Author :
Abstract
Oyun terapisi yüzyıllık geçmişe sahip bir tedavi tekniğidir. İlk örnekleri yirminci yüzyılın başlarında verilmiş olan oyun terapisi, farklı psikoterapi tekniklerinin katkısıyla kuramsal çerçevesi sağlamlaşmış olarak evrensel ölçüde yaygınlaşmıştır. İyileştirici olan oyun oynama eyleminin kendisidir ki bu bakış açısı tüm oyun terapisi yaklaşımlarının ortak paydada buluştuğu argümandır. Ve hepsi, çocukların problemlerini hem tanımlamak hem de çözmek için onlara yardımcı olmayı hedefler. Oyun terapisinin oldukça geniş bir patoloji yelpazesine nüfus edebildiği yapılan çalışmalarla desteklenmiştir: Literatürdeki çalışmalar grup oyun terapisinin bireysel oyun terapisinden daha etkili olduğunu işaret etmektedir. Yakın tarihli çalışmalara bakıldığında ‘’çocuk merkezli oyun terapisi’’nin yoğun olarak kullanıldığı çalışmalar göze çarpmaktadır. En yaygın kullanılan ekol odur. Bu çalışmada ağırlıklı olarak çocuk merkezi oyun terapisi araştırmaları literatürdeki diğer terapi teknikleriyle karşılaştırılacaktır.
Keywords
Abstract
Play therapy is a treatment technique with a centuries-old history. Play therapy, the first examples of which were given in the early twentieth century, has become universally widespread as its theoretical framework has been strengthened with the contribution of different psychotherapy techniques. It is the act of playing itself that is healing, and this perspective is the common denominator of all play therapy approaches. And they all aim to help children both identify and solve their problems. It has been supported by studies that play therapy can help children that own a wide range of pathologies. Studies in the literature indicate that group play therapy is more effective than individual play therapy. When recent studies are examined, studies in which "child-centered play therapy" is used extensively stand out. It is the most widely used school. In this study, child center play therapy researches will be compared with other therapy techniques in the literature of psychology.
