Author :
Abstract
Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimlerini ortaya çıkarmak ve demografik özelliklere göre anlamlı bir fark olup olmadığını belirlemek amacıyla yürütülen çalışma nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeline göre desenlenmiştir. Çalışmanın evrenini 2021-2022 eğitim-öğretim döneminde İzmir ili Aliağa ilçesinde MEB’e bağlı okullarda görevli öğretmenler oluştururken örneklemini ise basit seçkisiz örneklem yöntemi ve gönüllülük esasıyla belirlenen 191 öğretmen oluşturmaktadır. Çalışmada “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilim Ölçeği (YBÖEÖ)” çevrimiçi sisteme yüklenerek katılımcıların görüşleri alınmıştır. Araştırma bulguları incelendiğinde öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme eğilimleri ile öğrenmeye isteklilik ve gelişime açıklık alt boyutu eğilimlerinin “yüksek düzey” olduğu; cinsiyet, yaş, medeni durum, eğitim durumu ve mesleki kıdem niteliğine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık oluşmadığı sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
The study, which was carried out in order to reveal the lifelong learning tendencies of teachers and to determine whether there is a significant difference according to demographic characteristics, was designed according to the survey model, which is one of the quantitative research methods. The universe of the study consists of the teachers working in the schools affiliated to the Ministry of National Education in the Aliağa district of İzmir province in the 2021-2022 academic year, while the sample consists of 191 teachers determined by simple random sampling method and volunteerism. In the study, the “Lifelong Learning Tendency Scale (YBÖEÖ)” was uploaded to the online system and the opinions of the participants were taken. When the research findings are examined, it is seen that teachers' lifelong learning tendencies, willingness to learn and openness to development sub-dimension tendencies are "high"; It was concluded that there was no statistically significant difference according to gender, age, marital status, educational status and professional seniority.
Keywords
- 1. Akarsu, B. & Akarsu, B. (2019). “Bilimsel Araştırmaya Giriş. Bilimsel Araştırma Tasarımı: Nicel, Nitel ve Karma Araştırma Yaklaşımları içinde (1. Baskı.)”, İstanbul: Cinius Yayınları, İstanbul.
- 2. Akbaş, O. & Özdemir, S. M. (2002). “Avrupa Birliğinde Yaşam Boyu Öğrenme”, Milli Eğitim Dergisi, 155(156), 112–126.
- 3. Akkuş, N. (2008). “Yaşam Boyu Öğrenme Becerilerinin Göstergesi Olarak 2006 PISA Sonuçlarının Türkiye Açısından Değerlendirilmesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- 4. Akyol, B.; Başaran, R. & Yeşilbaş, Y. (2018). “Halk Eğitim Merkezlerine Devam Eden Kursiyerlerin Yaşam Doyum Düzeyleri ve Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (48), 301–324.
- 5. Altın, S. (2018). “Orta Öğretı̇m Öğretmenlerı̇nı̇n Yaşam Boyu Öğrenme Eğı̇lı̇mlerı̇nı̇n İ̇ncelenmesı̇”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bülent Ecevit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
- 6. Arcagök, S. & Şahin, Ç. (2014). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlikleri Düzeyinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (16), 394–417.
- 7. Ayaz, C. (2016). “ Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi (Mardin İli Örneği)”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
- 8. Aydın, B. (2018). “Sınıf Öğretmeni Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleriyle Kariyer Geliştirme Arzuları Arasındaki İlişki”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi", Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
- 9. Aydın, Ş. (2020). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri İle Kültürel Sermayeleri ve Aralarındaki İlişkinin İncelenmesi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
- 10. Ayra, M. (2015). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Mesleki Öz Yeterlik İnançları ile İlişkisi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Amasya.
- 11. Ayra, M. & Kösterelioğlu, İ. (2015). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Mesleki Öz Yeterlik Algıları ile İlişkisi”, NWSA Academic Journals, 10(1), 17–28.
- 12. Babanlı, N. & Akçay, R. C. (2018). “Yetişkin Eğitimindeki Kursiyerlerin Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlikleri”, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 5(9), 87–104.
- 13. Beşkaya, Y. M. & Yılmaz, R. (2018). “Eğitim Yöneticilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri İle Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 51(1), 159– 181.
- 14. Bilici, O. & Bağcı, H. (2020). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri İle E-Öğrenmeye Hazır Bulunuşlukları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi (SUJEF), 20(2), 205–219.
- 15. Bulaç, E. & Kurt, M. (2019). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin İncelenmesi”, Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 125–161.
- 16. Çakır, R. & Özçiftçi, M. (2015). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ve Eğitim Teknolojisi Standartları Özyeterliklerinin İncelenmesi”, Eğitim Teknolojı̇sı̇ Kuram Ve Uygulama, 5(1), 1–19.
- 17. Çam, E. & Üstün, A. (2016). “Öğretmenlerin Mesleki Tutumları ile Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Arasındaki İlişkisi”, Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1), 461–477.
- 18. Candy, P. C. (1991). “Self-Direction for Lifelong Learning. A Comprehensive Guide to Theory and Practice”, San Francisco CA: Jossey-Bass.
- 19. Coşkun, Y. D. & Demirel, M. (2012). “Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(42), 108–120.
