Author :
Abstract
Ergenlik dönemindeki gençlerin sağlıklı bir çekirdek aile içerisinde yetişmesi psikolojik sağlığına ve eğitim öğretim yaşantısını olumlu etkilediği görülmektedir. Son yıllarda artan boşanma vakaları neticesinde yalnızlık yaşayan ve psikolojik desteğe en fazla ihtiyaç duyan ergenlerin bu desteğe daha da fazla ihtiyaçları vardır. Bu çalışmada babalarından ayrı yaşayan ergenlerin uzaktan eğitim süresince okula yabancı olmamayı ne ölçüde sağladıkları araştırılmak istenmiştir. Diğer yandan pandeminin sadece baba yoksunluğunu yaşayan öğrenciler üzerine etkisinin olmayıp tüm öğrenciler üzerindeki etkileri de bilimsel araştırmalara neden olmuştur. Pandemide uzaktan eğitim gören öğrencilerin, bu süre zarfında psikososyal açıdan okullarına olan yabancılaşma düzeyleri belirlenmeye çalışılmıştır.
Bu projede lise öğrencilerinin baba yoksunluğu yaşayıp yaşamama durumlarının okula yabancılaşma seviyelerine etkisinin araştırılması amaçlanmaktır. Araştırmanın örneklemini 2020-2021 eğitim öğretim yılında Ankara ilinde Keçiören Sosyal Bilimler Lisesi’nde hazırlık sınıfında eğitim gören ergenlik çağındaki öğrenciler oluşturmuştur. Proje nicel ve nitel tekniklerin kullanıldığı bir karma yöntem çalışmasıdır. Nicel yönden 185 öğrenciye ‘Okula Yabancılaşma Ölçeği’ uygulamış olup ortalamalar ve bağımsız gruplar t-Testleri ile istatistikî olarak analizler yapılarak tablolaştırılmıştır. Nitel yönden ise baba yoksunluğuna sahip 14 öğrenci ile görüşmeler yapılmıştır. Bu görüşmelerde okula yabancılaşma düzeylerine etki eden faktörlerin derinlemesine araştırılması yapılarak yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda ebeveynleri ayrı olan baba yoksunu (velayeti annede olan) öğrencilerin yabancılaşma düzeylerinin baba yoksunu olmayan öğrencilerden anlamlı bir şekilde farklılık gösterdiği görülmüştür. Diğer yandan projede öğrencilerin uzaktan eğitime katılım davranışları incelenmiş öğrencilerin %70’nin derslere uzaktan düzenli katıldıkları belirlenmiştir. Derslere düzenli katılan ve katılmayan öğrencilerin okula yabancılaşma düzeyleri incelendiğinde ise ortalamalar arasında anlamlılığın olduğu görülmüştür. Araştırma sonuçlarına dayalı çözüm odaklı önerilerde bulunulmuştur.
Keywords
Abstract
Growing up in a healthy nuclear family during adolescence period has a positive effect on teenager psychological health and educational life. Adolescents who experience loneliness as a result of increasing divorce cases in recent years and who need psychological support the most, want this support even more. In this study, it was aimed to investigate the extent to which adolescents living separately from their fathers ensure that they are not strangers to school during distance education. On the other hand, the effects of the pandemic not only on students experiencing father deprivation, but also on all students have led to people to make scientific research. Their schools during distance education due to pandemic were tried to be determined in psycho-social terms.
In this project, it is aimed to investigate the effects of high school students' father deprivation on the level of alienation from school. The sample of the study consisted of adolescent students studying in the preparatory class at Keçiören Social Sciences High School in Ankara in the 2020-2021 academic year. The project is a mixed method study using quantitative and qualitative techniques. Quantitatively, 185 students had applied the 'School Alienation Scale', and statistical analyzes have been made with means and independent groups t-Tests and have been tabulated. Qualitatively, interviews were conducted with 14 students with father deprivation. In these interviews, the factors affecting the levels of alienation from school were investigated and interpreted. As a result of the research, it was seen that the alienation levels of students without a father (whose custody is with the mother) whose parents are separated differ significantly from those who do not have a father. On the other hand, in the project, the participation behavior of the students in distance education was examined and it was determined that 70% of the students regularly attended the classes remotely. When the alienation levels of the students who attend the classes regularly and those who do not are examined, it is seen that there is a significant difference between the averages. Solution-oriented suggestions were made based on the research results.
