Author :
Abstract
Bu çalışma, Albert Camus’nün Veba ve Düşüş adlı romanlarını Simge-Motif Eleştiri Kuramı çerçevesinde incelemeyi amaçlamaktadır. Her iki eser, yalnızca tarihsel ya da bireysel olayları konu edinmekle kalmaz; aynı zamanda insanın varoluşsal yalnızlığı, suçluluk duygusu, ahlaki bunalımı ve toplumsal yabancılaşması gibi derin felsefi temaları işleyen çok katmanlı anlatılardır. Veba, yüzeyde bir salgın öyküsü gibi görünse de, metaforlar ve tekrar eden simgeler aracılığıyla insanın anlamsızlıkla mücadelesini ve etik sorumluluğunu temsil eder. Düşüş ise bireysel bir çöküşün öyküsü üzerinden modern insanın vicdanıyla yüzleşmesini, suçluluk duygusunu ve ahlaki ikiyüzlülüğünü sorgular. Bu bağlamda her iki eser, yalnızca bireysel değil kolektif düzlemde de anlam üretir. Çalışmada, Jungcu arketipsel semboller ve yapısal tekrarlara odaklanarak, romanlardaki simgesel unsurların birey-toplum ilişkisi ve varoluşsal kaygılarla nasıl bağ kurduğu tartışılmaktadır. Sonuç olarak Camus’nün söz konusu iki eseri, Simge-Motif Eleştirisi’nin sunduğu olanaklarla birlikte okunduğunda, insan doğasına, ahlaka ve varoluşa ilişkin derinlikli bir sorgulamaya kapı aralamaktadır.
Keywords
Abstract
This study aims to analyze Albert Camus’s novels The Plague and The Fall within the framework of Symbol-Motif Criticism. Both works transcend their immediate historical and personal narratives to engage deeply with existential themes such as human loneliness, guilt, moral crisis, and social alienation. While The Plague may appear on the surface to depict a literal epidemic, it employs metaphors and recurring symbols to represent humanity’s struggle against absurdity and its ethical responsibility in the face of collective suffering. The Fall, on the other hand, uses the story of an individual’s psychological collapse to explore the modern subject’s confrontation with guilt, conscience, and moral hypocrisy. Within this context, both novels produce meaning not only on an individual level but also on a collective and philosophical plane. Drawing on Jungian archetypes and structural patterns, this study examines how symbolic elements in the novels establish connections between the individual, society, and existential anxiety. Ultimately, when read through the lens of Symbol-Motif Criticism, these two works by Camus offer a profound inquiry into human nature, ethics, and the condition of existence.
