Author :
Abstract
Tarihsel süreç içerisinde artan gereksinimlere bağlı olarak insanlar kendini ve yaşadığı ortamı geliştirmiştirler. Gelişim sürecinde ilerleyen teknolojinin olumsu sonuçlarının yanı sıra doğal çevreye ve canlı yaşam ortamına olumsuz etkiler yaratmıştır. Süreç içerisinde iklim değişerek ani sıcaklık değerlerinde artış ve zamansız aşırı yağışlar meydana gelmiştir. Bu durumun bir etkisi olarak doğal kaynaklar hızla tükenmiş ve zamanla kendini yenileyemez olmuştur. Özellikle su kaynaklarında azalma, su kalitesindeki kirlilik ve kentlerde oluşan açık yeşil alanlardaki bozulmalar yeni planlama yaklaşımlarını ortaya çıkartmıştır. Sürdürülebilir kentler bu yeni yaklaşımların ortak çözümü olarak kentsel gelişim politikaları ve arazi kullanım modelleri içinde yerini almıştır. Bu çalışmada sürdürülebilir kentsel gelişiminde daha yaşanabilir, kaliteli yeni planlama yaklaşımlarından sürdürülebilir kentler incelenmiştir. Bu anlamda son zamanlarda iklim değişimine bağlı olarak yaşanan değişimler ve açık yeşil alanlardaki azalma sonucundaki yağış düzensizlikleri yağmur suyunun yönetimi ele alınmıştır. Kentlerde yağmur suyunun hareketini kontrol altına alma yöntemleri ve bu yöntemleri planlamalara dâhil etme durumu gösterilmiştir. Dünya’daki kent tasarımına yön veren yağmur suyu yönetimi ve suya duyarlı kentler hakkında bilgi verilerek Trabzon kenti için uygulama alanlarına dair öneriler geliştirilmiştir.
Keywords
Abstract
Due to the increasing needs in the historical process, people have developed themselves and the environment in which they live. In addition to the positive results of the advancing technology in the development process, it has had negative effects on the natural environment and the living environment. During the process, climate changed and sudden temperature values increased and untimely extreme precipitation occurred. As an effect of this situation, natural resources have been exhausted rapidly and cannot renew itself over time. Especially the decrease in water resources, pollution in water quality and the deterioration of the light green areas in the cities have led to new planning approaches. Sustainable cities have taken their place in urban development policies and land use models as a common solution of these new approaches. In this study, sustainable cities in sustainable urban development, sustainable urban planning is examined. In this sense, the recent changes in climate change and rainfall irregularities as a result of the decrease in light green areas have been discussed. Methods to control the movement of rainwater in cities and to include these methods in planning are shown. By giving information about rain water management and water sensitive cities that give direction to urban design in the world, suggestions for application areas for Trabzon city have been developed.
Keywords
- Atıl A., Gülgün, B., Yörük, İ. (2005). “Sürdürülebilir Kentler Ve Peyzaj Mimarlığı”. Ege Üniversitesi
- Atıl A., Gülgün, B., Yörük, İ. (2005). “Sürdürülebilir Kentler Ve Peyzaj Mimarlığı”. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 42(2): 215-226.
- Baykan, N. M. & Birişçi, T. (2013). “Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bahçesi Örneğinde Sürdürülebilir Peyzaj Tasarımı Yaklaşımıyla Xeriscape”, V. Süs Bitkileri Kongresi, 523-528.
- Centre for Research on the Epidemiology of Disasters (CRED), (2009). “Disaster Category Classification and peril Terminology for Operational Purposes, Munich Reinsurance Company”, Working Paper
- Çetinkaya, Ç. (2013). “Eko-Kentler: Kent ve Doğa İlişkisinde Yeni Bir Sistem Tasarımı”. Türk Bilimsel Derlemeler Dergisi. 6(1): 12- 16
- Çobanyılmaz, P. & Yüksel, Ü. D. (2013). “Kentlerin İklim Değişikliğinden Zarar Görebilirliğinin Belirlenmesi: Ankara Örneği”. Journal Of Natural & Applied Sciences, 17(3):39-50.
- Çorbacı, Ö. L., Özyavuz, M. & Yazgan, M. E. (2011). “Peyzaj mimarlığında suyun akıllı kullanımı: Xeriscape”. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi, (1), 25-31.
- Çubuk, M. (2000) “21. Yüzyılda Beşerileşmiş ve Sürdürülebilir Şehircilik İçin Düşünceler”, Kentsel Çevreve Sürdürülebilirlik Paneli, Doğu Akdeniz Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Kentsel Araştırma ve Geliştirme Merkezi.
- Demirci, M. (2015). “Kentsel iklim değişikliği yönetişimi”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (46), 75-100.
- Düzenli, T. (2018). “Çevreyle Bütünleşen- Sürdürülebilir “Cittaslow” Hareketi: Gerze Örneği”. Social, Mentality and Researcher Thinkers Journal, 11:307-314
- Düzenli, T., Tarakçı Eren, E. & Akyol, A. (2017). “Peyzaj Mimarlığında Sürdürülebilirlik ve Biyofilik Tasarım Kavramı”, ASOS Journal, 48(2): 43-49.
- Gouveia, L.B. & Gouveia, J.B., (2002). “Towards a Social Approach to Digital Cities”, International Conferance on Sustainability in the New Economy, Badajoz, Spain.
