Author :
Abstract
Bu çalışmada, Çanakkale’de ikamet eden otizmli çocuklara 4 ay süreyle uygulanan fiziksel aktivite programının, çocukların fiziksel ve sosyal gelişimlerine etki düzeyinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın yöntemi; gerçek deneysel desene uygun olarak ön test ve son test şeklinde yapılmış olup, ayrıca betimsel durum analizi kapsamında nitel araştırma yöntemlerinden gözlem yöntemi kullanılmıştır. Çalışmaya 8 erkek (%67) ve 4 kız (%33) toplamda 12 otizmli çocuk katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 12,38±1,69 yıl şeklindedir. Katılımcılara 4 ay boyunca haftada 2 gün, günde 1 saat süreyle kuvvet, esneklik, koordinasyon motor becerilerini geliştirici egzersizler uygulanmıştır. Çalışmalarda her katılımcı bir eğitmen gözetiminde uygulamaları yapmıştır. 4 aylık çalışmanın öncesinde ve sonrasında katılımcıların kuvvet, esneklik, koordinasyon motor becerilerini ölçmeye yönelik Brockport Fiziksel Uygunluk Testi uygulanmıştır. Katılımcıların sosyal becerilerindeki değişiklikler gözlem yöntemiyle betimsel olarak analiz edilmiştir. Verilerin analizinde SPSS-20.0 paket programı kullanılmıştır. Ön test ve son test sonuçlarının karşılaştırmasında Wilcoxon testi (Wilcoxon Signed Rank Test) yapılmıştır. Sonuçlar p<0,05 düzeyinde anlamlı kabul edilmiştir. Katılımcılara uygulanan ön test ve son test verilerinin karşılaştırılması sonucunda; katılımcıların pençe kuvveti ve esneklik becerilerinde pozitif yönde bir gelişmenin olduğu tespit edilmiş olup, bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Kollar bükülü asılma, kollar gergin asılma, modifiye mekik, omuz esnekliği ve gövde kaldırma parametrelerinde de pozitif bir etkilenme olsa da, bu etkilenme, istatistiksel düzeyde anlamlı bir farklılık olarak görülmemektedir (p>0,05). Ayrıca fiziksel aktiviteler ile katılımcıların sosyal becerilerinde olumlu yönde bir değişiklik olduğu gözlemlenmiştir. Sonuç olarak otizmli çocuklara uygulanan 4 aylık fiziksel aktivite programının çocukların farklı fiziksel becerilerine ve sosyalleşmelerine katkı sağladığı görülmüştür. Bu veriler ışığında otizmli çocukların fiziksel uygunluk düzeylerinin geliştirilebilmesi ve sosyalleşmelerinin sağlanabilmesi bağlamında düzenli fiziksel aktivitenin önemine dikkat çekilmek istenilmektedir.
Keywords
Abstract
In this study, it was aimed to investigate the effect of the 4 month physical activity program on the physical and social development of children with autism in Çanakkale. The study method was carried out in the form of pre-test and post-test in accordance with the actual experimental design. In addition, observation method was used in descriptive situation analysis. 12 autistic children whose 8 male (67%) and 4 female (33%) participated in the study. The average age of participants is 12,38±1,69 years. Participants were exercises for 2 days a week and 1 hour a day for 4 months to improve strength, flexibility, coordination motor skills. Each participant performed exercises under the supervision of an instructor. The Brockport Physical Fitness Test was application to measure participants' strength, flexibility, coordination motor skills before and after 4 months of study. Changes in participants' social skills were analyzed descriptively by means of observation. In the analysis of the data, SPSS package program was used. Wilcoxon Signed Rank Test was performed to compare pre-test and post-test results. As a result of comparing pre-test and post-test data applied to participants, statistically significant differences were observed between participants' claw strength and flexibility skills (p<0,05 Although there is a positive effect on the twisted arms, twisted arms, modified shuttle, shoulder flexibility and trunk lifting parameters, this effect is not seen as a statistically significant difference. (p>0,05). It has also been observed that there is a positive change in participants' social skills thanks to physical activity. In conclusion, 4 month physical activity program applied to autistic children has been seen to contribute to physical and social skills of autistic children. By way of this data, attention is drawn to the importance of regular physical activity so that the physical fitness levels of autistic children can be improved and socialized.
