Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı, okul öncesi dönem çocuğa sahip ebeveynlerin çocuk yetiştirme stillerini belirlemek ve çeşitli değişkenler açısından incelemektir. Araştırma nicel araştırma modellerinden betimsel tarama modelinde tasarlanmıştır. Çalışma grubunu Çanakkale ilinde okul öncesi eğitime devam eden çocuklara sahip 532 ebeveyn oluşturmaktadır. Satow (2013) tarafından geliştirilen ve Türkçeye uyarlaması araştırmacılar tarafından yapılan Ebeveynlerin Çocuk Yetiştirme Stilleri Ölçeği veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde betimsel istatistikten faydalanılmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda; okul öncesi dönem çocuğa sahip ebeveynlerin çocuk yetiştirme stillerinin alt boyutlarından en çok sevgi, eş ile işbirliği ve bağımsız olma boyutlarının ön plana çıktığı; dindarlık ve otorite boyutlarının daha geri planda kaldığı tespit edilmiştir. Ebeveynlerin çocuk yetiştirme stillerinin ebeveynlerin cinsiyetine (kadın ebeveynler lehine), eğitim durumuna ve mesleklerine göre anlamlı farklılık gösterdiği; ebeveynlerin yaşlarına ve sahip oldukları çocuk sayılarına göre ise değişmediği elde edilen sonuçlar arasındadır. Araştırmada çocuk yetiştirme stillerinin alt boyutlarına ilişkin bulgular dikkate alındığında; özellikle dindarlık boyutunda kadınlarla erkekler arasında diğer boyutlara göre daha fazla farklılık olduğu, kadınların erkeklere göre dindarlık boyutuna daha fazla önem verdiği; ebeveynlerin çocuk yetiştirme stillerinin sevgi, otorite ve bağımsız olma boyutlarında büyük yaş grupları lehine; okul ile işbirliği boyutunda ise tek çocuk sahibi ebeveynlerin lehine değiştiği görülmektedir.
Keywords
Abstract
The aim of this study is to determine the child-rearing styles of parents with preschool children and to examine them in terms of various variables. This study employed the descriptive survey model, one of the quantitative research models. The working group consisted of 532 parents who have children attending preschool education in Çanakkale. Scale for Parents' Child-Rearing Style, developed by Satow (2013) and adapted in Turkish by the researchers, was used as a data collection tool. In the study, descriptive statistics were used to analyze the data. In line with the findings obtained; it was determined that the dimensions of love, cooperation with spouse and independence were the most prominent sub-dimensions of the child-rearing styles of parents with preschool children, while the dimensions of religiosity and authority remained in the background. In line with the findings obtained, it was also found that parents' child-rearing styles differed significantly according to their gender (in favor of female parents), educational status and occupation, but not according to their age and the number of children they have. When the findings related to the sub-dimensions of child-rearing styles are taken into consideration, it is seen that there is more difference between women and men especially in the dimension of religiosity compared to other dimensions, women attach more importance to the dimension of religiosity than men; in the dimensions of love, authority and independence, parents' child rearing styles changed in favor of older age groups; in the dimension of cooperation with the school, it is seen that it has changed in favor of parents with only one child.