Keywords
- Akar, A. ve Aktan, A., (2020). Psikolojik Sağlamlık Tutum Beceri Ölçeği Geçerlik Güvenirlik Çalışması,
- Akar, A. ve Aktan, A., (2020). Psikolojik Sağlamlık Tutum Beceri Ölçeği Geçerlik Güvenirlik Çalışması, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 19- Sayı:74, ss. 655- 679.
- Aktaş, Y., (1993), “Baba Yoksunluğunun Çocuğun Gelişimi Üzerindeki Etkileri”. 9. YA-PA Okulöncesi Eğitimi ve Yaygınlaştırılması Semineri, Ankara, 308-316.
- Angoletto, R., & Queiroz, V. C. (2020). COVID-19 and the challenges in education. The Centro de Estudos Sociedade e Tecnologia(CEST), 5, 2.
- Atik, S. (2016). Akademik Başarıların YordayıcılarıOlarak Öğretmene Güven, Okula Karşı Tutum, Okula Yabancılaşma ve Okul Tükenmişliği, Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
- B Bakioğlu, M Çevik - COVID-19 Pandemisi Sürecinde Fen Bilimleri Öğretmenlerinin Uzaktan Eğitime İlişkin Görüşleri, 2020.
- Bronfenbrenner, U. (1986). Alienation and the four worlds of child hood. ThePhi Delta Kappan, 67(6), 430-436.
- Coşkun, Y. ve Altay, C. A. (2009) Lise Öğrencilerinde Yabancılaşma ve Benlik Algısı İlişkisi, MarmaraÜniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Dergisi, (29), 41-56.
- Coşturoğlu, M. (1999) Sosyal Şizofreni ve Yaratıcı Düşünce Üzerindeki Baskısı, Güldikeni Yayınları: Ankara.Güngörmüş, O. (1989). Yaşadıkça Eğitim Dergisi, İstanbul Kültür Üniversitesi Eğitim Fakültesi, S.14, İstanbul. Güngörmüş, O. (1999) Baba-Çocuk İlişkisi. Ana- Baba Okulu. Remzi Kitabevi,8. Basım, İstanbul.
- Kavut, S. (2015). Çocuğun Kişiler Arası İletişim Becerilerinin Geliştirilmesinde Ailenin Rolü. Türkiye Lisansüstü Çalışmaları Kongresi- Sosyoloji Bildirileri Kitabı.4(1). S. 77.
- McBride, B. A. & McBride, R. J. (1993), “Parent Education and Support Programs For Fathers”, Child hood Education,70 (1),4-9.
- MERCAN, Zerrin; ŞAHIN, Fatma Tezel. Babalık Rolü ve Babalık Rolü Algısı. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 2017, 2.2: 1-10.
- Newmann, F. (1981). Reducing student alienation in high schools: Implications of theory. Harvard Educational Review, 51(4), 546-564.
- Sağın, A., E. ve Akbuğa, T. (2019). Lisanslı Spor Yapan Lise Öğrencilerinin Okula Yabancılaşma Düzeyleri, Çomü Spor Bilimler Dergisi, 2(1).
- Ryder, V., 1995, Parentsand Their Children. Houston: The Good heart Willcox Company lnc.
- Seeman, M. (1959). On personal consequences of alienation in work. American Sociological Review, 31, 98.
- Staples, J. S. (2000). Violence in Schools RageAgainst a Broken World. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 567(1), 30-41.
- Taşkın, N. (2011). Çocukların Gelişiminde Katkıları Unutulanlar: Babalar. Eğitim Bir Sen Dergisi. 20, 43-47.
- Telman, N. (1988). Endüstride görülen iş tatminsizliği ve yabancılaşma duygusu ile olan ilişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Tezel Şahin, F. ve Özbey, S. (2007). Aile Eğitim Programlarına Baba Katılımın Önemi, Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 18(1), 39-48.
- Tezel Şahin, Fatma. Sosyal değişim sürecinde değişen baba rolü. Uluslararası Asya ve Kuzey Afrika Çalışmaları Kongresi, 2007, 1015: 765-773.
- Yanık, M. Ve Çamlıyer, H. (2016). Ortaöğretim 9. Sınıf Öğrencilerinin Beden Eğitimi ve Spora İlişkin Tutumlarıile Okula Yabancılaşma Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi, Uluslararası Spor, Egzersiz ve Antrenman Bilimi Dergisi, 1(1), 9-19.
- Yılmaz, S. ve Sarpkaya, P. (2009) “Eğitim Örgütlerinde Yabancılaşma ve Yönetimi.” Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, c.6, s.1.
