Author:
Abstract
II. Abdülhamit Dönemi’nde Osmanlı-Almanya İlişkileri oldukça önem kazanmıştır. Bu açılım, Osmanlı Devleti’nin Avrupalı Büyük Devletlerle diplomatik ilişkilerinin seyrini de etkileyecek temel prensiplerin değişmesine sebep olmuştur. II. Abdülhamit döneminden itibaren gelişen dış siyasetteki bu belirgin değişim Osmanlı Devleti’nin dış politikasında dönüm noktası olmuş ve devletin dağılmasına kadar sürmüştür. Diplomaside çok yönlü bir siyaset izleyen II. Abdülhamit’in tavrı, zamana, mekâna, şartlara ve hedeflerine göre değişmiştir. Kimi zaman denge politikası izlerken, kimi zaman tarafsızlık ve bağımsızlık politikası, kimi zaman barışçı ve tavizci fakat yerine göre de tehdit politikası izlemiştir. Onun bu dönemde Almanya’ya yakınlaşma politikası denge siyasetinin bir örneğidir. İngiltere ve Rusya’ya karşı Almanya’nın desteğini sağlamak kaydıyla uluslararası diplomaside Osmanlı’nın gücünü artırmak istemiştir. II. Abdülhamit’in Almanya siyasetinin genel olarak ele alındığı bu çalışmada, Padişahın neden Almanya’ya yakınlaştığı ve bu yakınlaşmanın boyutları kendi görüşleri de dikkate alınarak değerlendirilmiştir.
Keywords
Abstract
During the reign of Abdulhamid II, relations with Germany gained importance. This initiative resulted in the changes to principles of Ottoman Empire, which would later have an impact on the course of diplomatic relations with the Greater European States. This immediately prominent change evolving with the reign of Abdulhamid II, became a milestone in the foreign policy of Ottoman Empire, and had been maintained until the dissolution of the Empire. Abdulhamid II, pursuing a multi-perspective policy in diplomacy, changed his conducts depending on the time, place, conditions and the objectives, pursuing an equilibrium policy or a policy of impartiality or sovereignty from time to time, whereas a pacifist and appeasement policy or an impending policy when appropriate. The rapprochement between Ottoman Empire and Germany during his reign is an example of equilibrium policy. He intended a more powerful Ottoman Empire in diplomatic terms, by gaining German Empire’s support against the United Kingdom and Russian Empire. This study, analyzing the policy of Abdulhamid II to for Germany in broad terms, discusses the reasons of this rapprochement and the extent of this rapprochement based on his own remarks as well.