- Harris, J.M. (2000). “Basic principles of sustainable development, global development and environment ınstitute”, Working Paper 00-04, Tufts University
- IPCC, (2007). “Climate Change 2007: Impacts, Adaptation and Vulnerability. Contribution of WorkingGroup II to the Fourth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change”, M.L. Parry,O.F. Canziani, J.P. Palutikof, P.J. van der Linden and C.E. Hanson, Eds., Cambridge University Press, Cambridge, UK, pp. 976.
- Jenks, M., Burton, E. & Williams, K. (1996) “The Compact City: A Sustainable Urban Form?”, London, Spon Press.
- .Jia L. (2009) “Sptial Planning in Shenzhen to Built a Low Carbon City”, 45th ISOCARP Congress, Shenzhen, Urban Planning and Development Research Center. S.1-7
- Kadıoğlu, M. (2012). “Türkiye’de İklim Değişikliği Risk Yönetimi. Türkiye’nin İklim Değişikliği” II. Ulusal Bildiriminin Hazırlanması Projesi Yayını, 172.
- Karadeniz, C. B. (2014). “Sürdürülebilir Turizm Bağlamında Sakin Şehir Perşembe”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi / The Journal of International Social Research, 7(29):84-107.
- Karakurt Tosun, E. (2009). “Sürdürülebilirlik Olgusu Ve Kentsel Yapıya Etkileri”. PARADOKS, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 5(2)
- Kaya, Y. (2018). “İklim Değişikliğine Karşı Kentsel Kırılganlık: İstanbul İçin Bir Değerlendirme”. International Journal of Social Inquiry, 11(2), 219-257.
- Kaypak, Ş. (2011). “Küreselleşme Sürecinde Sürdürülebilir Bir Kalkınma İçin Sürdürülebilir Bir Çevre”. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 13(20): 19-33.
- Keleş, R. (1998). “Kent bilim Terimleri Sözlüğü”, 2. Baskı, İmge Kitabevi Yayınları, Ankara.
- Laukkonen, J., Blanco, P.K., Lenhart, J., Keiner, M., Cavric, Kinuthia-Njenga, C. (2011). “Combiningclimate change adaptation and mitigation measures at local level”. Habitat International, 33 (3), 287-292
- Özer, Y. E. (2017). “İklim Değişikliği Yönetimindeki Aktörlerin Analizi ve Türkiye”. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(4), 833-851.
- Öztürk, K. (2002). “Küresel İklim Değişikliği ve Türkiye’ye Olası Etkileri”. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22(1):47-65.
- Palabıyık, H. (2005). “Sürdürülebilirlik ve Yerel Yönetimler: Uygulanabilirliği ve Ölçümü Üzerine, YerelYönetimler Üzerine Güncel Yazılar-1: Reform, Hüseyin Özgür ve Muhammet Kösecik (Ed.). Nobel Yayınları, Ankara.
- Sınmaz, S. (2013). “Yeni gelişen planlama yaklaşımları çerçevesinde akıllı yerleşme kavramı ve temel ilkeleri”. Megaron, 8(2), 76-86.
- Stone, D. (2004). “Transfer agents and global networks in the transnationalisation of policy”. Journal of European Public Policy, 11(3), 545-566.
- Tarakçı Eren, E., Düzenli, T., & Akyol, D. (2018). “Kent Merkezinde Caddelerin Yayalaştırılması: Trabzon Kahramanmaraş Caddesi Örneği”. Megaron, 13(3):480-491.
- Tekeli, İ. (1996) “Birleşmiş Milletler Konferanslarının Yapısal Sınırları, İç Gerilimleri, Konferanslar Arasıİşbölümü ve Habitat II”, Habitat II Konferansı Yazıları, T.C. Başbakanlık Toplu Konut İdaresi Başkanlığı, Ankara.
- Tekin, H. A. (2010). “Kentsel Tasarımda Yeni Şehircilik Yaklaşımı ve Kadıköy–YeldeğirmeniÖrneği” (Doctoral dissertation, Fen Bilimleri Enstitüsü). İstanbul Teknik Üniversitesi, Kentsel Tasarım.Terzi, F. & Ocakçı, M. (2017). “Kentlerin Geleceği: Akıllı Kentler”. İTÜ Vakfı Dergisi, S, 77, 10-12.Timmer, C. P. (1991). “The agricultural transform”. İçinde Chenery H., Sirinivasa T. N. (Der.) Handbook of Development Politics. Amsterdam: Elsevier Science Publications.
- Tosun, E. K. (2017). “Sürdürülebilirlik Bağlamında Ekolojik Kent Söylemi”. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 169-189.
- Türkeş, M. (2006). “Küresel iklimin geleceği ve Kyoto Protokolü”. Jeopolitik, 29, 99-107.
- Ünal, U. & Akyüz, D. E. (2018). “Yeşil Altyapı Uygulamaları Kapsamında Yağmur Hendeklerinin Önemi ve Sürdürülebilir Kent Anlayışı ile Değerlendirilmesi”. İklim Değişikliği ve Çevre, 3(2), 55-63.
- World Bank (2009). Planning Climate Resilient Cities: early lessons from early adapters. World Bank, 5th Urban Research Symposium, Cities and Climate Change
- Yazar, K. H. (2006) “Sürdürülebilir Kentsel Gelişme Çerçevesinde Orta Ölçekli Kentlere Dönük KentPlanlama Yöntem Önerisi”, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi URL 1. https://world.350.org/iklimicinkentler/files/2019/05/350_booklet_2.pdf
