Author :
Abstract
Dünyanın her yerinde pek çok etkisi görülen göç hareketleri, toplumlar arası etkileşimlerde belirleyici bir rol üstlenerek bulunduğu yerden ayrılan toplulukların, sahip oldukları maddi ve manevi ögeleri yeni yerleşim yerlerine taşımasını sağlamıştır. Özellikle köle ticaretinin yasaklanması sonucunda işgücü ihtiyacını göçmenler ile karşılayan Avrupa ülkeleri, tarih boyunca büyük göç akımlarının hedefi olarak sömürge ülkeler ile göç trafiği yaşamıştır. Hakkında pek çok teori ve görüş olan göç kavramı, insanlar üzerindeki sosyolojik ve psikolojik etkilerinin yanı sıra zaman içinde ülke politikalarına da etki ederek, ülke politikalarını evrimleştirmiştir. Avrupa Birliği topluluk ismini almadan önce karşılaşılan göç akımları, her devlet tarafından farklı politikalar uygulanmıştır. Fakat yine de bu dönem içerisinde ortak politikalara ilişkin bazı adımlar atılarak; devletlerarasında çeşitli uzlaşmalar sağlanmış, sığınmacı ve mülteciler için çeşitli düzenlemeler yapılmaya çalışmıştır. Ülkeler Birlik çatısı altında toplandıktan sonra ise diğer konular gibi göç konularının da zamanla birlik yönetimine devri gerçekleşmiştir. Avrupa Birliği’nin kurulmasıyla da göç politikaları kurucu antlaşmaların kapsamına girmiştir. İlerleyen süreçte antlaşmalar kapsamında ele alınan sığınma ve göç hareketlerine ilişkin politikalar, yeni ölçütlerin tanınması ihtiyacını doğurmuştur. Böylece Dublin Tüzüğü ile mültecilerin durumuna resmiyet kazandıran Avrupa Birliği, sınır kontrollerini artırırken aynı zamanda sığınma sistemlerini de gözden geçirmeye başlamıştır. Bu yöndeki çalışmalar yeni bir ortak eğilime ihtiyaç olduğunu ortaya çıkarmıştır. Dolayısıyla sığınma konusunda asgari ölçütlerin belirlenmesine ilişkin ihtiyaç sebebiyle 1999 yılında Avrupa Birliği Ortak Sığınma Sistemi (Common European Asylum System – CEAS) kurulmuştur. 1999-2005 yıllarında tamamlanan CEAS’ın ilk aşamasıyla asgari standartlar belirlenmiş; ikinci aşamasında ise mültecilerle ilgili yapılacak yasal düzenlemelerde Birlik üye devletlerinin tam işbirliği amaçlanmıştır.
Keywords
Abstract
Migration movements, which have many effects around the world, have played a decisive role in inter-communal interactions and ensured that the communities which left their places carried their own material and spiritual elements to the new settlements. Especially, The European countries, which met the workforce needs with immigrants after the prohibition of human trafficking, have experienced migration traffic with the colonial countries as a target of huge migrantion flows throughout history. The concept of migration, which has many theories and views about, has evolved the state's policies by influencing the state's policies over time, as well as its sociological and psychological effects on people. Migration flows were followed by the states’ own national policies before the Community was established. However, some steps were taken regarding common policies in this period; various agreements were made between the states and various regulations were made for asylum seekers and refugees. After the countries gathered under the umbrella of the Union, immigration issues, like other issues, were transferred to unity management over time. With the establishment of the European Union, immigration policies were included within the founding treaties as well as the other policy areas. In the forthcoming period, policies on asylum and migration movements, which were within the scope of the treaties, required the establishment of new criteria. Thus, the European Union which recognized of the status of refugee by enacting the Dublin Statute , has begun to review its asylum systems while increasing border controls. Studies in this field have revealed the need for a new common trend. Therefore, in 1999, the Common European Asylum System (CEAS) was established due to the need in the determination of the minimum criteria for asylum. With the first phase of CEAS, which was completed within 1999-2005, minimum standards were set; in the second phase, full co-operation of the Union member states was aimed in the legal arrangements concerning the refugees.
