Author :
Abstract
Sanal ortamların eğitimsel amaçları arasında işbirlikçi eğitim ortamları oluşturulması, öğrenciler arasında sosyal etkileşimin artırılması, öğrencinin özerkliğinin sağlanması ve eğitim kalitesinin iyileştirilmesi yer almaktadır. Sosyal etkileşim ve yabancı dil öğrenme fırsatları, bireylerin dünyanın her yerinden geniş elektronik ağlar üzerinden internet erişimi olan kullanıcılarla iletişim kurmasını sağlayarak geliştirilmiştir. Ancak, bu fırsatlarla birlikte bazı zorluklar ortaya çıkmıştır. Çalışmada, yabancı dil derslerinde sanal ortamda karşılaşılan zorluklar belirlenmeye çalışılmıştır. Gerekli verileri elde etmek için nitel araştırma yöntemi kullanıldı ve üç farklı üniversiteden 10 yabancı dil öğreticisi ile yüzyüze görüşmeler yapıldı. Öğrencilerin daha önce derslerde kaçırdıkları noktaları belirleyemedikleri, zamanında soru soramadıkları, öğretmen ve diğer öğrencilerle işbirliği yapamadıkları belirlenmiştir. Dilde gerekli olan konulardaki işbirliği eksikliği, grup çalışması, öğrenci etkileşimi ve derslerde konuşma pratikleri nedeniyle sanal ortamdaki dil derslerinin yüz yüze yapılan dersler kadar verimli ve kullanışlı olmadığı sonucuna varılmıştır.
Keywords
Abstract
Educational objectives of virtual environments include creating collaborative educational environments, increasing social interaction among students, ensuring learner autonomy and improving the quality of education. Social interaction and foreign language learning opportunities have been improved by enabling individuals to communicate with users with internet access from all over the world through wide electronic networks. However, some difficulties have emerged along with these opportunities. In the study we tried to determine the difficulties encountered in Foreign Language courses in virtual environment. We used qualitative research method to obtain necessary data and interviewed with 10 language instructors in three different universities. We determined that the students could not make up the points that they had missed in the courses before, they failed to ask questions in time and to collaborate with the teacher and other students. We have the conclusion that language courses in virtual environment are not so efficient and useful for learners as face-to-face courses due to the lack of collaboration, group study, student interaction and speaking practices in the courses, which are inevitable points in language education.
Keywords
- Aktay, Y. (2002). “Eğitimde küresel imkânlar küreselleşen dünyada eğitimde fırsat eşitliği ve özgürleşim
- Aktay, Y. (2002). “Eğitimde küresel imkânlar küreselleşen dünyada eğitimde fırsat eşitliği ve özgürleşim fırsatları üzerine.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 2 (1) Mayıs 2002 EDAM, İstanbul.
- Alkan, C. (1996). “Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi.” Türkiye 1. Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumu. Ankara, 12-15 Kasım
- Gikas, J. & Grant, M. M. (2013). “Mobile computing devices inhigher education: Student perspectives on learning with cellphones, smartphones & social media.” Internet and Higher Education, 19, 18–26.
- Gökçe, A. T. (2008). “Küreselleşme Sürecinde Uzaktan Eğitim.” D.Ü.Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 1-12 (2008).
- Green, E.& Singleton, C.(2009). “Mobile Connections: An Exploration of The Place of Mobile phones in Friendship Relations.” The Sociological Review, 57:1, Blackwell Publishing Inc.
- Kayalar, F. & Kayalar, F. (2018). “Research into the Impact of Mobile Learning Environment on Students’Mood and Academic Achievements.” Journal of Social And Humanities Sciences Research (JSHSR) 2018, Vol:5, Issue:27, pp:2878-2886
- Kırık, A. M. (2014). “Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi ve Türkiye’deki durumu.” Marmara İletişim Dergisi / Marmara University Journal of Communication, Yıl / Year: 2014, Sayı / Issue: 21
- King, F., Young, M., Drivere-Richmond, K., Schrader, P.G. & Kelly,. (2001). “Defining distance learning and distance education” Educational Technology Review. 9.
- Kiryakova, G. (2009). “Review of Distance Education.” Trakia Journal of Sciences, Vol. 7, No. 3, pp 29- 34,
- Kukulska-Hulme, A., & Traxler, J. (Eds.) (2005). “Mobile learning: A handbook for educators and trainers.”London: Routledge. 2005
- Karaslan, İ. A. & Budak, L. (2012). “Research on the Use of Mobile Phone Features by UniversityStudents and Its Impact on Their Communication Practices in Everyday Life.” Journal of Yasar University 2012 26(7) 4548 – 4525
- Murphy, L. (2007). “Supporting Learner Autonomy: Theory and Practice in a Distance Learning.” Context.In Gardner, D. ed. Learner Autonomy 10: Integration and support. Authentik books for language teachers, 10. Dublin, Ireland: Authentik Language Learning Resources Ltd: 72–92.
- O’Tool, J. & Beckett, D., (2010). “Educational Research: Creative Thinking and Doing.” Victoria: Oxford University Press.
- Yaman, İ. (2015). “Üniversitelerde Zorunlu İngilizce Derslerinin Uzaktan Eğitim Yoluyla VerilmesininArtı ve Eksileri.” Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 10/7 Spring 2015, p. 967-984
- Yang R. & Vidovich L. (2002). “Üniversiteleri Küreselleşme Bağlamında Konumlandırmak.” Kuram veUygulamada Eğitim Bilimleri/Educational Sciences: Theory & Practice 2 (1). Mayıs/May 2002. ss. 209- 222.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H., (2006). Qualitative Research Methods in Social Sciences. Ankara: Seçkin Press.
- Yusufoğlu, Ö. Ş. (2017). “Boş Zaman Faaliyeti Olarak Akıllı Telefonlar ve Sosyal Yaşam Üzerine Etkileri:Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma.” İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştirmalari Dergisi Cilt / Vol: 6, Sayı/Issue: 5, 2017 Sayfa: 2414-2434
