Author :
Abstract
Arap dilinin en önemli özelliklerinden biri de mureb olmasıdır. İrab sayesinde, birden fazla anlamı olan kelimeden ne kastedildiği daha iyi anlaşılmaktadır. Bu nedenle nahiv neredeyse irabtan ibarettir. Muzari fiil, nahivcilerin ittifakı ile mureb olması sayesinde mazi ve emirden ayırt edilmektedir. Ancak gramerciler onu mureb kılan sebebin ne olduğu konusunda görüş ayrılığına düşmüşlerdir. Bu araştırmanın önemi, fiili muzarinin irabının feri olduğu ve onu isme hamletme görüşünün, irab kavramının anlamını daralttığı ve onu ismin özelliklerinden biri haline getirdiği; muzari fiilinin asli iraba sahip olduğu görüşü ise isim ve fiili içerecek şekilde anlamını genişlettiğindedir.
Bu makalede nahivcilerin konu ile ilgili görüşlerine ve çıkarımlarına ışık tuttum. Bunu yaparken her ekolun delillerini, asli kaynaklarından almada ve tartışılmasında ve her birine yöneltilen en önemli itirazların belirtilmesinde, onlardan en çok tercih edileni açıklamada tarihsel betimleyici bir yol takip ettim. Konuyla güçlü bir bağ ile bağlı olması nedeniyle Arap gramerindeki asli ve feri kavramları da açıkladım.
Keywords
Abstract
One of the most important features of the Arabic language is that it is parsed (Mu’araba). By parsing, the intent is clear from the word that has more than one meaning, so the grammar is almost a parsing. The present tense was distinguished from its two parts because it is prased (Mu’arab), according to the agreement of the grammarians, but they differed in looking at the reason that made it prased (Mu’arab). The importance of this research lies in the fact that saying that the inflection of the present tense is sub-par and applying it to the noun narrows the concept of inflection and makes it one of the characteristics of the noun, and with its originality it expands its concept to include the noun and the verb.
In it, I shed light on the opinions of grammarians and their inferences in this matter. Following the historical descriptive approach in laying out the evidence for each doctrine from its original sources, discussing it and mentioning the most important objections that were directed to each one of them, and stating the most correct of them, as well as exposed to the concept of origin and branch in Arabic grammar due to its strong attachment to the subject.
