Author:
Abstract
Şerbet, Osmanlı Dönemi başta olmak üzere Türk mutfağında uzun bir süre güçlü bir yere sahip olmuştur. Şerbet, yalnızca bir içecek olmaktan çıkmış ve hemen her önemli olayda dağıtılan bir gelenek ögesi halini almıştır. Ayrıca şerbetler Türkiye’nin kültürel sürecine ışık tutabilecek kadar derin bir içecektir. Ayrıca şerbetler şifa olarak değerlendirilmiş, kimi hastalıklara karşı kullanılmıştır. Geleneksel kültürümüzle pek çok noktadan ilişkilenmiştir. Özellikle Osmanlı dönemiyle birlikte diğer coğrafyalarda da tüketimi yaygınlaşmıştır. Taşındığı bölgelerde farklı karışımlara dönüşmüş, ancak özü korunmuştur. Ancak günümüzde şerbet tüketimi ve bilinirliği oldukça düşük olduğu görülmektedir. Tarihimiz açısından bu denli önemli olan şerbetlerin, yapımı ve tüketiminin neden azıldığı önemli bir soru olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu çalışmada, Türk mutfağında şerbetin yeri ve 2000’den sonra Türkiye’de şerbet tüketiminin durumu ele alınmaktadır. Çalışmada biri yaş, beşi şerbetin bilinirliğine ilişkin olmak üzere toplamda altı sorudan oluşan bir anket formu aracılığıyla seksen dokuz katılımcıdan veri toplanmıştır. Gerek literatürde yer alan çalışmalar gerekse bu araştırmada uygulanan anket formu şerbete ilişkin bilinirliğin oldukça düşük olduğunu göstermektedir. Bunun nedenini anlamak, kültürel durumumu anlamak adına önemli olacağı düşünülmektedir. Bu kapsamda Türk mutfak kültürünün önemli bir parçası olan şerbete ilişkin bilinirliğin ve dolayısıyla tüketimin artırılması için öneriler sunulmuştur. Gelecek nesillere aktarılması adına önemli olduğu düşünülmektedir. Ayrıca şerbetler, bugün popüler olarak tüketilen gazlı içeceklere karşı hem lezzeti hem de sağladığı faydaları dolayısıyla alternatif olarak değerlendirilebileceği düşünülmektedir.
Keywords
Abstract
The sherbet consists of a thick base prepared by dissolving sugar or honey in water. Since the 10th century, Turkish society has frequently consumed the base form of sherbet, honey water or sugar water. In addition to this basic form of sherbet, he added the fruits and nuts that they cultivated in the 11th century to flavor the drink. In this study, the place of sherbet in Turkish cuisine and sherbet consumption in Turkey after 2000 are studied. In the study, data were collected from 89 participants through a questionnaire consisting of 6 questions, one of which was about age and five of them were about the awareness of sherbet. Both the studies in the literature and the questionnaire form applied in this study show that the awareness of sherbet is very low. The overall results of the study are not surprising. It is already known that Although sherbets are important in terms of history the consumption of sherbet is almost negligible. However, even though it is not consumed, it is still known what sherbet is. As an interesting result, one of the sources where sherbet was heard the most was determined as “historical fiction series”. This situation shows that the productions that fictionalized the Ottoman Period contributed to traditional cuisine knowledge. This finding will be of great importance and will probably be used in marketing efforts to increase the awareness and consumption of sherbet. Participants stated the reason for their low sherbet consumption as “it is not available for sale”. This result may cause a curiosity about the reaction of the consumer in the event that sorbet varieties are ready to be sold like other cold soft drinks.