Author :
Abstract
Yalın olarak yapısal veya anlamsal açıdan bir sözcüğün veya sözcük içindeki bir sesin tekrarı ile oluşan ikili öbekler diye tanımlayabileceğimiz ikilemeler, batı dilleri ile kıyaslandığında Türkçenin en güçlü ve en zengin yapılarındır. Zira bir dilin zenginliği, sadece o dildeki sözcük sayısının yüksekliğiyle değil, ikili öbekler olarak kalıplaşmış yapılarına kendini meydana getiren sözcüklerin gerçek anlamının dışında yüklediği farklı anlamlarla da ölçülür. Öyle ki Türkçede günlük kullanımda bir anlamı olmayan bazı sözcükler sadece kullanıldıkları ikilemelerde anlam ifade ederek ikilemelere anlam bakımından farklı işlevler kazandırırlar. Bu bağlamda, Türkçe ve batı dillerinin birbirlerine genetik ve tipolojik açıdan uzak olmaları, yani ikilemelerin Türkçe ve bu dillerde gösterdiği yapısal ve anlamsal farklılık, genelde her batı dili öğreticisine ve öğrenenine zorluk yaratan unsur olarak yansımaktadır. Dolayısıyla anadili Türkçe olan ve Almanca öğrenen biri, her iki dil arasında yapısal ve anlamsal farklılığın farkında değilse, anadilindeki yapısal ve anlamsal özelliği Almancaya taşıyacak, bu da, iletişim ortamlarında yanlış anlaşılmaya veya hiç anlaşılmamaya neden olacaktır. İletişimsel edincin önemli bir parçası olan sözcük dağarcığı bağlamında ikilemelerin yabancı dil eğitiminde hak ettiği yeri alması, dikkatlerin bu konuya çekilmesi ve bu bağlamda yabancı dil olarak Almanca derslerinde ikilemelerin öğretimi/öğreniminde kullanılabilecek bir ders modeli önerisi bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır.
Keywords
Abstract
Reduplications, which can be simply defined as dual phrases that have been formed repeating a word or a phone in the word, are one of the most substantial and powerful structures in Turkish, making the language remarkably rich, compared with the western languages. This conclusion basically relies on the fact that having rich vocabulary is not the only prerequisite to describe a language as ‘rich’, but it is also required that the language contain multiple meanings attributed to formulaic structures commonly used as reduplications – meanings that are different from the original meanings of the individual words forming the reduplication phrase. In some cases, it appears that some words which do not have a meaning on their own in daily language become semantically meaningful only when they are used in a reduplication, which is one of the various functions of reduplications in Turkish. In this regard, the fact that Turkish and the western languages are typologically and genetically different from each other, meaning reduplications are different structurally and semantically in these languages, poses a challenge for the learners and teachers of western languages. Within this context, a German learner whose native language is Turkish will transfer the structural and semantic features of reduplications to German and this will cause him/her to be misunderstood or not to be understood at all, if not aware of the structural and semantic differences between the two languages. Connected with this, it has been another major concern of this study to draw attention to the importance of reduplications and to help give due consideration to the teaching of reduplications as an integral part of communicative competence in foreign language teaching, and at the same time, to suggest a sample lesson to both teach and learn reduplications in teaching German as a foreign language.
Keywords
- Aitchison, J. (1994). Words in the mind, Blackwell, Oxford.
- Aitchison, J. (1994). Words in the mind, Blackwell, Oxford.
- Aksan, D. (2006). Anadilimizin Söz Denizinde, Bilgi Yayınevi, Ankara.
- Aktaş, T. (1996). “Yapı ve Anlam Bakımından Almanca ve Türkçede İkilemeler”, Türk Dili Dergisi, 539: Akyalçın, N. (2007). Türkçe İkilemeler Sözlüğü, Anı Yayıncılık, Ankara.
- Altıkulaçoğlu, S. (2010). “Yabancı Dil Sınıflarında Eşdizimli Sözcük Öğretimi ve Anadilinin Rolü”, Dil Dergisi, 148: 37-52
- Butzkamm, W. (1986). Psycholinguistik des Fremdsprachenunterrichts. Natürliche Künstlichkeit: Von der Muttersprache zur Fremdsprache, Franke Verlag, Tübingen
- Büyükkantarcıoğlu, N. (2003). “Dil Farkındalığı ve İşlevsel Dil Kullanımı Bağlamında Anadilimiz:Gözlemler, Öneriler”, Cumhuriyetimizin 80. Yılında Türkçemiz Sempozyumu, ANAÇEV Anadolu Çağdaş Eğitim Vakfı Yayınları, 19-26, Ankara.
- Çürük, Y. (2016). “İkilemelerin Dilbilgisel Anlamları”, The Journal of Academic Social Science Studies, 48:Freudenstein, R. (1992). “Wählen Sie Kanal 93!–Unterrichtsmaterialien für das 21. Jahrhundert”, Info DaF, 5: 543-550.
