Kırsal Kesimde Kız Çocuklarının Veli Ve Öğrenci Görüşlerine Göre Örgün Ortaöğretime Devam Etmeme Sebepleri
Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı kırsal kesimde yaşayan kız çocuklarının örgün ortaöğretime devam edememe nedenlerinin veli ve öğrenci görüşlerine göre belirlemektir. Çalışmada yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Tarama modeli kullanılarak, nitel araştırma yaklaşımıyla desenlenmiştir. Ortaöğretime devam edemeyen kız çocuklarıyla ilgili istatistiki veriler okula devam edememe ile ilgili ayrıntılı bilgi vermemektedir. Kız çocukları ortaöğretime devam edememe nedenlerinin belirlenmesi, kız çocuklarınının ortaöğretime devam etmesini engelleyen etkenlerin değerlendirilmesi, yaşanılan çevrenin fiziksel kültürel psiko-sosyal yapısının okula devam etmemeyle ilişkisinin incelenmesine ilişkin derinlemesine bilgi toplanmak amaçlanmıştır. Bu çerçevede bu çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Çalışma grubunu oluşturmada seçkisiz olmayan örnekleme yaklaşımlarından amaçsal örnekleme kullanılmıştır. Tokat ili Çat Kasabası’nda ikame etmekte olan 10 veli ile örgün ortaöğretime devam etmeyen 10 kadın katılımcı çalışma grubunda yer almıştır. Uygulama çalışmaları görüşme formlarının çalışma grubuna dağıtılıp toplanmasıyla elde edilmiştir. Elde edilen veriler içerik analizi yapılarak kadın katılımcıların ortaöğretime devam edememe nedenleri “ekonomik, toplumsal, bireysel, okulun olmaması, evle ilgili işler” başlıkları şeklinde sıralanmıştır. Yapılan çalışmaya dayalı bulgular şunlardır: Ailelerin eğitime bakışı okula devam etmede en önemli etkendir, bu nedenle aileler bu konuda bilinçlendirilmelidir. Kadınların ailenin temeli olduğu, kadın eğitimin bireysel ve toplumsal alanda sağlayacağı katkılar gerek okullarda gerekse basın yayınla anlatılmalıdır. Okula erişimi artırarak devamın sağlanmasına yönelik önlemler alınmalıdır. Erken yaşta evliliğin önlenmesine yönelik projelerin geliştirilmesi ve bu konuda ailelerin bilinçlendirilmesi sağlanmalıdır. İmkanları olmayan ailelere burs ve çeşitli desteklemeler verilerek okula devam etmeleri sağlanmalıdır. Özellikle kırsal kesimde bulunan ailelerle görüşülüp çocuklarının okula devamları önündeki engeller belirlenmeli ve çözümler geliştirlmelidir. Taşımalı eğitim imkanları artırılmalı, öğrencilerin kalabilecekleri yurt sayıları artırılmalıdır. Geliştirilen projeler ve çalışmalarla ailelerin eğitime bakış açıları olumlu yönde değişmeler sağlanabilir.
Keywords
Abstract
The purpose of this research is to determine the reasons why girls living in rural areas cannot attend formal secondary education according to the views of parents and students. A semi-structured interview form was used in the study. It was designed with a qualitative research approach, using the scanning model. Statistical data on girls who cannot attend secondary education do not provide detailed information about not attending school. It was aimed to gather in-depth information on the reasons for girls not attending secondary education, evaluating the factors that prevent girls from continuing their secondary education, and examining the relationship between the physical, cultural, psycho-social structure of the environment and the absence of school attendance. In this context, case study, one of the qualitative research methods, was used in this study. Purposive sampling, one of the non-random sampling approaches, was used to form the study group. 10 parents residing in Çat Town of Tokat province and 10 female participants who did not attend formal secondary education took part in the study group. Implementation studies were obtained by distributing and collecting the interview forms to the study group. The data obtained were analyzed and the reasons why female participants could not continue their secondary education were listed under the headings of "economic, social, individual, lack of school, household chores". The findings based on the study are as follows: Families' view of education is the most important factor in attending school, so families should be made aware of this issue. The contribution of women's education in the individual and social fields, and that women are the foundation of the family, should be explained both in schools and in the press. Measures should be taken to ensure attendance by increasing access to school. Projects to prevent early marriages should be developed and families should be made aware of this issue. Families who do not have the means should be provided with scholarships and various supports to continue their education. Especially with the families in rural areas, the obstacles to the attendance of their children to school should be determined and solutions should be developed. Transported education opportunities should be increased and the number of dormitories where students can stay should be increased. With the projects and studies developed, the perspectives of the families towards education can be changed in a positive way.
Keywords
- 1. Adıgüzel, A. (2013). Kız çocuklarının okullaşma engelleri ve çözüm önerileri. Ekev Akademi Dergisi, 325- 344.
- 2. Akiş, E. ve Çokcanlı, M. (2020). Türkiye'de beşeri sermayenin illerin ekonomik sermaye düzeylerine etkisi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 250-268.
