Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı, plastik sanatların yaratım sürecinde edebi metinlerin kavramsal bir çerçeve olarak kullanılma potansiyellerini irdelemek, uygulama ve düşünme biçimleri bağlamında birbirinden farklı bu iki mecranın kendi dinamikleri özelinde kaynaşma ihtimallerini sorgulamaktır. İnsanlığın kullandığı en kapsamlı, en karmaşık ifade biçimlerinin başında gelen dilin fiziksel platformda kalıcılığını sağlayan yazın sanatının imgelem bağlamında görsel sanatlara zengin bir alegori havuzu oluşturuyor olması, onu izlenime dayalı sanatların kendi üretim pratiklerinde kullanılmalarını tetiklemiş, görsel sanatları metnin imgelem düzleminde bir tür tamamlayıcı rol üstlenmelerine zemin hazırlamıştır. Bu disiplinlerarası söyleşinin altında yatan en önemli göstergelerin başında anlam ve biçim ilişkisi gelmektedir. Tarihsel süreçte sanatın varoluş nedenleri dönemin sosyo kültürel, politik ve estetik dinamiklerine göre değişim gösterse de, belirli dönemlerde kendi ontolojik yapısını sorgulayarak hikâyesiz bir forma bürünse de, genellikle biçimselliğinin altında yatan bir hikâye mevcuttur. Bu hikâyenin kodları mitolojik, dinsel, siyasi ya da toplumsal meseleler üzerinden oluştuğu gibi, edebi metinler de sanat pratiklerinin zaman zaman katalizörü haline gelmiştir. Özellikle son 30 yılda sosyo politik sorunları sanatın ana tartışma zemini haline getiren güncel sanat pratikleri, bu hikâye anlatma geleneğini yeniden gündeme getirdi, edebiyatı bu periyodun bir tür ilham alma mecrasına dönüştürdü. Bu eksende edebi metinlerin kuramsal bir altyapı olarak kullanılma amaçları üzerinden, sanat ve edebiyat arasında kurulan diyalogun ürettiği yeni bağlamlar ortaya çıkarılacak, yaratılan bu disiplinler ötesi paylaşım ortamı aracılığıyla izleyiciye sunulan iki perspektifli okuma imkânının sağladığı çoklu boyutlar incelenecektir.
Keywords
Abstract
The purpose of this study is to examine the potential of using literary texts as a conceptual framework in the creation process of the discipline of plastik arts, and to question the possibilities of the fusion of these two different media in the context of their practice and thinking styles. The fact that the literary art, which provides the permanence of language, which is one of the most comprehensive and complex forms of expression used by humanity, on the physical platform, creates a rich pool of allegories for visual arts in the context of imagination, has triggered the use of impression-based arts in their own production practices, and the visual arts assume a kind of complementary role in the imagination plane of the text. prepared. One of the most important indicators underlying this interdisciplinary conversation is the relationship between meaning and form. Although the reasons for the existence of art vary according to the socio-cultural, political and aesthetic dynamics of the period in the historical process, although it takes a form without a story by questioning its ontological structure in certain periods, there is usually a story underlying its formality. Just as the codes of this story are based on mythological, religious, political or social issues, literary texts have become the catalysts of art practices from time to time. Contemporary art practices, which have made socio-political problems the main discussion ground of art especially in the last 30 years, brought this tradition of storytelling back to the agenda, transforming literature into a kind of inspirational medium of this period. On this axis, new contexts produced by the dialogue between art and literature will be revealed through the purposes of using literary texts as a theoretical infrastructure, and the multiple dimensions provided by the two-perspective reading opportunity offered to the audience through this transdisciplinary sharing environment will be examined.
