Author :
Abstract
Bu çalışmada, 19. yüzyıldan başlamak üzere STK’ların gelişimi incelenmiş ve 2. Dünya Savaşı’ndan sonra siyasal alanda etkisini hissettiren STK’ların, 1970’lerden sonra çoğulcu demokrasilerde siyasal katılımın sağlanmasında aktör konuma gelişi anlatılmıştır. STK’ların siyasal alandaki etkinliği birçok siyaset bilimciyi bu konuda çalışmaya teşvik etmiş ancak bu durum STK’lara yönelik yapılan tanımlamaların artmasına yol açmış ve üzerinde mutabakata varılmasını güçleştirmiştir. Bu makalede 19. yüzyıldan başlamak üzere STK’ların yaşadığı değişim ve sivil toplum içerisinde yer alan kuruluşların, STK olarak nitelendirilmesini sağlayan tartışmalı özelliklerin yanı sıra STK’ların ortak özellikleri ve siyasal alanda yerine getirdiği fonksiyonların neler olduğu anlatılmış, diğer taraftan çoğulcu demokratik yapılar içerisinde STK’ların rolüne ve önemine değinilmiştir.
Keywords
Abstract
This study examined the development of NGOs starting from the 19th century and explained that NGOs becoming efficient in political sphere after World War II came out as an actor in the political involvement of pluralist democracies after the 1970s. The political activities of NGOs have encouraged many political scientists to work on this field; however, that led to diversity in the definition of NGOs and complicated to come to an agreement on the issue. In this article, it is explained that the changes the NGOs had and the controversial features that enable the organizations in civil society to be defined as NGOs as from the 19th century, as well as the common features and functions that the NGOs fulfill in political sphere and the role and importance of NGOs in pluralist democratic structures.
Keywords
- Aktan, Coşkun Can; Çoban, Hilmi, (2007). “Kamu Sektöründe İyi Yönetim İlkeleri”
- Aktan, Coşkun Can; Çoban, Hilmi, (2007). “Kamu Sektöründe İyi Yönetim İlkeleri” http://www.canaktan.org/politika/kurum-devyonetimi/aktan-coban.pdf (son erişim tarihi 17.05.2015).
- Atiker, Erhan, (2002). “STK’larda Örgüt İçi Demokrasi ve Gönüllülük Konusunda Bilimsel Yaklaşımlar”, STK’larda Gönüllülük ve Gençlik, Tarih Vakfı Yayını.
- Beriş, Hamit Erhan, (2014). Egemenlik Bir Kavramın Geçmişi, Bugünü, Geleceği, İstanbul, Tezkire Yayıncılık.
- Beriş, Hamit Emrah, (2015). Siyasal Düzenin Sınırları Demokrasi Demokratikleşme ve Katılımcı Siyaset, Tezkire Yayınları.
- Çaha, Ömer, (2000). Aşkın Devletten Sivil Topluma, Ankara, Orion Kitabevi.
- Çukurçayır, Akif, (2012). Siyasal Katılma ve Yerel Demokrasi, Konya, Çizgi Kitabevi.
- Dahl, Robert Alan, (1956). A Preface to Democratic Theory (Chicago: University of Chicago Press).
- Diamond, Larry, (1994). Rethinkinng Civil Society Toward Democratic Consolidation, Journal of Democracy.
- Fincancı, Yurdakul, (1991). “Sivil Toplum-Asgari Devlet-Sivil Devlet”, Sivil Toplum, Der. Y. Fincancı, İstanbul, TÜSES Vakfı.
- Güneş, Mehmet, (2014). “Türkiye’de Sivil Toplum Kuruluşlarının Sarkacı: Devlet Vesayetinden Vesayetçi Demokrasiye”, Siyaset, Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, yıl 2, cilt 2, sayı 4, s. 101-117.
- Henriksen, Lars Skov, Thomas P. Boje, Bjarne Ibsen and Inger Koch–Nielsen, (2008). “Welfare Architectureand Voluntarism: Or Why ‘Changing the Welfare Mix’ Means Different Things in Different Contexts”, TheThird Sector in Europe: Prospects and Challenges, Edited by: Stephen P. Osborne, New York, Routledge Publ., pp. 69–86.
- Kuçuradi, Ionna, (Mayıs 2003). Projeler, Projecilik ve Sivil Toplum Kuruluşları, İstanbul, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
- Mathiowetz, Dean, (2008). İnterest is a Verb: Arthur Bentley and the Language of İnterest. Political Research Quarterly, vol.61 no:4, University of California.
- Miller, Nicholas R. (1983). Pluralism and Social Choice. The American Political Science Review, vol 77, no 3, American Political Science Association.
- Mohanty, Ranjita, (2002). Civil Society and NGOs. The Indian Journal of Political Science, Vol. 63, No. 2/3, s. 216-220.
- Özdemir, S.; Başel, H.; Şenocak, H. (2009). Sivil Toplum Kuruluşları (STK)'nın Artan Önemi ve Üsküdar'daFaaliyet Gösteren Bazı STK'lar Üzerine Bir Araştırma, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (56), s. 151- 234. http://dergipark.gov.tr/iusskd/issue/886/9847.
- Özgüneş, Meriç, (Haziran 2004). “AB Uyum Süreci ve STK’lar”, AB Uyum Süreci ve STK’lar, İstanbul, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
- Şahin, Levent; Öztürk, Mustafa, (2008). “Küreselleşme Sürecinde Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye’dekiDurumu”, Sosyal Siyaset Konferansları, İstanbul: İÜ İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Yay., cilt 54, s. 3- 29.
- Talas, Mustafa. (2011). Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye Persfektifi, Türklük Bilimi Araştırmaları, (29), s. 387-401.
- Tekeli, İlhan, (2002). Sivil Toplum Kuruluşları, Yerelleşme ve Yerel Yönetimler, İstanbul, Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
- Walzer, M. (1992). The Civil Society Argument. In Dimension of Radical Democracy: Pluralism, Citizenship, Community(ed:Chantal Mouffe) London: Verso.
- Yıldırım, İbrahim, (2009). Demokrasi Sivil Toplum Kuruluşları ve Yönetişim, Seçkin Yayınları.
