Author :
Abstract
Dagerotip (Daguerreotype/ Daguerreotypy), 1839 yılında Louis-Jacques-Mandé Daguerre (1787-1851) tarafından Paris’te keşfedilmiştir. Paris Bilimler Akademisi’nde 19 Ağustos 1839’da François Arago (1786-1853) tarafından dünyaya duyurulmuştur. Bu yeni icat Paris’te ve tüm dünyada heyecan ile karşılanmıştır. Dagerotipi elde etme süreci uzun ve zahmetlidir. Dagerotip birkaç aşamadan oluşan kimyasal süreç ile elde edilir. İlk olarak, gümüş kaplı bakır plaka iyot buharına tabi tutulur. Işığa duyarlı hale getirilen bu plaka karanlık kutu içine yerleştirilir ve güneşte pozlanır. Pozlama süreleri günün saatine, mevsime göre değişir. Sonuçta ulaşılan görüntü ise keskin, detaylı ve parlaktır. Bu keskin ve detaylı görünümünün yanında dagerotip tektir, kırılgandır ve siyah beyazdır. Bunlar dagerotipin eksik olarak görülen özellikleri olmuştur. Bu eksiklikleri düzeltmek ve iyileştirmek için 1839 ve 1841 yılları arasında optik ve kimyasal çalışmalar yapılmıştır. Dagerotipin ilk kullanıldığı alan mimaridir. Bu kullanım alanını arkeoloji, topografi, fizyoloji, antropoloji, tıp ve astronomi izlemiştir. Ancak en çok üretim portre türünde gerçekleşmiştir. Gerek kişisel, gerekse bilimsel amaç ile birçok portre çekilmiştir. Portreye olan ilgi sonucunda dünyanın her yerinde birçok dagerotip stüdyosu açılmıştır. Bu çalışmada öncelikle dagerotipin ortaya çıkış öyküsü ve dagerotipin teknik özellikleri anlatılmıştır. Ardından kişisel amaç ile çektirilmiş portre örneklerine ve kullanımlarına dair örnekler sunulmuştur. Bu bölümün ardından dagerotip üzerine yapılan renklendirme işlemleri ve dagerotipin bir takı olarak kullanılması anlatılmıştır. Çalışmada son olarak fotoğraf tarihçilerinin ve fotoğraf kuramcılarının dagerotipin özellikleri ile ilgili olan görüşlerine yer verilmiştir.
Keywords
Abstract
Daguerreotype, is discovered in Paris by Louis-Jacques-Mandé Daguerre (1787-1851) in 1839. It is announced to the world by Arago on 19 August 1839 at the Paris Academie des Sciences. This new invention has been met with excitement in Paris and all over the world. Daguerreotype is a long and difficult process. It needs long chemical process. Firstly, a piece of silver-coated copper plate is exposing to iodine vapour. After then, sensitized plate is place in a camera obscura and it is exposing to the sun. Exposure times varied according to the time of day, the season of the year. After exposure, this silver plate is placed over hot mercury until an image appeared. Finally, the plate is fixing with common salt or solution of sodium thiosulfate. Final image is sharp, detailed and bright. On the other hand, daguerreotype is unique, fragile and black and white. These features are seen deficient. Optical and chemical studies are carried out between 1839 and 1841 to improve and correct to these deficiencies. Daguerreotype is firstly used in architecture. It is followed by archaeology, topography, physiology, anthropology, medicine and astronomy. However, maximum production is took place in portrait. Many portraits are taken with personal and scientific purposes. As a result of the interest to the portrait, a lot of daguerreotype studios have been opened all over the world. In this work, firstly, emergence story and technical features of daguerreotype are explained. Next to this, example of portraits which are taken for personal purposes, are presented. After this section, over painting processes on daguerreotype and use of daguerreotype as jewelry are explained. Finally, the thoughts of the photography historians and theorists related features of daguerreotype are presented.
