal of Divorce and Remarriage, 47(1), 55 – 75. Baker, A. J. L., Sauber, S. R. eds. (2012). Working with Alienated Children and Families: A Clinical Guidebook. New York: Routledge. Baker, A. J. L., Asayan, M. & LaCheen – Baker, A. (2016). Best Interest of the Child and Parental Alienation: A Survey of State Statutes. Journal of Forensic Sciences, 61(4), 1011 – 1016. Benedek EP, Brown CF (1997) Boşanma ve Çocuğunuz: Çocuğunuzun Boşanmanızla Başetmesine Nasıl Yardımcı Olursunuz. Ankara: HYB Yayıncılık. Cartwright, G. F. (1993). Expanding The Parameters Of Parental Alienation Syndrome. The American Journal of Family Therapy, 21(3): 205-215. Cori, J.L. (2019). Annenin Duygusal Yokluğu, İstanbul: Koridor Yay. Çağlar E. (2018). Çocuk ve Ergen Psikiyatri Polikliniğine Başvuran, Ebeveynleri Boşanmış Olan Çocukların Ruhsal Sorunlar, Psikolojik Sağlamlık, Öz-Kavramı ve Ebeveyn Kabul Reddi Açısından ve Annelerin Benlik Saygısı ve Algılanan Sosyal Destek Açısından Karşılaştırılması, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir, Uzmanlık Tezi. Dağlar K (2016) Okul Öncesi Çocuklarda Anksiyete Belirtileri ile Annelerinin Bağlanma Biçimleri ve Ayrılık Anksiyeteleri Arasındaki İlişki. İstanbul Arel Üniversitesi Psikoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi Dursun A. Anne Babası Boşanmış Ergenlerin Öznel İyi Oluşunu Arttırma Programının Etkililiğinin İncelenmesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Psikolojik Danışman Ve Rehberlik Bilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, 2015 Eyüboğlu, İ. Z. (1995). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Sosyal Yayınlar, . Basım, İstanbul. Engin EC (2015) “Bir Aile Hekimliği Bölgesinde Kayıtlı 6-18 Yaş Arası Çocuk ve Ergenlerde Görülen Davranış ve Uyum Problemlerinin; Bu Çocuk ve Ergenlerin Ailelerinin Demografik Özellikleri, Tutum ve Davranışlarıyla Olan İlişkisinin İncelenmesi”. İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi Faber AJ, Wittenborn AK. The role of attachment in children’s adjustment to divorce and remarriage. Journal of Family Psychotherapy 2010, 21: 89-104. Fromm, E. (1961). Marx’ ın insan anlayışı. Çev. Ökten K. Ankara, Say Yayınları, 3. baskı (2014). Fromm, E. (1962). Yeni bir insan yeni bir toplum. Çev. Arat, N. Ankara, Say Yayınları (2015). Freud, S.(1917/1993). Yas ve Melankoli. Kriz dergisi,1(2), 98 Gardner, R. A. (1985). Recent Trends in Divorce and Custody Litigation. Academy Forum, 29(2), 3 – 7. Gardner, R. A. (1987). The Parental Alienation Syndrome and the Differentiation Between Fabricated and Genuine Child Sex Abuse. Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. Gardner, R. A. (1992). The Parental Alienation Syndrome. Cresskill, NJ: Creative Therapeutics. Gardner, R. A. (1998). Recommendations for Dealing with Parents Who Induce A Parental Alienation Syndrome in Their Children. Journal of Divorce and Remarriage. 28 (3-4). 1- 23. Gardner, R. A. (1999). Differentiating Between Parental Alienation Syndrome and Bona Tide Abuse – Neglect. American Journal of Family Therapy, 27 (2), 97 – 107. Gardner, R. A. (2003). The Judiciary’s Role in the Etiology, Symptom Development and Treatment of the Parental Alienation Syndrome (PAS). American Journal of Forensic Psychology, 21 (1), 39 – 64. Gardner, R.A. (2001). Parental Alienation Syndrome (PAS): Sixteen Years Later. Academy Forum, 45(1): 10-12. Gardner, R.A. (2002) Denial of the Parental Alienation Syndrome Also Harms Women. The American Journal of Family Therapy, 30(3): 191-202. Gardner, R.A. (2002). Parental Alienation Syndrome vs. Parental Alienation: Which Diagnosis Should Evaluators Use in Child-Custody Disputes? The American Journal of Family Therapy, 30(2): 93-115. Gardner RA. Commentary on Kelly and Johnston’s ”The alienated child: Areformulation of parental alienation syndrome”. Fam Court Rev 2004; 42:, 611-621. Geçtan, E. ( 2000). İnsan Olmak, İstanbul: Remzi Kitapevi. Geçtan, E. (1984). Çağdaş Yaşam ve Normal Dışı Davranışlar. Ankara: Maya Yay. Goodman, R. (1997). The Strengths and Difficulties Questinnaire: A research note. J. Child Psychol Psychiatry 38: 581 – 586. Goodman, R., Meltzer, H., Bailey, V. (1998). The Strengths and Difficulties Questionnaire: A pilot study on the validity o the self – reort version. Eur Child Adolesc Psychiatry 7: 125 – 130. Gottlieb, L. J. (2012). The Parental Alienation Syndrome: A Family Therapy and Collaborative Systems Approach to Amelioration. Springfield, IL: Charles C. Thomas. Gottman J, Declaire