Author :
Abstract
Amaç: Bu çalışma, DEHB’ i olan 6-14 yaş arası çocukların otistik belirtilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Ebeveynlere uygulanan Sosyal Cevaplılık Ölçeği (SCÖ) ile hasta ve kontrol grubuna uygulanan Otizm Spektrum Anketi (OSA) ile otistik belirtiler karşılaştırılmıştır. Ayrıca çocukların değerlendirilmesinde Sosyodemografik Bilgi Formu kullanılmıştır. Bulgular: DEHB grubunun SCÖ puanı sağlıklı konrtol grubundan daha fazladır. Yapılan analiz sonucunda sırasıyla, sosyal, dil, çekirdek, OA, OA sosyal, dikkati kaydırma, ayrıntıya dikkat etme, iletişim ve hayal gücü alt tiplerinde DEHB grubu sağlık kontrol grubundan daha fazla olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların OSA toplam puanı ve SCÖ toplam puanı ile dil, ilk kelime ve cümle arasında ilişki olup olmadığı ortaya çıkarmak için yapılan koralasyon sonucunda yaş ilerledikçe OSA puanı azaldığı tespit edilmiştir. Hem klinik örneklemde hem de epidemiyolojik örneklemde DEHB’nin erkeklerde kızlara oranla daha sık görüldüğü saptanmıştır. Sonuç: Yapılan araştırmaların çoğunda DEHB dikkat eksikliği baskın tipin diğer alt tiplere göre daha sık görüldüğü; dikkat eksikliği baskın tipi sırasıyla DEHB kombine tip ve DEHB hiperaktivite-impulsivite baskın tipin izlediği gözlenmiştir. Erkeklerde her 3 alt tipin kızlara oranla daha sık görüldüğü belirlenmiştir.
Keywords
Abstract
Objective: This study was conducted to investigate autistic symptoms of children aged 6-14 years with ADHD. Method: The Social Response Scale (SCQ) and the Autism Spectrum Questionnaire (OSA) applied to the patient and control groups were compared with the autistic symptoms. Sociodemographic Information Form was used for the evaluation of children. Results: The SCO score of the ADHD group was higher than that of the healthy control group. As a result of the analysis, it was found that social, language, core, OA, OA social, attention shifting, attention to detail, communication and imagination subtypes were higher than ADHD group health control group, respectively. OSA total score and the total score of SCO and language, the first word and sentence to find out whether there is a relationship between the result of the coralation OSA score was found to decrease as the age progresses. In both the clinical sample and the epidemiological sample, ADHD was more common in males than in females. Conclusion: Most of the studies showed that ADHD attention deficit was more common than other subtypes; Attention-deficit dominant type was observed to be followed by ADHD combined type and ADHD hyperactivity-impulsivity dominant type, respectively. It was determined that all 3 subtypes were more common in boys than girls.
Keywords
- Antshel, K.N., Zheng-Janes Y. & Faraone SV. The comorbidity of ADHD and autism spectrum disorder. Expent Rev. Neurother 2013; 13(10):1117-28.
- APA (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-IV-TR). Washington: American Psychiatric Association.
- APA (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-IV-TR). Anlington: American Psychiatric Association,
- Aydın, A. ve Saraç T. (2014). Otistik bireylerin özellikleri ile ebeveynlerinin geniş otizm fenotipi ve aleksitimik özelliklerinin incelenmesi. The Journal of Academic Social Science Studies. 24, 183-209.
- Bal, F. (2018a). Bilişsel davranışçı ve EMDR terapi yöntemlerinin dikkat eksikliği üzerindeki etkinliğinin incelenmesi. International Social Sciences Studies Journal. 4(25), 5245-5258.
- Bal, F. (2018b). Engelli çocuğa sahip bireylerin kişilik özelliklerinin depresyon ve stres üzerindeki etkisinin incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi. 6 (79), 71-90.
- Bal, F. (2018c). 0-5 Yaş arası gelişim dönemindeki özel eğitime ihtiyaç duyan çocuklara sahipebeveynlerin yaşadığı psikolojik sorunlar. V. Uluslararası Sosyal Beşeri ve İdari Bilimler Sempozyumu Özet Kitapçığı. 17.
- Bal, F. (2018d). ‘Psikolojik açıdan normal ve otistik çocuklarda beslenme bozukluğu’. Sosyal ve beşeri bilimlere dair araştırma örnekleri. Ali Acaravcı (Ed.). Ankara: Nobel. 349-376.
