Author :
Abstract
Doğayı taklit etmek (mimesis), sanatçı ile alımlayıcı arasında bir duygu aktarım mekanizması olmak gibi sanatın özüne dair tartışmalar devam ede dursun, sanat; sanatçı ile sanatçı arasındaki etki zinciriyle beraber süregider. Üstelik bu ilke, Cennet’ten Esma’yı öğrenerek gelen Hz. Adem’e, dolayısıyla eskiye, geçmişten gelene ulu bir gözlükle bakan Doğu (İslam) toplumlarında da, sanatçının edimini İlahî yaratıcılığa meydan okumak olarak gören Batı (Hristiyan) toplumlarında da aynıdır. Otodidaktizmin en önemli başvuru kaynağı, sanatçıların daha evvelki sanat eserleri üzerine yaptığı gözlemlerdir ki bu evrensel metod, sanat eserlerinin zaman içerisindeki seyrinde en etkin belirleyicidir. 20. yüzyıl bidayetinin dâhî Türk müzik sanatçısı Tanburî Cemil Bey’in, icrasıyla kendi kuşağının ve sonraki nesillerin sanatçılarını etkilediği malumdur. Yaşadığı devrin yenilik-perver ruhuyla Türk müziğinde birçok hareketin ilki olmak kaderini yaşayan Cemil Bey, ortaya koyduğu besteleriyle, bu alanda etkilendiği isimleri bildirirken Türk müziği besteciliğinde öteden beri var olan nazirelerin modern bir yorumunu da yapmıştır. Bu hususta yalnız değildir; dönem, saz müziğinden, şarkılara birçok nazire örnekleriyle doludur.
Keywords
Abstract
The art imitates the nature (mimesis), the art is a mechanism that transfers of emotions between the artist and the receptor... etc. The discussions on the essence of art continue as an endless argue. By the way, the art continues with the chain of interaction between the artist and the artist. Moreover, this principle is the same in Eastern (Islamic) societies who look a respecting eyes to the past because of belief that Adam came from Paradise by learning Esma and in Western (Christian) societies who saw the creativity act of the artist as a challenge to the God. As a very common and old method the observations of the artists on the artworks from the past is so determinant about the road of artworks in the future time in addition, it is also the most significant reference point of the autodidacism. It is known that the genius Turkish music artist Tanburî Cemil Bey of the early 20th century has influenced the artists of his own generation and subsequent generations. Cemil Bey, who lived his destiny to be the first of many movements in Turkish music with the innovator spirit of his period, announcing of the names he was influenced in this field with his compositions. On the other hand he made made a modern interpretation of the Nazire that exists have been in Turkish music composition for a long time. He is not alone in this regard because the period is full of many Nazire examples from instrumental music to songs.