J. (2018). Duygusal Zekası Yüksek Çocuklar Yetiştirmek, Ankara, 2. Basım, Görünmez Adam. Halefioğlu, S. (2018). Çocuk ve Ergenlerle Çalışmak, İstanbul: Yapı Kredi Yay. Johnston JR. Children of divorce who refuse visitation. In Non-residential Parenting; New Vistas in Family Living (Eds. C Depner, JH Bray):109-135. Newbury, Sage Focus, 1993 Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayım Dağıtım. Kasuto M (2017) Boşanmış Ailelerin Çocuklarının Boşanmamış Ailelerin Çocuklarına Göre Öz Saygı Ve Ruh Sağlığı Değişkenlerinin İncelenmesi, Yükseklisans Tezi, Işık Üniversitesi. Kelly, J., & Johnston, J. (2001). The Alienated Child: A Reformulation of Parental Alienation Syndrome. Family Court Review, 39 (3), 249 – 266. Kelly JB, Emery RE (2003) Children's Adjustment Following Divorce: Risk and Resilience Perspectives. Family Relations 52(4):352-362. Köknel, Ö. (1985). Kaygıdan Mutluluğa Kişilik, İstanbul: Altın Kitap. Kulaksızoğlu, A. (2011). Ergenlik Psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi. Lerner, M.R. (2016). Ergenlik Hakkında Her şey. İstanbul: Sola Yayınları. Le Compte, G., Le Compte, A. & Özer, S. A. (1978).Üç sosyoekonomik düzeyde, Ankaralı annelerin çocuk yetiştirme tutumları: bir ölçek uyarlaması. Psikoloji Dergisi, 1 (1), 5-9. Koerner, S. S., Wallace, S., Lehman, S. J., & Raymond,M. (2002). Mother-To-Daughter Disclosure After Divorce:Are There Costs and Benefits? Journal of Child and Family Studies, 11(4), 469–483 Malkınson. R. (2009). Bilişsel Yas Terapisi. HYB Yayıncılık. Ankara. Maier EH, Lachman ME (2000) Consequences of Early Parental Loss and Seperation for Health and WellBeing in Midlife. International Journal of Behavioral Development 24(2):183-189. Morrison, J. DSM-5’ i kolaylaştıran Klinisyenler İçin Tanı Rehberi, (2017), Ankara, Nobel Yayın. Önder FC, Yılmaz Y. Ortaöğretim öğrencilerinde görülen kuraldışı davranışları yordamada yaşam doyumu ve anne-baba stillerinin rolü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi 2012, 12: 1737-48. Öngider, N. (2013).Boşanmanın Çocuk Üzerindeki Etkileri. Psikiyatrda Güncel Yaklaşımlar, 5:2, 140 – 161. Özgüven, İ. E. (2001). Ailede İletişim ve Yaşam. Ankara: Pdrem Yayınları. Özakkaş, T. (2017). Bütüncül Psikoterapi. İstanbul: Litera Yay. Öztürk M (2008) 99 Sayfada Boşanmış Ailelerde Çocuk. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. Piquet, C.V. (2011). When the Family Tears Apart: What about Children’s Rights? An Interdisciplinary Analysis of Parental Alienation Syndrome’s Effects on Children, Unpublished Doctoral Dissertation: l’Institut Universitaire Kurt Bösch Arts Interdisciplinaire En Droits de l’enfant Popüler Psikiyatri, sayı: 84 Mart-Nisan 2015. Raso C (2004) “If The Bread Goes Stale, It's My Dad's Fault”: The Parental Alienation Syndrome. Unpublished Doctoral Dissertation, Montreal: Concordia University. Saygılı S. & Çankırılı A. (2015). Anne Olma Sanatı, İstanbul, Zafer Yayınları. Sayan, K. A. (2012). Boşanma Sonrası Yaşama Uyum. Yayımlanmış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Safrancı B. Psikolojik Semptomların Duygusal Boyutu: Algılanan Ebeveyn Tutumları Ve Duygu Düzenleme Problemlerinin Rolü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikoloji Anabilim Dalı. Doktora Tezi, Ankara: Ortadoğu Teknik Üniversitesi, 2015. Torun, F. (2017). Ebeveyne Yabancılaşma Sendromu. Çekişmeli Boşanmalarda ve Velayet Savaşlarında. İstanbul: Psikonet Yayınları. Tarhan, N. (2010). Aile Okulu ve Evlilik, İstanbul: Timaş Yayınları. Vance L. Austin, Daniel T. Sciarra, (2017), Çocuk ve Ergenlerde Duygusal ve Davranışsal Bozukluklar, Ankara, Nobel. Villanueva S. (2019). Ergenlik Sıkıntılı Yıllar, İstanbul: İletişim Yayınları. Yazgan Y. (2018). 99 Sayfada Ergenlikten Gençliğe, İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları. Yaman B. Ebeveyn Tutumlarının Çocukların Mizaç Özellikleri Ve Duygu Düzenleme Becerileri Üzerindeki Rolü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Klinik Psikoloji Bölümü. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Işık Üniversitesi, 2018. Yıldırım SY. Lise Öğrencilerinin Yaşam Doyumlarının Yordayıcıları Olarak AnneBaba Tutumları Ve Duygusal Zeka. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi, 2015. Yörükoğlu A, Değişen Toplumda Aile ve Çocuk, 7.Baskı. İstanbul, Özgür Yayınları, 2007: 102-8. Wollyn M. (2019). Seninle Başlamadı, İstanbul, Sola Unitas. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5821be5726bc29.3681279 2. erişim tarihi, şubat, 2019.
