To Catch a Killer (Katili Yakalamak) Filmine Sinema ve Metindilbilim Unsurları Bakımından Bir Analiz Denemesi
Author :
Abstract
Bu çalışmada, ABD yapımı To Catch a Killer (Katili Yakalamak) filminin sinema ve metindilbilim unsurları açısından tahlil edilmesi amaçlanmıştır. Film, konu olarak bir seri katilin bulunması için uğraş veren bir grup polisin hikâyesini anlatmaktadır. Film iki bölümde ele alınmıştır. İlk kısımda metindilbilim unsurları olan bağdaşıklık, tutarlılık, amaçlılık, kabul edilebilirlik, bilgisellik, durumsallık ve metinlerarasılık açısından tek tek incelenmiştir. Ardından klasik sinema tahlili unsurları olan bakış açısı, zaman, kostüm, şahıs kadrosu, mekân ve olay örgüsü üzerinden yorumları yapılmıştır. Film tahlil edildikçe her güçlü görünen karakterin bir zayıf ve zayıf karakterin güçlü yönleri olduğu üzerine kurulduğu anlaşılmıştır. Polislerin çalışma usulleri, katillerin halet-i ruhiyeleri gibi konular filmde başarılı şekilde ele alınmıştır. Film hem metindilbilim hem de sinema tahlili unsurları açısından incelenebileceği ve anlamlı veriler sunduğu tespit edilmiştir. Yöntem olarak Yücel, Arslan ve Kospaganbetova’nın (2025) kullandığı usul takip edilmiştir.
Keywords
Abstract
This study aims to analyze the US-made film To Catch a Killer in terms of cinema and text linguistics elements. The film tells the story of a group of police officers trying to find a serial killer. The film is examined in two parts. In the first part, it is examined one by one in terms of text linguistics elements such as cohesion, consistency, purposefulness, acceptability, informativeness, situationality and intertextuality. Then, comments are made on the classical cinema analysis elements such as point of view, time setting, costume, cast, place and plot. As the film is analyzed, it is understood that each seemingly strong character is based on a weak aspect and the weak character has strong aspects. Issues such as the working methods of the police and the mental state of the killers are successfully addressed in the film. It has been determined that the film can be examined in terms of both text linguistics and cinema analysis elements and that it provides meaningful data. The method used by Yücel, Arslan and Kospaganbetova (2025) was followed as a method.
