Author :
Abstract
"Öteki" kavramı bir gruba ait olmayan veya bazı temel şekillerde farklı olarak algılanan kişiö nesne veya daha genel anlamda varlıklar olarak tanımlanabilirç Örneğin, “öteki” farklı bir ırk, milliyet, cinsel yönelim, köken, din, sosyal sınıf veya toplumsal cinsten biri olabilir. "Ötekilik" genellikle "biz" veya "ben" olarak tanımlananlar tarafından inşa edilir. "Onlar" veya nihayetinde "öteki" olarak tanımlananlar için gerçek veya hayali bir farkı belirtir. Bu fark, bireylerin "biz" veya "onlar"ın parçası olmasına neden olur. Bununla birlikte, "biz" veya "onlar" ikileminin bir parçası olmak, genellikle ikincisini daha aşağı kılar çünkü birincisinin (yani "ben" veya "biz") sahip olduğu kimlik gibi niteliklerden yoksundurlar. "Ötekilik" edebiyatta da çok yaygın bir kavramdır. Aşağı olan ötekileştirmenin en bilinen yolu olsa da, ötekinin değerli kılındığı örneklere de rastlamak mümkündür. bulabilir. Bu makalede, hem “aşağılanan” hem de “değerli kılınan” ötekileştirme örnekleri, iki farklı edebi gelenekten (Türkçe ve Fransızca) iki farklı edebi eser yoluyla, ötekileştirme stratejilerindeki ve ötekilik kavramındaki benzerlikleri ve farklılıkları göstermek için karşılaştırmalı bir şekilde incelenecektir.
Keywords
Abstract
The “other” is someone or something that is perceived by the group as not belonging or as being different in some fundamental way or ways. The other, for example, may be someone who of a different race, nationality, sexual orientation, origin, religion, social class and gender.“Otherness” is usually constructed by those who are defined as “us” or as “the self,” which designates a real or imagined difference to those, who are defined as “them,” or, eventually, as “the other.” This difference results in individuals being part of either “us” or “them.” However, being part of the dichotomy of “us” or “them” often renders the latter inferior because they lack qualities such as the identity that the former (i.e., “the self” or “us”) possesses. “Otherness” is a very common concept in literature as well. Although the inferior other is the most known way of othering, one can also find examples in which the other is valued. Concerning both the “inferior and valued other,” in this paper I will attempt to analyze two different works from two different literary traditions (i.e., Turkish and French) in a comparative way to show the similarities and differences in othering strategies and the concept of otherness.