- 20. Demirel, M. (2009). “Yaşam Boyu Öğrenme ve Teknoloji. 9th International Educational Technology Conference (IETC2009)”, 6-8 Mayıs 2009 içinde (ss. 696–703). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
- 21. Ekşioğlu, S., Tarhan, S. ve Gündüz, H. Ç. (2017). “Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Özyetkinlik Beklentisi ve Kişilik Özellikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 1925–1940.
- 22. Erdamar, G., Demirkan, Ö., Saraçoğlu, G. ve Alpan, G. (2017). “ Lise Öğretmenlerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ve Eğitsel İnternet Kullanma Öz-Yeterlik İnançları”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi, 17(2), 636–657.
- 23. Erdoğan, D. & Eker, C. (2020). “Türkçe Öğretmen Adaylarının 21. Yy Becerileri ile Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(1), 118–148.
- 24. Göksan, T. S.; Uzundurukan, S. & Keskin, S. N. (2009). “Yaşam Boyu Öğrenme ve Avrupa Birliği’nin Yaşam Boyu Öğrenme Programları. 1. İnşaat Mühendisliği Eğitimi Sempozyumu” 6-7 Kasım 2009 içinde (ss. 143– 151). TMMOB İnşaat Mühendisleri Odası Antalya Şubesi, Antalya.
- 25. Gökyer, N. (2019). “Ortaokul Öğretmenlerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri”, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(1), 145–159.
- 26. Güleç, İ.; Çelik, S. & Demirhan, B. (2012). “Yaşam Boyu Öğrenme Nedir? Kavram ve Kapsamı Üzerine Bir Değerlendirme.”,Sakarya University Journal of Education, 2(3), 34–48.
- 27. Gür-Erdoğan, D. & Arsal, Z. (2016). The Development of Lifelong Learning Trends Scale/Yaşam Boyu Öğrenme Eğilim Ölçeği (YBÖEÖ )’nin Geliştirilmesi. Sakarya University Journal of Education, 6(1), 114–122.
- 28. İncik, E. Y. (2020). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ve 21. Yüzyıl Öğreten Becerileri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 1099–1112.
- 29. İzci, E. & Koç, S. (2012). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenmeye İlişkin Görüşlerinin Değerlendirilmesi”, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 101–114.
- 30. Karakuş, C. (2013). “Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlikleri”, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(3), 26–35.
- 31. Kılıç, H. (2015). “ İlköğretim Branş Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri ve Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri (Denizli İli Örneği)”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
- 32. Korkmaz, Ç. (2019). “ Sınıf Öğretmenlerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Yaşam ve 21. Yüzyıl Öğreten Beceri Düzeyleri Arasındaki İlişki”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
- 33. Kozikoğlu, İ. ve Altunova, N. (2018). “Öğretmen Adaylarının 21. Yüzyıl Becerilerine İlişkin Öz-Yeterlik Algılarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerini Yordama Gücü”, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 8(3), 522.
- 34. MEB. (2007). “Türkiye Hayat Boyu Öğrenme Strateji Belgesi ve Eylem Planı”, (2007-2013). Milli Eğitim Bakanlığı, Ankara.
- 35. Özçiftçi, M. (2014). “Sınıf Öğretmenlerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Eğitim Teknolojisi Standartlarına Yönelik Özyeterliklerinin İlişkisi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Amasya.
- 36. Polat, C. & Odabaş, H. (2008). Bilgi Toplumunda Yaşam Boyu Öğrenmenin Anahtarı: Bilgi Okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu içinde (ss. 596–606). Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
- 37. Şahin, Ü., Sarıtaş, E. ve Çatalbaş, G. (2020). “Sınıf Öğretmeni Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri”, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 48, 374–389.
- 38. Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2013). “Using Multivariate Statistics”, Pearson. doi:10.1037/022267
- 39. Tanatar, E. ve Alpaydın, Y. (2019). “Öğretmenlerin İş Değerleri ile Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Electronic Turkish Studies, 14(3), 1775–1790.
- 40. Tunca, N., Alkın Şahin, S. ve Aydın, Ö. (2015). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2).
- 41. Turan, S. (2005). “Öğrenen Toplumlara Doğru Avrupa Birliği Eğitim Politikalarında Yaşam Boyu Öğrenme”, Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 5(1), 87–98.
- 42. Yaman, F. & Yazar, T. (2015). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin İncelenmesi (Diyarbakır İli Örneği)”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(4), 1553–1566.
- 43. Yasa, H. D. (2018). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Bilgi Okuryazarlığı Becerileri Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Bartın Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bartın.
- 44. Yenice, N. & Alpak Tunç, G. (2019). “Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ile Bireysel Yenilikçilik Düzeylerinin İncelenmesi”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 27, 753–765.
- 45. Yıldırım, Z. (2015). “Sınıf Öğretmenlerinin Yaşam Boyu Öğrenmeye Yönelik Yeterlik Algıları ve Görüşleri”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
- 46. Yılmaz, M. (2016). “Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin İncelenmesi”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(35), 253–262.
- 47. Yurdakul, C. (2016). “Özerk Öğrenme ve Yaşam Boyu Öğrenme Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