Keywords
- Akçadağ, E. (2012),”Yasa Dışı Göç ve Türkiye”. Ankara: Bilgesam Yayınları.
- Akçadağ, E. (2012),”Yasa Dışı Göç ve Türkiye”. Ankara: Bilgesam Yayınları.
- Akdoğan, M. (2018). “Avrupa Birliği’nin Sınırlarına Dayanan Mülteci Krizi Ve Yönetimi. Uluslararası İlişkiler ve Diplomasi”, 1(1), 48-75.
- Aktaş, M. & Öztekin, S. (2017). “Avrupa Birliği’nin Göç Politikaları”. Fba Conference Proceedıngs ThirdSarajevo International Conference Organized By Faculty Of Business Administration (Fba) InternationalUniversity Of Sarajevo (Ius) Irregular Migration Towards Eu And Balkan Countries. 27-30 Nisan 2017. Sarajevo. 203-217.
- Alkan, U. (2015). “Avrupa’da Refah Devleti Ve Göç İlişkisi: Refah Şovenizmi Örneği”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, C: 70 No. 3, 751 – 768.
- AMNESTY. (2004). (Ed. Oosting, D., Bouteıllet Paquet, D., & Henderson, N.) “AB İltica PolitikasınaEleştirel Bir Analiz: Tampere’den Düşüş”. Mülteci Çalıştayları, Uluslararası Af Örgütü Türkiye Şubesi yayınları, s, 7.
- Avrupa Birliği Türkiye Delegasyonu. Avrupa Birliği Yasal Çerçeve. https://www.avrupa.info.tr/tr/avrupa- birligi-yasal-cerceve-109, Erişim Tarihi: 02.05.2019.
- Aydın, A. (2017). “Avrupa Birliğinin Uluslararası Göç Politikaları Bağlamında Almanya Ve Almanya’daki Mülteciler”. Belgi Dergisi, 2 (14), 538-551.
- Bayraklı, E. & Keskin, K. (2015). “Türkiye, Almanya Ve AB Üçgeninde Mülteci Krizi”. Analiz, S: 43. Ankara: SETA.
- Bayraklı, E. & Keskin, K. (2017). “Avrupa’nın Mülteci Krizi”. Akademik İncelemeler Dergisi (AID), 12 (2), 115-136.
- Bayraktar, R. (2013). “Zorunlu Göç’ten Ulus-Ötesi Yurttaşlığa”. Hitit Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 12 (24), 109-126.
- Castles, S. & Miller, M. J. (2008). Göçler Çağı: Modern Dünyada Uluslararası Göç Hareketleri (1. Baskı). İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Ciğer, M. İ. (2018). “Silahlı Çatışma Durumlarında Ayrım Gözetmeyen Şiddet Hareketlerinden KaçanKişilerin Avrupa Birliği Hukuku Ve Türk Hukukunda İkincil Korunması”. Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 20(1), 199-237.
- Çilingir, S. (2018). “Kriz Gündeminde Ab Göç Politikasının Yetkiler, Hedefler Ve Araçlar İtibariyle Değerlendirilmesi: Sınır Yönetimi Örneği”. İşletme Fakültesi Dergisi, C: 19 S: 1, 19-49.
- Dublin II Tüzüğü. (2003). https://ilticahaberleri.com/wp-content/uploads/2018/01/DUBLIN-II- T%C3%9CZ%C3%9C%C4%9E%C3%9C.pdf, Erişim Tarihi: 07.05.2019.
- Duruel, M. (2017). “Avrupa Birliği Göç Politikası Ve Kitlesel Göç Akınları Karşısındaki Durumu”. Uluslararası Politik Araştırmalar Dergisi, 3(3), 1-12.
- Eker, K. (2008). “Türkiye'de Yasa Dışı Göç Sorunu”. Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü, İzmir.
- information/docs/20160713/factsheet_the_common_european_asylum_system_en.pdf Erişim Tarihi: 07.05.2019.
