Author:
Abstract
Bu çalışmanın amacı “kadın meselesi” konusunda İslami modernist söylemin eleştirel bir değerlendirmesine girişmektir. Bu amaçla Fazlur Rahman, Amina Wadud ve Fatima Mernissi adlı üç Müslüman araştırmacının çalışmalarına odaklanmaktadır. Bu inceleme adı geçen araştırmacıların hem Kur’an ve Sünnet’e hem de bazı İslami ikincil kaynaklara, şahitlik ve çok eşlilik gibi kadınlara ilişkin meselelere nasıl yaklaştıklarına ışık tutmaktadır. Diğer bir ifade ile üç araştırmacının başta kadının şahitliği ve çok eşlilik gibi tartışmaya açık konulardaki görüşlerine yer verilecektir. Bu araştırmacılar esasen kadın ile erkekin eşitliği konusunda modernist bir görüşe sahip olduklarından İslami metinleri ve kaynakları da bu görüş çerçevesinde yeniden bir değerlendirmeye tâbi tutmaktadırlar. Bu çalışmanın ikinci bölümünde söz konusu araştırmacıların İslami kaynakları özellikle yeniden yorumlama çabalarını ve amaçlarını kadına ilişkin yaklaşımları bağlamsallaştırarak gerçekleştirmeye çalışmalarının tam da İslam’ın evrenselci iddialarını ihlal ediyor göründüğünün, dolayısıyla çelişki arz ettiğinin altını çizilmektedir. Kısacası bu çalışma eleştirel bir perspektiften üç modernist müslüman araştırmacının İslamda kadının konumu meselesindeki görüşlerini eleştirel bir açıdan ele almaktadır.
Keywords
Abstract
This paper goes into a critical assessment of the Islamic modernist discourse on the “question of woman.” With a particular attention to the works of Fazlur Rahman, Amina Wadud and Fatima Mernissi, this study first provides the ways in which these three Muslim scholars approach the Qur’an and the Sunnah as well as various secondary Islamic sources on the questions pertaining to women, such as testimony and polygamy. In other words, this paper evaluates three Muslim scholars’ approaches concerning questions pertaining to women. As these authors seem to be of the modernist conviction regarding the equality of men and women, they aim to reinterpret Islamic sources in light of such a conviction. The second part of the paper, however, argues that although they aspire to reinterpret Islamic sources particularly by contextualizing the relevant statements and/or approaches to women, such a contextualizing attitude ultimately seem to contradict the universalist claims underlying Islamic teachings. In short, women’s position in Islam has been examined and discussed with a specific reference to three Islamic modernist scholars from a critical perspective.