Author :
Abstract
Çalışmanın amacı son yıllarda sıkça gündemde yer almaya başlayan derin ekoloji hareketinin nasıl bir hiyerarşik yaklaşımı benimsediğini analiz ederek ortaya koymaktır. Bu bağlamda derin ekoloji yaklaşımı, insanmerkezci ve çevremerkezci çevre etikleri açısından, kavramı bulan ve geliştiren Arne Naess’in görüşleri çerçevesinde incelenmiştir. Ayrıca derin ekoloji platformunun hiyerarşi kavramıyla ilgili iki ilkesi mevcuttur: 2- Yaşam formlarının zenginliği ve çeşitliliği bu değerlerin gerçekleştirilmesine katkıda bulunur ve kendi başlarına da bir değerdir. 3- Yaşamsal gereksinimlerini karşılamak dışında insanların bu zenginliği ve çeşitliliği azaltmaya hakları yoktur. Hiyerarşik açıdan analizde insanmerkezci ögelere sahip olmakla beraber çevremerkezci bir bakış açısı daha baskındır.
Keywords
Abstract
The purpose of the study is to analyse what kind of hierarchy approach is adopted by the deep ecology which is frequently on the agenda. In this respect, the deep ecology approach has been investigated, in terms of anthropocentric and ecocentric environmental influences by employing the work of Arne Naess, who found and developed the concept. In addition, the concept of deep ecology platform has two principles on the concept of hierarchy. 2. Richness and diversity of life forms contribute to the realization of these values and are also values in themselves. 3. Humans have no right to reduce this richness and diversity except to satisfy vital needs. In hierarchical analysis, although it has anthropocentric elements, the ecocentric point of view is predominant.
Keywords
- Akkoyunlu, K. (1998). Çevre Etiği. Amme İdaresi Dergisi, 31(1), 125-139.
- Akkoyunlu, K. (1998). Çevre Etiği. Amme İdaresi Dergisi, 31(1), 125-139.
- Aquinas, T. (1993). Differences Between Rational and Other Creatures. S. Armstrong, & R. Boetzler içinde, Environmental Ethics Divergence and Convergence (s. 278-280). New York: Mc Graw-Hill.
- Aristoteles. (1983). Politika. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Armstrong, S., & Boetzler R.G. (1993). Ecocentrism. S. Armstrong, & B. R.G. içinde, Environmental Ethics Divergence and Convergence (s. 369-372). New York: Mc Graw-Hill.
- Bookchin, M. (1996). Toplumsal Ekolojinin Felsefesi. (R. Öğdül, Çev.) İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Bookchin, M. (1999). Toplumu Yeniden Kurmak. (K. Şahin, Çev.) İstanbul: Metis Yayınları.
- Çınar, T. (2001). Çevremerkezcilik ve Derin Ekoloji Akımı. Cevat Geray’a Armağan (s. 265-279). içinde Ankara: Mülkiyeliler Birliği Yayınları:25.
- Çoban, A. (2002). Çevreciliğin İdeolojik Unsurlarının Eklemlenmesi. SBF Dergisi, 57(3), 3-30. Des Jardins, J. (2006). Çevre Etiği. (R. Keleş, Çev.) Ankara: İmge Kitabevi.
- Devall, B. (1994). Ekoloji Politikası. G. Tamkoç (Dü.) içinde, Derin Ekoloji (s. 17-24). İzmir: EgeYayıncılık.Duru, B. (1995). Çevre Bilincinin Gelişim Sürecinde Türkiye'de Gönüllü Çevre Kuruluşları . Ankara: Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
- Ertan, B. (1998). Canlı Hakları: Çevrebilim Açısından. Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
- Fırat, S. (2003). Çevre Etiği Üzerine Yeniden Düşünmek. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 58(3), 106-144.
- Formigari, L. (1973). Chain of Being. Dictionary of the History of Ideas Vol. I. içinde New York: CharlesScribner’s Sons.http://xtf.lib.virginia.edu/xtf/view?docId=DicHist/uvaBook/tei/DicHist1.xml;chunk.id=d263;toc.depth=1;toc .id=d263;brand=default (Erişim Tarihi: 14.01.2018)
- Garner , R. (2000). Environmental Politics: Britain, Europe and the Global Environment. St. Martin’s Press Inc.
- Görmez, K. (2003). Çevre Sorunları ve Türkiye. Ankara: Gazi Kitabevi.
- Guthrie, R. (1993). The Ethical Relationship Between Humans and other Organisms. S. Armstrong , & R.Boetzler (Dü) içinde, Environmental Ethics Divergence and Convergence (s. 292-298). New York: Mc Graw-Hill.
- http://kuran.diyanet.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 14.01.2018)
- Karakoç, A. G. (2004). Çevre Sorunlarına Etik Yaklaşım. M. Marin, & U. Yıldırım (Dü) içinde, Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar. İstanbul: Beta Yayım.
