Author :
Abstract
İnsanlık tarihi boyunca devletler tek bir inanca sahip insanlardan oluşmamıştır. Aksine farklı dinden ve inançtan olan insanlar az da olsa egemen inançlar gölgesinde varlığını devam ettirmiştir. Bu azınlığa karşı gösterilen tutum ve davranışlar da o egemen toplumun ahlakiliğini ve adaletini ölçen bir ölçek olarak görülmüştür. Farklılıklara gösterilen hoşgörüler tarihte yerini alırken, bazen de yapılan zulümler tarihe işlenmiştir. Bu çalışmamızda, Osmanlı döneminde, İslam egemenliği altında yaşamlarını devam ettiren zimmilerin, Harput mahkemelerindeki hukuki davalarını inceleyeceğiz. 1638-1639 tarihli şer'iyye sicilinden hareketle, zimmilerin mahkemelere hangi sebeplerle başvurduklarını ve burada nasıl sonuçlar elde ettiklerini yorumlamaya çalışacağız.
Keywords
Abstract
Throughout human history, states have not consisted of people with a single faith. On the contrary, people of different religions and beliefs continued to exist, albeit to a small extent, in the shadow of sovereign beliefs. Attitudes and behaviors towards this minority were also seen as a scale that measures the morality and justice of that dominant society. While tolerances to differences take their place in history, sometimes persecutions have been recorded in history. In this study, we will examine the legal cases of the zimmis who lived under the rule of Islam during the Ottoman period in the Harput courts. We will try to interpret the reasons why the zimmis applied to the courts and how they got the results here, based on the registration of sheriyya dated 1638-1639.
