Author :
Abstract
Bu araştırma, Antalya bölgesindeki 5 yıldızlı otel işletmelerinde çalışan 458 iş gören üzerinde gerçekleştirilmiş olup, otel endüstrisindeki çalışanlar arasındaki tükenmişlik ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkiyi anlamayı hedeflemektedir. Veri toplama sürecinde anket yöntemi kullanılmıştır. Elde edilen veriler üzerinde yapılan istatistiksel analizler, tükenmişlik düzeyi ile işten ayrılma niyeti arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğunu ortaya koymuştur. Bulgular, otel sektöründeki çalışanların tükenmişlik yaşadıklarında işten ayrılma niyetlerinin arttığını göstermektedir. Bu durum, işverenlerin çalışanların tükenmişlik düzeylerini düzenli olarak izlemeleri ve bu durumu önlemek için stratejik yaklaşımlar geliştirmeleri gerekliliğini vurgulamaktadır. Araştırma aynı zamanda, işyeri ortamlarının çalışanların psikolojik ve duygusal ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla iyileştirilmesinin, işten ayrılma niyetini azaltma potansiyeline sahip olduğu sonucuna varmıştır. Bu bağlamda, iş dünyasındaki insan kaynakları yöneticilerine, çalışan memnuniyetini artırmak ve personel devamlılığını sağlamak adına etkili stratejiler oluşturma konusunda önemli yönlendirmeler sunmaktadır. Sonuç olarak, bu araştırma, otel endüstrisindeki insan kaynakları yönetimi ve çalışan memnuniyeti alanında gerçekleştirilecek gelecekteki çalışmalara katkı sağlayacak önemli bilgiler sunmaktadır.
Keywords
Abstract
This study, conducted on 458 employees working in 5-star hotel establishments in the Antalya region, aims to comprehend the relationship between burnout and the intention to leave among employees in the hotel industry. The data collection process employed the survey method. Statistical analyses conducted on the obtained data reveal a statistically significant relationship between burnout levels and the intention to leave. The findings indicate that the intention to leave increases when employees in the hotel sector experience burnout. This underscores the necessity for employers to regularly monitor the burnout levels of employees and develop strategic approaches to mitigate this phenomenon. The research also concludes that improving workplace environments to meet the psychological and emotional needs of employees has the potential to reduce the intention to leave. In this context, the study provides important guidance to human resources managers in the business world, offering insights into developing effective strategies to enhance employee satisfaction and ensure staff retention. In conclusion, this research contributes crucial insights to future studies in the fields of human resources management and employee satisfaction within the hotel industry.
