POSTMODERNİZM BAĞLAMINDA BATI FOTOĞRAFÇILIĞINDA YENİDEN ÜRETİM VE KENDİNE MAL ETME İLE TÜRK FOTOĞRAFÇILIĞINDA DENEYSEL-KURGUSAL FOTOĞRAF
Author:
Abstract
Modernizm’in fotoğrafa atfettiği gerçekliği belgeleme gücü fotoğrafın akla ilk gelen yönü olsa da Postmodernizm, fotoğrafı ayrı bir sanat olarak kabul etmiştir. Böylece yeniden tanımlanan fotoğrafın, özgünlüğü ve tek kaynaktan beslenmeyi reddedişi bireysel dışavurum ile birleştiğinde fotoğrafı gerçeklik ve içerikten ziyade görünüm ve sunuma önem veren, yeniden üretilebilir, deneysel bir sanatsal etkinlik alanı yapmıştır. Bu çalışma, Postmodernizm bağlamında, Batı fotoğrafçılığında yeniden üretim yoluyla kendine mal etme eylemi ile Türk fotoğrafçılığının 1980 sonrası postmodernist bağlamdaki deneysel-kurgusal fotoğraf örneklerine odaklanmaktadır. Bu çerçevede Postmodernizm ve fotoğraf ilişkisinin fotografik çerçevede tartışıldığı bölümden sonra yeniden üretim fotoğraf kavramı Batı fotoğrafçılığındaki başat örnekleriyle ele alınmaktadır. Daha sonra Türk fotoğrafçılığında 1980’den sonra görülen deneysel-kurgusal fotoğrafın tarihine değinilerek bu fotoğraf dalının karanlık oda uygulamalarına dayalı öncü örnekleri, Postmodernizm ile olan bağıntıları çerçevesinde incelenmektedir. Son olarak da hem Batı fotoğrafçılığında hem de Türk fotoğrafçılığında kendine özgü doğası içinde gerçekleşen fotografik Postmodernizm’e dair amaçlanan bağlamda katkı sağlayacak sonuçlar ve değerlendirmeler paylaşılmaktadır.
Keywords
Abstract
Although the power to document reality is the first quality of photographs to think of, Postmodernism considered photography an independent artistic discipline. Redefined as such, photography rejected originality and deriving inspiration from a single source, which, when coupled individual expressionism, made photography a remanufacturable and experimental artistic field emphasizing appearance and representation more than reality and content. This study focuses on the leading examples of appropriation through remanufacturing in Western photography and experimental-fictitious photography in Turkish photography after 1980. Within this context, after the section in which the relation of photography with Postmodernism is discussed, the concept of remanufacturability is investigated with reference to its leading appropriation examples in Western photography. After that, the historical background of experimental-fictitious photography in Turkish photography after 1980 is explained and its avantgarde works are examined with reference to their relations to Postmodernism. Finally, conclusions and evaluations are shared regarding the photographic Postmodernism in both Western and Turkish photography in their respective and unique nature.