Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı, Baba Destek Eğitim Programı’nın okul öncesi eğitimine devam eden çocuğa sahip babaların baba katılımı üzerindeki etkisini araştırmaktır. Çalışma deney ve kontrol gruplu ön test son test uygulanmasına dayanan yarı deneysel desende düzenlenmiştir. Araştırmada, gönüllü babaların katılımı ile oluşturulan 13 kişilik deney grubu ile deney grubu ile benzer sosyo-ekonomik ve sosyokültürel düzeye sahip 13 kişilik kontrol grubu yer almıştır. Eğitimden önce her iki gruba da ön test uygulanmıştır. Ön-testin ardından deney grubuna 10 haftalık “Baba Destek Eğitim Programı” uygulanmıştır. Eğitimin ardından her iki gruba da son-test uygulanmıştır. Araştırmada, araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu ile Sımsıkı ve Şendil (2014) tarafından geliştirilen, geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılan Baba Katılımı Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizi sonucunda deney grubu ile kontrol grubu arasında ön test puanları açısından anlamlı bir farklılık olmadığı görülmüştür. 10 haftalık Baba Destek Eğitim Programı’nın ardından uygulanan son test puanlarına bakıldığında deney grubunun kontrol grubundan olumlu olarak anlamlı düzeyde farklılaştığı bulunmuştur. Elde edilen bulgular literatür ışığında değerlendirilmiş ve Baba Destek Eğitim Programı’nın okul öncesi eğitimine devam eden çocuğa sahip babaların baba katılımının yükselmesinde etkili olduğu sonucuna varılmıştır. Programın etkililiğini test etmek amacıyla izleme ölçümünün yapılabileceği, yapılacak yeni bir çalışmada bir plasebo grubunun da oluşturulabileceği, önerilmiştir.
Keywords
Abstract
The purpose of this study is to investigate the effect of Father Support Training Programme on father involment of fathers who have children in preschool education. Pretest and final test control groupwith half experimental pattern has been used in this research. Experimental group was occured 13volunteer fathers, and control group was occured 13 fathers, same sociocultural and socioeconomic with experimental group. From beginning the Father Support Training Programme, prestest was implemented experimantal and control groups. After pretest, 10 weeks Father Support Training Programme was trained to experimental group. After the programme, final test was implemented both experimental and control group. In the study, the Personal Information Form prepared by the researcher and the Family Assessment Questionnaire, which was developed, validity and reliability studies by Sımsıkı and Şendil (2014) were used. As a result of the analysis of the data, it was seen that there was no significant difference in the pre-test scores between the experimental group and the control group. When the post-test scores applied after the 10-week Father Support Training Program were examined, it was found that the experimental group differed significantly from the control group at a significantly higher level. The findings were evaluated in the light of the literature and it was concluded that the fathers who have children who attend the preschool education of the Father Support Training Programme are effective in increasing the father's involment. It has been proposed that a measurement can be performed to test the effectiveness of the program and a placebo group can be created in a new study.
Keywords
- Akıncı, G., (2007). “Engelli Çocuğa Sahip Olan ve Olmayan Babaların Aile İşlevlerini Algılamaları ile
- Akıncı, G., (2007). “Engelli Çocuğa Sahip Olan ve Olmayan Babaların Aile İşlevlerini Algılamaları ileSosyal Uyum Düzeylerinin İncelenmesi”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim BilimleriEnstitüsü, Ankara.Alibeyoğlu, T. (2009). Baba Destek Programının (BADEP) Babaların Çocuk Yetiştirme TutumlarıÜzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
- Anlıak, Ş. (2004). Okul Öncesi Dönemde Çocuğun Yaşamında Baba ve Erkek Öğretmenin Rolü ve Önemi. Ege Eğitim Dergisi. (5): 25-33.
- Balcı Çelik, S., Yılmaz, M. ve Dicle, A. N. (2011). Baba Eğitim Programının Baba Tutumlarına ve Babalık Rolü Algısına Ekisi. XI. Ulusal Psik. Dan. ve Reh. Kong., 5-7 Ekim 2011, İzmir.
- Bushfield, S. 2004. Fathers in Prison: Impact of Parenting Education. The Journal of Correctional Education. 55 (2); 139-147.
- Clucas, C., Skar, A.S., Sherr, L. ve Tetzchner, S (2014). Mothers and Fathers Attending the InternationalChild Development Programme in Norway. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families 2014, Vol. 22(4) 409-418.
- Çekiç, A. (2015). Akılcı Duygusal Aile Eğitim Programının Anne Babaların Akılcı Olmayan İnançları veAnne Babalık Stresleri Üzerine Etkisi. Doktora Tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
- Day, R. D., Lamb, M. E. (2004). Interparental Conflict and Parent-Child Relationships, Ed. by, J. H. Grych,F. D. Fincham, Interparental Conflict and Child Development, U.K.: Cambridge University Press, pp. 249- 272.
