Arap dili tahmini olarak 1600 yıllık bir geçmişi ile en eski yaşayan diller arasında yer almaktadır. Özellikle İslami fetihlerin başlamasıyla Arap dilinin yayılma sahası genişlemiş, aşamalı olarak ilim, edebiyat, siyaset ve kültür dili haline gelmiştir. Dolayısıyla bu dilin doğru bir şekilde hem Araplara hem de İslam’a girmiş diğer milletlerin mensuplarına öğretilmesi bir zaruret haline gelmiştir. Cahiliye, Emeviler, Abbasiler, Endülüs dönemleri ile özellikle modern dönemde aşamalı olarak kayda değer gelişmeler hayata geçirilmiştir. Başlangıçta metinler üzerinden öğretilen Arapça, zamanla gramer kitaplarının devreye girmesiyle yeni bir boyuta taşınmış ve Arap dili bu sefer gramer kitapları üzerinden öğretilmeye çalışılmıştır. Bu arada gramer kitaplarının Arapçayı daha iyi öğretme özelliğine sahip olmasına dikkat edilmiştir. Bunun için de Endülüslü bazı âlimler Arap dilini daha pratik öğretebilme amacıyla Doğu’ya gelerek burada geçerli en iyi gramer kitaplarını Batı’ya götürmüşler fakat daha sonra kendi öğretim metotlarını sergiledikleri kendi kitaplarını kaleme almışlardır. Modern dönemde 4 dil becerisi ile ilgili olarak François Gouin’in (1831-1896) ortaya attığı görüşler ayrıca dil öğretim metot, teknik, teori ve yaklaşımlardan sonra özellikle Batıda, uzun bir zaman sonra da Arap dünyasında Arap dilinin daha bilimsel ve daha bütüncül öğretilmesi teşebbüsleri başlamıştır. Şu ana kadar kaleme alınmış konu ile ilgili bazı çalışmalar gözden geçirilerek kaleme alınmış bu çalışmada Arap dilinde yaşanan inovatif gelişmeler, başlangıçtan günümüze getirilmiş ve özellikle modern dönemde Arap dünyasında dil öğretimi ile ilgili olarak hazırlanan setler, Batı’nın bu alandaki bazı çalışmaları ile paralel götürülmüştür. |
The Arabic language is one of the oldest living languages and especially since Islamic conquests, Arabic became the language of science, literature, politics, and culture. Therefore, it has become a necessity to teach this language correctly to both Arabs and members of other nations that have entered Islam. Significant developments were gradually realized in the Jahiliyya, Umayyad, Abbasid, and Andalusian periods, especially in the modern period. Arabic, which was initially taught through texts, was taken to a new dimension with the introduction of grammar books, and the Arabic was tried to be taught through grammar books this time. Also, scholars ensured that grammar books had the ability to teach Arabic better. Thus, some Andalusian scholars came east to teach the Arabic more practically and brought the best grammar books to the West, but then wrote their own books in which they presented their own teaching methods. After the views of François Gouin (1831–1896) on the four language skills and the methods, theories, and approaches to language teaching, attempts to teach the Arabic more scientifically began, especially in the West and long after in the Arab world. In this study, which has been written by reviewing some of the studies on the subject so far, the innovative developments in the Arabic language have been brought from the beginning to the present day, and the sets prepared for language teaching in the Arab world, especially in the modern period, have been paralleled with some of the Western studies in this field. |