Üniversite Öğrencilerinin Çocukluk Çağı Travmaları İle Bilişsel Duygu Düzenleme Becerileri Ve Saldırganlık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Author:
Abstract
Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin çocukluk çağı travmalarının, bilişsel duygu düzenlemele becerileri ve saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bu araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Bu araştırmanın evreni 2018-2019 eğitim öğretim yılında İzmir’de öğrenim görmekte olan üniversite öğrencileridir. Arastırmanın örneklemi tabakalandırma yöntemi ile 9 Eylül Üniversitesi, Yaşar Üniversitesi ve İzmir Ekonomi Üniversitesi öğrencilerdir. Bu evren içinden farklı fakültelerde, farklı bölümlerde okuyan 505 öğrenci örneklemi oluşturmuştur. Tabakalandırma yöntemi ile oluşturulan örneklem grubunun yaş aralığı 18 ve 30’dir. %42,6’sı kadın, %57,4’ü erkektir. Araştırmada kişisel bilgi formu ile Çocukluk Çağı Tarvmaları Ölçeği (Ç.Ç.T), Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği (B.D.D.)ve Saldırganlık Ölçeği kullanılmıştır. Demografik özelliklerin betimsel yorumları yapılıp frekans ve yüzde dağılımları çıkarılmıştır. Ölçek maddeleri ile ilgili, ss, değerleri saptanmıştır. Ayrıca ölçekler arası ilişkiyi belirlemek üzere korelasyon analizi, göreli etkiyi tespit etmek için regresyon analizi yapılmıştır. Anlamlılık düzeyi p<,05 alınmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlar şunlardır. Çocukluk çağı travma ölçeği ile bilişsel duygu düzenleme ölçeği arasında negatif yönlü anlamlı ilişki olduğu, saldırganlık ölçeği ile ise pozitif yönlü anlamlı ilişki olduğu görülmüştür. Travma puanları arttıkça bilişsel duygu düzenleme puanları azalmakta saldırganlık puanları artmaktadır. Bilişsel duygu düzenleme ve Saldırganlık arasında ise pozitif bir ilişki görülmüştür. Standardize edilmiş regresyon katsayısına (β) göre, yordayıcı değişkenlerin saldırganlık üzerindeki göreli önem sırası; duygusal istismar, fiziksel ihmal, fiziksel istismar, cinsel istismar, duygusal ihmal duygusudur. Regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin t testi sonuçları incelendiğinde duygusal istismar ve fiziksel ihmal alt boyutlarının saldırganlık üzerinde önemli (anlamlı) bir yordayıcı olduğu görülmüştür. Duygusal istismar ile pozitif yönde fiziksel ihmal ile negatif yönde bir ilişki vardır. Standardize edilmiş regresyon katsayısına (β) göre, yordayıcı değişkenlerin saldırganlık üzerindeki göreli önem sırası; fiziksel istismar, fiziksel ihmal, cinsel istismar, duygusal istismar, duygusal ihmal duygusudur. Regresyon katsayılarının anlamlılığına ilişkin t testi sonuçları incelendiğinde fiziksel istismar, fiziksel ihmal, duygusal ihmal cinsel istismar alt boyutlarının duygu düzenleme üzerinde önemli (anlamlı) bir yordayıcı olduğu görülmüştür. Tüm değişkenlerin pozitif yönde bir ilişkisi tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
The aim of this study was to determine the relationship between the level of aggression, cognitive emotion regulation skills and childhood traumas among university students. In this research, a relational survey model was used. The subject of this research was university students studying in İzmir in the 2018-2019 academic year. The sample of the research was stratified by 9 Eylül University, Yaşar University and İzmir University of Economics. The sample consisted of 505 students from different faculties and departments. The age range of the sample group formed by the stratification method was between 18 and 30 years. 42.6% were female and 57.4% were male. Personal information form and Childhood Trauma Scale, Cognitive Emotion Scale and Aggression Scale were used in the study. Descriptive interpretations of the demographic characteristics were made, and the frequency and percentage distributions were obtained. The ss values of the scale items were determined. In addition, regression analysis was performed to determine the relative effect between the variables and scale. The significance level was taken as p <.05. The results obtained in the research are as follows. It was seen that there was a negative correlation between the childhood trauma scale and the emotion regulation scale and there was a positive correlation with the aggression scale. As the trauma scores increase, the emotion regulation scores decrease and the aggression scores increase. There was a positive relationship between cognitive emotion regulation and aggression. According to the standardized regression coefficient (β), the relative importance order of predictive variables on aggression; emotional abuse, physical neglect, physical abuse, sexual abuse, emotional neglect. When the results of the t-test regarding the significance of regression coefficients were examined, it was found that the emotional abuse and the physical neglect subscales were significant predictors of aggression. There is a negative relationship between emotional abuse and positive neglect. According to the standardized regression coefficient (β), the relative importance order of predictive variables on aggression; physical abuse, physical neglect, sexual abuse, emotional abuse, emotional neglect. When the results of t-test regarding the significance of regression coefficients were examined, it was found that the physical abuse, physical neglect, emotional neglect, sexual abuse sub-dimensions were significant predictors of emotion regulation. All variables were positively correlated.