Yaşar Kemal’ın ‘İnce Memed.1’ ve Kemal Tahir’ın ‘Rahmet Yolları Kesti’ Adlı Eserlerinde Çocuk Eşkıyalar
Author :
Abstract
Eşkıya kelimesinin sözlük anlamı kanun kaçağı, yol kesen, adam soyan, gasp yapan kişi anlamındadır. Bu tarife bakıldığı zaman eşkıyalığın hiç te hoş bir eylem olmadığı görülmektedir. Buna karşın Anadolu’da yüzyıllarca ünlü eşkıya efsanelerinin anlatıldığı da bir gerçektir. Bu efsanelerin kimisinde haksızlığa karşı halkı koruyan, mal ve can güvenliklerini sağlayan eşkıyalardan söz edilir. Köroğlu, İnce Memed gibi. Kimileri de acımasız, gaddar, yolkesen, adam soyan belli çıkar çevrelerinin menfaatlerine hizmet eder. Ortak yanları devlet otoritelerince aranan suçlu kişiler olmalarıdır. Devlet otoritesinin zayıf olduğu veya olmadığı yerde eşkıyanın türediği tarihi bir gerçektir. Bu durumu Yaşar Kemal’in İnce Memed’inde, Kemal Tahir’in de Rahmet Yolları Kesti adlı eserinde açıkça görülmektedir. Bu çalışmada Türk edebiyatının iki değerli ve ünlü yazarı Yaşar Kemal’in İnce Memed ve Kemal Tahir’in Rahmet Yolları Kesti adlı romanları incelenerek bu eserlerde her iki yazarın eşkıyaya bakış acısı irdelenmiştir. Yaşar Kemal ünlü eseri İnce Memed’te Cumhurriyet’in ilk yıllarında devlet elinin pek uzanamadığı, bundan dolayı bir otorite boşluğunun oluştuğu Çukurova’da haksızlıklara, ağaların zulmüne, açlığa, sefalete karşı çıkan bir eşkıya efsanesi yaratır. Diğer taraftan dönemin ünlü yazarlarından Kemal Tahir, Rahmet Yolları Kesti adlı yapıtıyla, Yaşar Kemal’in aksine her türlü eşkıyalığa karşı çıkan ve yıllardır Anadolu’da dilden dile dolaşan eşkıya efsanelerine karşı çok güçlü bir tavır ortaya koymuştur. Özellikle yarattığı Maraz Ali çocuk karakteriyle eğitimsiz, ve eşkıya efsaneleriyle büyüyen bir çocuğun içine düşüğü durum hiç kimse tarafından göz ardı edilemez. Sonuç olarak eşkıyalığın toplumun ekonomik, sosyal, kültürel ve moral olarak zaafa uğradığı dönemlerde ortaya çıktığı, var olması gereken devlet otoritesinin yerini almaya çalıştığı, belli menfaat gruplarına hizmet ettiği aşikardır. İNCE MEMED bu konuda bir istisna olarak anlatılsa dahi bu gerçek değişmez.
Keywords
Abstract
Bandit means a person who is outlaw, interceptor, grabber and robber. From this definition it is clearly understood that banditry is not a good issue. But it is a reality that many tails (legends)of banditry are told in Anatolia. Some legends are about the bandits as Koroğlu and Ince Memed who were protecting the people against unjustness, and ensuring their life and property safety. On the other hand some tails are about the savage cruel and killers like Durdu. The common feature of all: they were guilty men wanted to be captured by the authority. So it is obvious that there were bandits in the zones where the authority of the government was weak or there was no authority. These circumstances can clearly be seen in two novels: The Ince Memed by Yaşar Kemal and Rahmet Yolları Kesti (Rain Cut The Paths) by Kemal Tahir. In this study the point of views of the two famous and important writers about banditry through their novels mentioned above are examined. Yaşar Kemal creates a kid bandit character who had lived in Çokurova and been fighting against the cruelty of land owner called Ağa and the famine, poverty , misery in in the region where was far away from Ankara during the first years New Republic. But Kemal Tahir’s story is about a kid grew up by listening the legend of ancient bandits and his tragic end. Maraz Ali the kid had lived nearly at the same era with Ince Memet in Çorum district. As a result both novels are bout bandits. Banditry occurs in the regions far from the state Authority and in the places that people are not educated, full of unjustness, cruelty and poverty. Those bandits had tried to replace the authority and had tried to work for benefits of illegal savage bosses even if Yaşar Kemal had evaluated Ince Memed as an exception.
