Author :
Abstract
Özet Sosyal bir fenomen olarak kimlikler, temelde bireylerin toplum içerisinde kendilerini tanımlama aracı olarak kullanılmaktadırlar. Bireylerin sahip oldukları kimliklerin bir kısmı doğuştan geldiği gibi (cinsiyet, uyruk gibi) bir kısmı da toplumsal hayat içerisinde inşa edilmektedir. “Ben kimim” sorusuyla kimlik inşa süreci başlayan birey, zaman içerisinde oluşturduğu toplumsal ve siyasal kimliklerle kendini bir grubun üyesi olarak sınıflandırma yoluna gitmektedir. Meşru bir şekilde devlet yönetimini ele geçirmek için faaliyet gösteren siyasi partiler de tıpkı bireyler gibi kendilerini tanımlamak için kimliklere ihtiyaç duymaktadırlar. Kendilerine has, düşünsel alt yapılarıyla ya da bir başka deyişle sahip oldukları ideolojileriyle yoğrulmuş kimlikler oluşturarak kendilerini tanımlayan siyasi partiler, aynı zamanda sahip oldukları siyasi kimliklerle toplumda kendilerine ait bir taban yaratma gayreti içerisindedirler. Ancak, ideolojik olarak çok çeşitli kanallardan beslenen toplumlarda bireylerin tek bir siyasi parti etrafında birleştirilmesi son derece güç olduğundan, partiler gerektiğinde sahip oldukları siyasi kimliklerini yeniden inşa etmek durumunda kalmışlardır. Ülkelerin siyasi dinamiklerinin anlaşılmasında temel rol oynayan siyasi kimlik inşası 1960-1980 arasında Türk siyasi partilerinde de sıklıkla görülmüştür. Çalışmada, “Modernist ve Laik Siyasal Kimlik”, “Muhafazakâr Demokrat ve Siyasal İslamcı Kimlik” ve “Milliyetçi Siyasal Kimlik” olmak üzere üç temel kimlik üzerinde yükselen Türk siyasi partilerinin belirtilen dönem içerisinde yaşadıkları kimlik sorunları ve yeni kimlik inşaları incelenmiştir.
Keywords
Abstract
As a social phenomenon, identities are basically used as a means of identifying individuals in society. Some of the identities that individuals possess are innate (gender, nationality) and others are built in social life. The individual whose identity building had started with the question of “Who am I” is going to classify himself as a member of a group with his social and political identities. Political parties, which act legitimately to seize state administration, need identities, just like individuals, to identify themselves. The political parties that define themselves by forming identities blended with their own intellectual substructures in the same time with their ideologies are also striving to create their own base in society with their political identities. However, since it is extremely difficult to unite individuals around a single political party in ideologically-fed societies, parties have had to rebuild their political identities when necessary. The construction of political identity, which played a fundamental role in understanding the political dynamics of the countries, was frequently seen in Turkish political parties between 1960 and 1980. In this study, identity problems and new identity constructs of Turkish political parties, which rise on three basic identities, namely “Modernist and Secular Political Identity”, “Conservative Democratic and Political Islamist Identity” and “Nationalist Political Identity”, are examined.
Keywords
- Analiz: Milliyetçi Hareket Partisi: http://www.aljazeera.com.tr/haber-analiz/milliyetci-hareket-partisi-mhpAşkın, M. (2007). “Giydirilmiş Kimlikler”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2): Beriş, E., H. (2014). “30 Mart'a Doğru Milliyetçi Hareket Partisi Analiz”, SETA, 84:
- Bozbeyli, F. (1970) Parti Programları, Ak Yayınları, İstanbul
- Bozkır, G. (2017). “Türk Siyasal Hayatında Cumhuriyetçi Güven Partisi”, Çağdaş Türkiye Tarihi Araştırmaları Dergisi, 1(15):232.
- Canyaş, O. (2008). “Türkiye'de Sosyal Demokrasinin Evrimi: CHP Örneği”, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Çağırkan, B. (2016). “Göç, Hibrit Kimlik ve Aidiyet: Yeni Toplumlar, Yeni Kimlikler”, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5(8):2617.
- Duverger, M. (1993). Siyasi Partiler (Çev.: Ergun Özbudun), Bilgi Yayınevi, Ankara.
- Eser, B., H. (2013). “Türk Siyasal Kültürü İçinde Dinin Rolü Üzerine Bir Açıklama Çabası: Milli GörüşHareketi ve Milli Nizam Partisi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(3): 2014.
- Göksu, V. (2013). “Siyasal Kimlikler ve Merkez-Çevre Dikotomisi Bağlamında Türkiye'de Merkez Sağ ve Merkez Sol”, Akademik İncelemeler Dergisi, 8(2):16-21.
- Göktolga, O. (2012). “Postmodernite ve Siyasal Kimlikler”, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Heywood, A. (2006). Siyaset (Çev.: Buğra Kalkan), Liberte Yayınları, Ankara.Kabasakal, M. (2013). “Türkiye'de Siyasal Partiler”, Es Yayınları, İstanbul.
- Kaya, H. (2014). “Adalet Partisi ve Ragıp Gümüşpala”, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, Ankara.
- Maalouf, A. (2000). Ölümcül Kimlikler (Çev.: Aysel Bora), Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.Mardin, Ş. (1991). Türkiye’de Toplum ve Siyaset Makaleler I, İletişim Yayıncılık, İstanbul. Özbudun, E. (1974). Siyasal Partiler, Sosyal Bilimler Derneği Yayınları, Ankara.
- Tarım, O. (2013). “27 Mayıs'tan 12 Mart'a Adalet Partisi ve Türkiye”, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Tunaya, Z., T. (1988). Türkiye’de Siyasal Partiler Cilt I, Hürriyet Vakfı Yayınları, İstanbul.
- Yanık, C. (2013). “Etnisite, Kimlik ve Milliyetçilik Kavramlarının Sosyolojik Analizi”, Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 20: 227-230.