- Guild, E. (1999), “The Impetus to Harmonise: Asylum Policy in the EU”, Nicholson, F. and Twomey, P.(Ed.), Refugee Rights and Realities”, Evolving International Concepts and Regimes içinde, Cambridge University Press, p. 313-335.
- İçişleri Bakanlığı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü. (2015). 29 Nisan 2004 Tarih ve 2004/83/EC KonseyYönergesi, http://www.goc.gov.tr/icerik6/29-nisan-2004-tarih-ve-2004-83ec-sayili-konsey- yonergesi_346_349_721_icerik.
- İKV/162. Amsterdam Antlaşması (Bütünleştirilmiş Haliyle Avrupa Birliği Kurucu Antlaşmaları). https://www.bumko.gov.tr/Eklenti/2843,amsterdamtrpdf.pdf?0, Erişim Tarihi: 03.05.2019.
- Kara, C. Ö. D. (2015). “Göç Bağlamında Uluslararası İşbirliği Ve Türkiye’nin Politikaları”. Doktora Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
- Malkara, F. (2017). “Arap Baharı Sonrası Akdeniz’de Yaşanan Düzensiz Göçün Avrupa BirliğiKapsamında Güvenlik Boyutu Ve Uluslararası Hukuk Açısından İncelenmesi”. Yüksek Lisans Tezi. İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
- Özcan, M. (2005). Avrupa Birliği Sığınma Hukuku Ortak Bir Sığınma Hukukunun Ortaya Çıkışı. Ankara: Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu.
- Özerim, G. (2014). “Avrupa’da Göç Politikalarının Ulusüstüleşmesi Ve Bir Güvenlik KonusunaDönüşümü: Avrupa Göç Tarihinde Yeni Bir Dönem Mi?”. Ege Stratejik Araştırmalar Dergisi, Cilt 5, Sayı 1, 11-48.
- Öztürk, N. Ö. (2012). “Avrupa Birliği Temel Haklar Şartında Yer Alan Sığınma Hakkının Tahlili”. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 3(2), 187-229.
- Savaşan, Z. (2009). “AB’de Sığınma Hakkı: Ortak Sığınma Sistemi Oluşturma Amacı ve Devam Eden Kısıtlamalar”. İnsan Hakları Yıllığı, Cilt 27, 13-34.
- Schengen Anlaşması. (1985). https://eur-lex.europa.eu/legal- content/EN/TXT/HTML/?uri=CELEX:42000A0922(02)&from=en Erişim Tarihi: 20.05.2019.
- Somuncu, B. (2006). “Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne Tam Üyelik Sürecinde Uluslararası Göç Politikası”. Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Ensititüsü, İzmir.
- Şen, Y. F. & Özkorul, G. (2016). “Türkiye – Avrupa Birliği İlişkilerinde Yeni Bir Eşik: Sığınmacı Krizi Bağlamında Bir Değerlendirme”. Göç Araştırmaları Dergisi, c:2 s:2, 86-119.
- Türk Dil Kurumu (TDK). Güncel Türkçe Sözlük. http://www.tdk.gov.tr/ Erişim Tarihi: 05.11.2018.
- Uçarer, E. M. (2001). “Managing Asylum and European Integration: Expanding Spheres of Exclusion”. International Studies Perspectives. 2001(2): 288–304.
- Uşar, G. (2010). “Maastricht Antlaşması’ndan Günümüze Avrupa Birliği Politik Kimliği”. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
- Ümit, C. (2013). Avrupa Birliği Hukukunda Üçüncü Ülke Vatandaşları Tüm Yönleriyle Hak ve Statüleri (1. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Ünlütürk U., Ç. ve Kumaş, H. (2017). “Uluslararası Emek Göçü: Göç Kavramı, Türleri, Nedenleri veSonuçları". (ed. Pir Ali Kaya ve Ceyhun Güler) Uluslararası Sosyal Politika Teorisi, Normlar Kurumlar Sorunlar ve Güncel Gelişmeler (2. Baskı). Kocaeli: Umuttepe Yayınları, 449-480.