- 3. Aküzüm, C., Yavaş, T., Tan, Ç. ve Uçar, M. (2015). İlköğretim kurumu öğrencilerinin devamsızlık ve okul terki nedenleri. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 167-192.
- 4. Aslan, G. (2021). Eğitime erişimin belirleyicileri:kırsal kesimdeki kız çocuklarının ortaöğretime gönderilmeme nedenleri. Eğitim ve Bilim, 46(207), 1-33.
- 5. Aygül, H. (2018). Eğitime erişim, yoksulluk ve formel/informel işgücü olarak üniversite gençliği. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(1), 58-87.
- 6. Beltekin, N. ve Çete, U. (2019). Eğitim hakkını yeniden tanımlamak. Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(1), 27-39.
- 7. Bora, V. ve Taş, A. (2017). Kız çocuklarının ortaöğretime gönderilmeme nedenleri. Dergipark Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, 89-106.
- 8. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2020). Örnekleme Yöntemleri. Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri (s. 92-93). Pegem Akademi.
- 9. Demir, Ö. Ö. (2020). Pısa sonuçları Türkiye'deki eğitim eşitsizliği hakkında ne söylüyor. Alanyazın Eğitim Bilimleri Eleştirel İnceleme Dergisi, 1(2), 85-98.
- 10. Eğitim Reformu Girişimi. (2020). Öğrenciler ve eğitime erişim.
- 11. Eryılmaz, M. (Dü.). (2017, 11 11). İstanbul Aydın Üniversitesi. 04 17, 2021 tarihinde https://iaupratolyesi.wordpress.com/2017/10/11/turkiyede-kiz-cocuklarina-yonelik-gerceklestirilen-sosyalsorumluluk-projeleri/ adresinden alındı.
- 12. Kalaycı, S. ve Öztürk, A. (2017). Küreselleşen dünyada kadın eğitiminin gayri safi milli hasıla'ya etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(7), 76-87.
- 13. Karasar, N. (2004). Bilimsel araştırma yöntemi kavramlar ilkeler teknikler. Ankara: Nobel Yayım.
- 14. Karataş, Z. (2015). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Manevi temelli sosyal hizmet araştırmaları dergisi, 1(1), 62-80.
- 15. Koçak, A. ve Arun, Ö. (2006). İçerik Analizi Çalışmalarında Örneklem Sorunu. Selçuk iletişim, 4(3), 21-28.
- 16. Küçüker, E. (2018). Kırsal kesimde yaşayan kız çocukların örgün ortaöğretimi terk etme nedenleri. Eğitim ve Bilim, 43(195), 97-117.
- 17. Milli Eğitim Bakanlığı. (2020). Ankara: MEB Strateji Geliştirme Başkanlığı Yayınları.
- 18. Milli Eğitim Bakanlığı. (2012). Mesleki Açık Öğretim Lisesi Yönetmeliği (24. 12. 2005). Sayı: 26033.
- 19. Milli Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Kurumları Yönetmeliği. (2016). Ankara: Ölçme Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
- 20. Milli Eğitim Temel Kanunu. (1973). Resmi Gazete (04. 24. 2021). Sayı: 14574.
- 21. Özaydınlık, K. (2014). Toplumsal cinsiyet temelinde Türkiye'de kadın ve eğitim. Sosyal Politikalar Dergisi, 93-112.
- 22. Özdemir, C. (2018). Türkiye’de yükseköğretimin yaygınlaşmasının. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 8(3), 542-551.
- 23. Özer, M., Gençoğlu, C. ve Suna, H. (2020). Türkiye’de eğitimde eşitsizlikleri azaltmak için uygulanan politikalar. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 294-312.
- 24. Sayılan, F. (2012). Toplumsal Cinsiyet ve Eğitim. Ankara:Dipnot Yayınları. 12-76.
- 25. Subaşı, M. ve Okumuş, K. (2017). Bir Araştırma Yöntemi Olarak Durum Çalışması. Atatürk üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü dergisi, 419-426.
- 26. Tunç, A. İ. (2009). Kız çocuklarının okula gitmeme nedenleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 237-269.
- 27. Tunç, M. (2018). Kalkınmada kadın ayrımcılığı ve toplumsal cinsiyet. SosyoEkonomi, 221-251.
- 28. UNICEFTURK. (2020). Kız ve erkek çocuklar arasında eşitlik.
- 29. Yaşar, N. (2018). Eğitimde cinsiyet eşitsizliğinin okullaşma oranına etkisi. İstanbul Üniversitesi Kadın Araştırmaları Dergisi, 55-69.
- 30. Yılancı, V. ve Aydın, M. (2018). Türkiye'de kadın okullaşmasının ekonomik büyüme üzerindeki etkisi. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 101-112.
- 31. Yıldırım, C., Beltekin, N. ve Talay Oral, T. (2018). Kızların okula erişim ve devam oranlarının artırılması: ikna süreci. e-Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi, 783-804.