- Hatiboğlu,V. (1971). Türk Dilinde İkileme, TDK, Ankara.
- Hengirmen, M. (2002). Türkçe Dilbilgisi, Engin Yayınları, 4. Baskı, Ankara.
- Hill, J. (2000). “Revising priorities: From grammatical failure to collocational success” (Ed. Michael Lewis),Teaching Collocation: Further Developments in the Lexical Approach, ss. 47–69, Language Teaching Publications, Hove.
- Hofmeister, W. (2010), Sammlung der gebräuchlichen Zwillingsformeln in der deutschenGegenwartssprache. S. 1-29, https://static.uni-graz.at/fileadmin/_Persoenliche_Webseite/hofmeister_wernfried/ZWILLINGSFORMELN_Hofmeister_25- 06-2010.pdf [20.07.2018]
- Kemal, Y. (2016). Hüyükteki Nar Ağacı, Yapı Kredi Yayınları, 17. Baskı, İstanbul.
- Kühn, Peter (1992). “Phraseodidaktik. Entwicklungen, Probleme und Überlegungen für denMuttersprachenunterricht und den Unterricht DaF“ (Ed. Gert Henrici & Ekkehard Zöfgen), Fremdsprachen Lehren und Lernen, J ss. 169– 189 Jahrgang 2,1 Gunter Narr Verlag, Tübingen.
- Lüger, H.H. (1997). “Anregungen zur Phraseodidaktik”. Beiträge zur Fremdsprachenvermittlung, 31:69– 120.
- Meerholz-Härle, B. (2008). “Wortschatzvermittlung im DaZ-Unterricht” (Ed. Susan Kaufmann), Fortbildungfür Kursleitende Deutsch als Zweitsprache: Band 2 Didaktik, Methodik, ss. 1-34, Hueber Verlag, Ismaning.
- Müller, H. G. (2003). “Morphophonologische Untersuchungen an Reduplikationen im Türkischen”,Philosophische Dissertation, der Neuphilologischen Fakultät der Universität Tübingen. https://publikationen.uni-
- tuebingen.de/xmlui/bitstream/handle/10900/46190/pdf/AA_turedu_diss_130603.pdf?sequence=1&isAllowe d=y [25.07.2018)
- Myczko, K. (2013). “Transfer im Fremdsprachenunterricht aus didaktischer Sicht”, Studia Germanica Posnaniensia Uniwersytet im Adama Mickiewicza w Poznaniu 33(08): 89-99
- Neuner, G. (2003). “Das Konzept der Mehrsprachigkeitsdidaktik. (Ed. Britta Hufeisen & Gerhard Neuner),Mehrsprachigkeitskonzept – Tertiärsprachenlernen – Deutsch nach Englisch. ss 13-34, Council of Europe Publishing, Straßburg.
- Onan, B. (2016). “Dil Eğitiminde Kullanılan Bilimsel Terminoloji Üzerine Bir Tasnif Çalışması”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(34):51-67
- Ördem, E. (2013). “Yabancılara Türkçe Öğretiminde Leksikal Yaklaşım: Bir Eşdizimlilik ÇalışmasıModeli”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 6(11):905-931
- Quetz, J. (1998). “Der systematische Aufbau des mentalen Lexikons”,(Ed. Timm, Johannes-Peter), Englisch lernen und lehren. Didaktik des Englischunterrichts. ss. 272-290, Cornelsen, Berlin.
- Rösler, D. (1994). Deutsch als Fremdsprache, Metzler, Stuttgart, Weimar.
- Schlak, T. (2003). “Die Auswahl grammatischer Lernziele: Linguistische, psycholinguistische unddidaktische Perspektiven”, Zeitschrift für Interkulturellen Fremdsprachenunterricht [Online], 8(1), 14 pp. Available: http://www.ualberta.ca/~german/ejournal/schlak4.htm
- Serindağ, E. (2017). “Wortschatzlernen im Fremdsprachenunterricht: Ein Vorschlag Anhand vongehirngerechtem Lernen”, (Ed. Tahir Balcı&Otto Holzapfel&Ergün Serindağ), Schriften zur Sprache und Literatur, ss. 30-139, IJOPEC Publication, London-İstanbul.
- Türkçe Sözlük (1983).TDK Yayınları, I. Cilt. Genişletilmiş 7. Baskı, Ankara. Weinrich, H. (1995). Wege der Sprachkultur, dtv, Stuttgart.
- Yastı, M. (2007). “Türkçe Deyimlerde Geçen İkilemelerin Ses ve Şekil Özellikleri”, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 21:51-87.
- Yücel, E. (2016). “Karşılaştırmalı Bir Bakış Açısıyla Türkçe Ve Almanca İkilemeler”, Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi (SEFAD), 36:79-96