Keywords
- Aksay, E. & Alp, A. (2014). “The effects of a physical activity rehabilitation program on the motor skills and
- Aksay, E. & Alp, A. (2014). “The effects of a physical activity rehabilitation program on the motor skills andphysical performance of children with autism spectrum disorder (ASD). Movement therapy and ASD”, International Journal of Academic Research, 6(1): 12-19.
- Amerikan Psikiyatri Birliği (1994). DSM IV Mental bozuklukların tanı ölçütleri el kitabı (Çev. Ed. E. Köroğlu), Ankara: Hekimler Yayın Birliği, (Orijinal eserin yayın tarihi 1994), Ankara.
- Amerikan Psikiyatri Birliği APA (2000). DSM IV-TR Mental bozuklukların tanı ölçütleri el kitabı (Çev. Ed. E. Köroğlu). Hekimler Yayın Birliği. (Orijinal eserin yayın tarihi 1994), Ankara.
- Bağdatlı, Ş. & Deliceoğlu, G. Eğitilebilir zihinsel engelli bireylerde bazı fiziksel uygunluk parametrelerinin incelenmesi (Kırıkkale İli Örneği), Hacettepe J. of Sport Sciences, 2014; 25 (2), 67–78.
- Çoban, A. (2005). Müzik Terapi, Timaş yayınları, İstanbul.
- Ertürk, BB. (2010). “Mental retardasyon ve fiziksel uygunluk”, Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı Özveri Dergisi, 7(2): http://eski.eyh.gov.tr/upload/ozurluveyasli.gov.tr/mce.
- Gillberg, C. (1998). “Prevalence Paper presented to the National Autistic Society Conference Autism; theory into action” 20-21 November 1998, London.
- Güngör, B. & Melekoğlu, M.A. (2016). “Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB) Olan Bireylerin FizikselAktivitelerine İlişkin Yapılan Çalışmaların Gözden Geçirilmesi”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 17(3): 347-376.
- Magnusson, J. E.; Cobham, C. & McLeod, R. (2012). “Beneficial effects of clinical exercise rehabilitation forchildren and adolescents with autism spectrum disorder (ASD)” Journal of Exercise Physiology Online, 15(2), 71-79.
- Mesibov, G. & Shea, V. (2003) Teacch. Yayınlanmamış workshop metni. Gelişimsel Nöropsikiyatri Toplantıları I. Uluslararası Otizm Sempozyumu, İstanbul, 2003.
- Miller-Kuhaneck, H. & Watling, R. (2004). Autism: A comprehensive occupational therapy approach, American Occupational Therapy Association, Bethesda.
- Nicholson, H., Kehle, T. J., Bray, M. A., & Heest, J. V. (2011). “The effects of antecedent physical activity onthe academic engagement of children with autism spectrum disorder” Psychology in the Schools, 48(2), 198- 213.
- Özbey, Ç. (2005). Otizm ve Otistik Çocukların Eğitimi, İnkılap Yayınları, İstanbul.
- Reid, G. (2005). “Understanding physical activity in youths with autism spectrum disorders” Palaestra, 21: 6- 7.
- Sandt, D.D.R. & Frey, G.C. (2005) “Comparison of physical activity levels between children with and without autistic spectrum disorders”, Human Kinetics Journal, 22(2):146-159.
- Short, F.X. (2005). “Measurement and assesment” (Ed. Joseph P. Winnick), Adapted Physical Education and Sport, 55-76, Human Kinetics, Illinois.
- Winnick, J.P. & Short, F.X. (1999). The Brockport Physical Fitness Test Manual, Human Kinetics, Illinois.
- Yanardağ, M.; Ergun, N. & Yılmaz, İ. (2009). “Otistik çocuklarda adapte edilmiş egzersiz eğitiminin fiziksel uygunluk düzeyine etkisi”, Fizyoterapi Rehabilitasyon, 20(1): 25-31.
- Yılmaz I.; Ergun N. & Konukman F. (2002). “Effects of a 10 week water exercise and swimming program onthe physical fitness of mentally retarded children”, Research Quarterly for Exercise and Sport, 73(1):108. Zorba, E. (2001). Fiziksel Uygunluk, Gazi Kitabevi, Ankara.