- Barkley, RA. (2003). ‘Attention-deficit hyperactivity disorder’. Child psychopathology. EJ Mash & RA Barkley (Ed.). New York: Guilford Press.75-143.
- Bishop, D. & Baird, G. (2001). Parent and teacher report of pragmatic aspects of communication: Use ofthe children's communication checklist in a clinical setting. Developmental Medicine and Child Neurology.; 43,809−818.
- Buitelaar, J.K., Van der Wees, M., Swaab-Barneveld, H. & Van der Gaag, RJ. (1999). Theory of mind andemotion-recognition functioning inautistic spectrum disorders and in psychiatric control and normal children. Developmental Psychopathology. 11,39−58.
- Clark T., Feehan C., Tinline C. & Vostanis P. (1999). Autistic symptoms in children with attention deficit- hyperactivity disorder. European Child and Adolescent Psychiatry. 8, 50−55.
- Cohen, S.B., Wheelwright. S., Skinner. R., Martin. J. & Clubley. E.(2001).The autism-spectrum quotient(AQ): Evidence from asperger syndrome/high-functioning autism, males and females, scientists and mathematicians. Journal of Autism and Developmental Disorders. 31(1),5-17.
- Coşkun, M ve Kaya, İ. (2015) Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ve diğer komorbid durumlar. Türkiye Klinikleri. 1(1),68-76.
- Geurts, H.M., Verte, S., Oosterlaan, J., Roeyers, H., Hartman, C.A., Mulder, E.J., et al. (2004). Can theChildren's Communication Checklist differentiate between children with autism, children with ADHD, and normal controls? Journal of Child Psychology and Psychiatry and Allied Disciplines. 45, 1437−1453.
- Ercan, E.S. (2013). Türkiye DEHB uzman görüşü raporu: Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu uzman görüşü raporu.
- Faraone, S.V., Sergeant, J., Gillberg, C. & Biederman, J. (2003). The worldwide prevalence of ADHD: is it an American condition? World Psychiatry. 2, 104-113.
- Greene, R.W., Biederman, J., Faraone, S.V, et.al. (1996). Toward a newpsychometric definition of socialdisability in children with attention-deficit hyperactivity disorder. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 35, 571-8.
- Gür, Ç., Koçak, N., Ünsal, S. ve Karayel, F. (2017). The comparison of 5-6 year-old children’s maturity levels in terms of having hearing lossor not. Asian Journal of Instruction. 5(1),1-11.
- Hattori, J., Ogino, T., Abiru, K., Nakano, K., Oka, M. & Ohtsuka, Y. (2006). Are pervasive developmentaldisorders and attention-deficit/hyperactivity disorder distinct disorders? Brain & Development. 28,371−374.
- Köroğlu, E. ve Aydemir, Ö. (2012). Psikiyatride kullanılan klinik ölçekler. İstanbul: HYB Yayıncılık.
- Köse, S., Bora, E., Erermiş, S. ve Aydın, C. (2010). Otizm Spektrum Anketi Türkçe formunun psikometrik özellikleri. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 11,253-260.
- Lord, C., Rutter, M. & Le Couteur, A. (1994). Autism diagnostic ınterview-revised: A revised version of adiagnostic interview for caregivers of individuals with possible pervasive developmental disorders. Journal of Autism and Developmental Disorders. 24,659−685.
- Luteijn, E., Luteijn, F., Jackson, S., Volkmar, F., & Minderaa, R. (2000). The children's social behaviorquestionnaire for milder variants of PDD problems: Evaluation of the psychometric characteristics. Journal of Autism and Developmental Disorders. 30: 317−330.
- Pliszka, S. (2007). AACAP work group on quality ıssues.practice parameter for the assessment andtreatment of children and adolescents with attention-deficit/hyperactivity disorder. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry; 46(7), 894-921.
- Polanczyk, G. & Jensen, P. (2008) Epidemiologic considerations in attention deficit hyperactivity disorder: a review and update. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am. 17,245-260.
- Rasmussen, P. & Gillberg, C. (2000). Natural outcome of ADHD with developmental coordination disorderat age 22 years: a controlled, longitudinal, community-based study. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 39,1424−1431.
- Santosh, P.J. & Mijovic, A. (2004). Social impairment in hyperkinetic disorder—Relationship topsychopathology and environmental stressors. European Child and Adolescent Psychiatry. 13,141−150.
- Wakabayashi, A., Cohen, S.B, Wheelwright, S., & Tojo, Y. (2006). The autism spectrum quotient (AQ) in Japan: A cross-cultural comparison. Journal of Autism and Developmental Disorders. 36(2), 263-270.