- Keleş, İ., Metin, H., & Sancak, H. (2005). Çevre Kalkınma ve Etik. Ankara: Alter Yayıncılık. Keleş, R., & Ertan, B. (2002). Çevre Hukukuna Giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
- Keleş, R., & Hamamcı, C. (2005). Çevre Politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
- Keleş, R., Hamamcı, C., & Çoban, A. (2009). Çevre Politikası. Ankara: İmge Kitabevi. Kılıç, S. (2008). Çevre Etiği. Ankara: Orion Kitabevi.
- Kitabı Mukaddes Eski ve Yeni Ahit (Tevrat ve İncil). (1958). İstanbul: Kitabı Mukaddes Şirketi. Leopold, A. (1970). A Sand County Almanac. New York: Ballantine Books.
- Leopold, A. (2005). Toprak Etiği. U. Özdağ (Dü.) içinde, Edebiyat ve Toprak Etiği (s. 141-165). Ankara: Ürün Yayınları.
- Mellor, M. (1993). Sınırları Yıkmak, Feminist, Yeşil Bir Sosyalizme Doğru. (O. Akınhay, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yay.
- Merchant, C. (1992). Radical Ecology: The Search For A Livable World. London: Routledge.
- Merchant, C. (1990). Environmental Ethics and Political Conflict: A View from California. Environmental Ethics, 12(Spring), 45-68.
- Naess, A. (1994). Derin Ekolojinin Temelleri. G. Tamkoç (Dü.) içinde, Derin Ekoloji (s. 9-16). İzmir: EgeNaess, A. (1995a). The Deep Ecological Movement: Some Philosophical Aspects . G. Sessions (Dü.) içinde, Deep Ecology for the Twenty-First Century (s. 64-84). Boston & London: Shambala.
- Naess, A. (1995). The Shallow And The Deep, Long – Range Ecology Movements: A Summary . G.Sessions (Dü.) içinde, Deep Ecology for the Twenty-First Century (s. 151-155). Boston & London: Shambala.
- Naess, A. (1997). Sade Yaşama Ulaşan Doyurucu Yollar veya Sade Fakat Doyurucu Bir Yaşam. Ağaçkakan, Güz(32), 35-38.
- Naess, A. (2005a). The Arrogance of Antihumanism. H. Glasser, & A. Drengson (Dü) içinde, The Selected Works of Arne Naess, Deep Ecology of Wisdom (s. 185-187). The Netherlands: Springer.
- Naess, A. (2005b). Cultural Diversity and the Deep Ecology Movement. H. Glasser, & A. Drengson (Dü)içinde, The Selected Works of Arne Naess, Deep Ecology of Wisdom (s. 263-273). The Netherlands: Springer.
- Önder, T. (2003a). Ekoloji, Toplum ve Siyaset. Ankara: Odak Yayınevi.
- Önder, T. (2003b). '‘Derin Ekoloji’ Üzerine” . Liberal Düşünce(30-31), 95-111. Özdağ, U. (2005). Edebiyat ve Toprak Etiği. Ankara: Ürün Yayınları.
- Pepper, D. (1995). Eco-socialism. London and New York: Routledge.
- Plumwood, V. (2004). Feminizm ve Doğaya Hükmetmek . İstanbul: Metis Yayınları.
- Ponting, C. (2000). Dünyanın Yeşil Tarihi Çevre ve Uygarlıkların Çöküşü. (A. Başçı, Çev.) İstanbul: Sabancı Üniversitesi, Detay Basım Ltd.
- Porrit, J. (1988). Yeşil Politika. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Sessions, G. (1995a). Preface. G. Sessions (Dü.) içinde, Deep Ecology for the Twenty-First Century (s. ix- xxviii.). Boston & London: Shambala.
- Sessions, G. (1995b). Ecocentrism and the Anthropocentric Detour. G. Sessions (Dü.) içinde, Deep Ecology for the Twenty-First Century (s. 156-183). Boston & London: Shambala.
- Spinoza. (1984). Etika . (H. Ülken, Çev.) Ülken Yayınları.
- Tamkoç, G. (1994a). Derin Ekolojinin Genel Çizgileri. Birikim(57-58), 87-91.
- Tamkoç, G. (1994b). Derin Ekolojinin Temel Çizgileri. G. Tamkoç (Dü.) içinde, Derin Ekoloji (s. 93-105). İzmir: Ege Yayıncılık.
- Tont, S. (2001). Sulak Bir Gezegenden Öyküler. Ankara: TÜBİTAK. Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi. Ankara: Doruk Yayıncılık.
- White, L. (1967). The Historical Roots of Our Ecological Crisis . Science, 155(3767), 1203-1207.
- Zimmerman, M. (1994). Contesting Earth’s Future, Radical Ecology and Postmodernity. Berkeley, Los Angeles, London: University of California Press.