- Demir, E. (2016). Oyun Temelli Baba Bebek Etkileşim Programının Baba ve Bebek Davranışları Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Downer, J., Campos, R., McWayne, C., & Gartner, T. (2008). Father involvement and children’s earlylearning: a critical review of published empirical work from the past 15 years. Marriage & Family Review, 43 (1/2), 67-108.
- Duran, E. (2005). Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Anasınıflarında Uygulanmakta Olan Eğitim ProgramınınAnne-Baba Katılım Boyutu Kapsamında Yapılan Çalışmaların İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Evans, C. (1997). Turkish Fathers’ Attitudes to and Involvement in their Fathering Role: a Low Socio- economic Sample, Yüksek Lisans Tezi, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
- Fox, R.A., Duffy, K.M., Keller, K.M. (2004). Training community based professionals to implement an empirically supported parenting program. Early Child Development and Care, 176(1), 19–31.
- Gürşimşek, I., Girgin, G., Harmanlı, Z. (2001) Ailenin Çocuk Yetiştirme Tutumu Ve Eğitime KatılımınınOkul Öncesi Dönemde Psiko-Sosyal Gelişime Etkisi. Marmara Üniversitesi Uluslar Arası Katılımlı 2000 Yıllarda Birinci Öğretme Ve Öğrenme Sempozyumu İstanbul.
- Gürşimşek, I., Kefi, S., & Girgin, G. (2007). Okul öncesi eğitime babaların katılım düzeyi ile ilişkili değişkenlerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 181- 191.
- Hallaç, S. Ve Öz, F. (2013). Aile Kavramına Kuramsal Bir Bakış. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar-Current Approaches in Psychiatry.6(2):142-153.
- Hancock, T.B., Kaiser, A.P., Delaney, E.M. (2002). Teaching parents of preschoolershigh risk. Topics in Early Childhood Special Education, 22(4), 191–212.
- Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.
- Keith, T. Z., Keith, P. B., Kimberly, J. Q., Sperduto, J., Santillo, S., & Killings, S.. (1998). Longitudinaleffects of parent involvement on high school grades: similarıties and differences across gender and ethnic groups. Journal of School Psychology, 36, 335-362.
- Koçak, A.A. (2004). Baba destek programı değerlendirme raporu. AÇEV Yayınları, İstanbul.Kotaman, H. (2008). Türk Ana Babalarının Çocuklarının Eğitim Öğretimlerine Katılım Düzeyleri. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fak. Dergisi XXI (1), 2008, 135-149.
- Lamb, (2001). Kültürlerarası Bakış Açısı ile Babanın Çocuk Gelişimindeki Rolü ve Önemi. ÇocuğunYaşamında Babanın Rolü ve Önemi Sempozyum Raporu içinde. İstanbul: Anne Çocuk Eğitim Vakfı Yayını, No:12.
- Lawrence, P.J., Davies, B. ve Ramchandani P.G. (2012). Using video feedback to improve early father– infant interaction: A pilot study. Clinical Child Psychology and Psychiatry,18(1) 61–71.
- Özkan, T. (2014). Çocuğu Okul Öncesi Eğitim Kurumuna Devam Eden Babalara Uygulanan Baba KatılımProgramının Baba-Çocuk İlişkisi Üzerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim BilimleriÖzmen, S.K. (2010). Anne-Baba Eğitimi Programının Çocuklardaki Davranış Sorunları ve Anne-Babaların Depresyon Düzeylerine Etkisi. Eğitim ve Bilim, 2013, 38,167.
- Paquette, D.,Bolte, C.,Turcotte, G.,Dubeau, D.Bouchard, C. (2000). “A New Typology of Fathering: Defining and Associated Variables”, Infant and Child Development, 9/4, pp.213-230.
- Pleck, J. H. (2010). Paternal involvement: revised conceptualization and theoretical linkages with childoutcomes. M. E. Lamb, (Ed.), The Role Of The Father In Child Development içinde (5th ed.) (58-93), Canada: John Wiley & Sons.
- Sımsıkı, H., & Şendil, G. (2014). Baba Katılım Ölçeği’nin (BAKÖ) Geliştirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 13(49), 104-123.
- Şahin, F.T. (1998). Destekleyici eğitim programlarının 5-6 yaş grubunda çocuğu olan babalar üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Taşkın, N. ve Erkan, S. (2009). The Influence of Father Education Programs on the Levels of FatherInvolvement with Children: An Experimental Study. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education) 37: 136-148
- Türk Dil Kurumu. Sözlük. www.tdk.gov.tr/. 10 Mayıs 2018.
- Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu, 1997, Türk Ailesinde Adolesansların Sorunları. T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Yayınları, s.5. Ankara.
- Vural, D. E. (2006). Okul Öncesi Programlarındaki Duyuşsal ve Sosyal Becerilere Yönelik Hedeflere UygunOlarak Hazırlanan Aile Katılımlı Sosyal Beceri Eğitimi Programının Çocuklarda Sosyal Becerilerin Gelişimine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
- Wells, M.B., Sarkadi, A. ve Salari, R. (2016). Mothers’ and fathers’ attendance in acommunity-baseduniversally offered parenting program in Sweden. Scandinavian Journal of Public Health, 2016; 44: 274– 280.
