Bu çalışmada, Virginia Woolf'un "Mrs. Dalloway" adlı eserinde yer alan iki ana karakter olan Clarissa Dalloway ve Septimus Warren Smith'in travmatik yolculuklarının ve bu durumdan kurtulma/iyileşme süreçlerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. O dönemin edebi eserlerinde, yaşanan Birinci Dünya Savaşını ve bu savaşın doğurduğu etkileri görmek elbette şaşırtıcı değildir. Modernist yazarlardan olan Virginia Woolf, Birinci Dünya Savaşına bizzat tanıklık etmiş ve bu kanlı savaşın bi nevi aynası olarak Mrs Dalloway'i yazmıştır. Yukarıda isimleri verilen iki ana karakter de, hem toplumun hem de geçmiş anılarının baskısı altındadır, fakat bu karakterlerin yaşanan baskıdan kurtulma yöntemleri birbirinden son derece farklıdır. Tıbbi bir sorun olarak görülmeyip, basit bir stres olarak algılanan travma ne doktorlar ne de Septimus'u intihara sürükleyen toplum tarafından ciddiye alınmamıştır. Clarissa'nın yaşadığı travma deneyimi Septimus'un yaşadığı travma deneyiminden son derece farklıdır; Clarissa sürekli aklında olan ve onunla her ani her yere giden geçmişinden ve geçmişinin yarattığı baskıdan dolayı travma geçirmektedir. Bu iki karakterin hayata ve ölüme bakış açıları, yükledikleri anlamlar da birbirinden son derece farklıdır ki gösterdikleri iyileşme durumu da bundan kaynaklı olarak farklılık göstermektedir. Septimus için hayat tahammül edilemez bir işkenceyken, Mrs Dalloway için hayat her anlamda dolu dolu, coşkuyla yaşanması gereken bir hikayedir. Ve ölüm Septimus için birlikteliği, kavuşmayı çağrıştırırken, Mrs Dalloway için ayrılığı çağrıştırmaktadır.
This paper aims at analyzing Mrs. Dalloway by Virginia Woolf in terms of the traumatic experiences and recoveries mainly focusing on two main characters, Clarissa Dalloway and Septimus Warren Smith. It is not shocking to see the traces of this decade in the literary works of that age. As a modernist author, Virginia Woolf experienced World War I and Mrs Dalloway is a kind of mirror showing her witnessing to this bloody war. Both main characters in the above mentioned novel are under the oppression of their past memories and their society but their recoveries from this oppression are different. Not being accepted as a medical disorder but a simple stress, trauma is not taken seriously by the doctors and community who drives Septimus to a self sacrificing solution. Clarissa has a different traumatic experience from Septimus with her past always wandering in her mind and causing her to experience trauma. Their recovery experience is also differentiated in the sense that their points of view on life and death are not same. While Septimus takes life as an unbearable torture, Mrs. Dalloway thinks life is a story that should be experienced in every sense. And death means union to Septimus as it means separation to Mrs Dalloway.