Author :
Abstract
Bu araştırmanın amacı Türkiye’de kişisel gelişim açısından büyük önem arz eden 0-6 yaş arası çocukların eğitimi sorununu, bugünkü sosyal hayata yansımlarını incelemek ve çözüm önerilerinde bulunmaktır. Bireyler alışkanlıkları 0-6 yaş arasında edinirler ve ömür boyu genellikle o alışkanlıkları taşırlar. Bu açıdan söz konusu yaş aralığının eğitimi çok önemlidir. Bireyin everensel değerleri edinmesi, topluma uyumu ve toplum içerisinde hayatını sağlıklı bir biçimde sürdürmesi yani sosyalleşmesi için gerekli eğitim 0-6 yaş aralığında verilmelidir. Nitel araştırma bağlamında döküman analizi yapılarak ilgili kaynaklar taranarak veriler analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Elde edilen bugulara göre Türkiye’de okul öncesi eğitimi içeren sadece ilkokul öncesini kapsayan anaokulu eğitimi dışında devlet kontrolünde herhangi bir eğitim verilmediği anlaşılmıştır. Dünyada çocuk bahçesi adıyla benzer kurumların olduğu saptanmıştır. Milli ve evrensel değerlerin edinildiği yaş aralığındaki çocukların eğitimi bakıcıların, kreşlerin (çocuk bakım evi), tecrübesiz anne babaların, akıllı telefonların, televizyonların, internetin insiyatifine bırakıldığı belirlenmiştir. Bunun sonucunda toplumda sosyal bir çözülmenin yaşandığı ve önlem alınmazsa yaşanmaya devam edeceği açıkça görülmektedir.
Keywords
Abstract
The purpose of this research is to deal with the problem of education of children between 0-6 years, which is of great importance in terms of personal development, to examine its reflection on today’s social life and to suggest solutions. Individuals acquire habits between 0 to 6 years and usually carry these habits lifetime. In this respect, the education of the this age range is very important. The education required for the individual to acquire universal values, to adapt to collective life and to maintain his or her life in a healthy way, i.e socialize, should be given at the age of 0-6 years. In the context of qualitative research, document analysis was conducted and related resources were analyzed and reviewed. According to the results obtained, it was understood that no education was provided under state control including pre-school education except for kindergarten education. It has been determined that there are similar institutions in the world under the name of Children's Garden. It has been determined that children in this age range, where national and universal values are acquired, are left to the care of nurses, nurseries, inexperienced parents, smart phones, televisions and the Internet. As a result, it seems that there is a social dissolution in the society.
Keywords
- AÇEV, (2017). Türkiye’de Erken Çocukluk Bakımı ve Okul Öncesi Eğitime Katılım, İstanbul:Anne Çocuk
- AÇEV, (2017). Türkiye’de Erken Çocukluk Bakımı ve Okul Öncesi Eğitime Katılım, İstanbul:Anne Çocuk Eğitim Vakfı.
- Arslan, M. (2002). “Giray Unvanı”, Türk Dünyası Tarih Kültür Dergisi, Sayı. 183(3).Bektaş, E. (2011). “Diyarbakırlı Kâmî ve Mevlid’i”, Turkish Studies 6(1), 755-835.
- Bloom, B. (1964). Stability and Change in Human Characteristics. Willey, New York.
- Demir N. (2008). “Avrupa’da yaşayan 0-6 yaş grubu Türk çocuklarına Türkçe ve Türk kültürününöğretilmesinde kullanılabilecek bir materyal: “Türk ninnileri”. Uluslararası Sosyal Arastırmalar Dergisi The Journal of International Social Research, 1(5): 224-40.
- Doğaner, U. T. (2017). Türkiye'de Suç İstatistikleri Neye İşaret Ediyor?http://umutfelsefeokulu.blogspot.com/2017/06/turkiyede-suc-istatistikleri-neye.html (Erişim Tarihi:20.05.2018).
- Ergüney, M. (2017). “İnternetin Okul Öncesi Dönemdeki Çocuklar Üzerindeki Etkileri Hakkında Bir Araştırma”, ulakbilge, 5(17):1933
- Güneş, F. (2010). “Ninnilerin çocukların dil ve zihinsel gelişimine etkisi”. Journal of World of Turks-ZfWT, 2(3): 27-38.
- Kabadayı, A. (2009). “Ninnilerin çocuğun gelişim alanlarına katkılarının içerik açısından incelenmesi: Konya örneği.” Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 6(1): 276-89.
- Karaca, S. & Öngün, E. (2017). “Ninnilerle Büyümek, G.O.P. Taksim E.A.H. JAREN”, 3(Ek sayı):28-32. Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (17.baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Kılıç, A. (2009). Gelişim Dönemleri ve Ergenlerde Ruhsal Sorunlar, Davranış Bilimleri Yüksek Lisans Tezi, Newport International University, İstanbul.
- Kızmaz, Z. (2012). “Gelişmekte Olan Ülkelerde Suç: Suç Oranlarının Artışı Üzerine Sosyolojik Bir Çözümleme” Mukaddime, 5:54
- Kuşat, A. (2003). “Fatih Sultan Mehmet’in Kişiliği ve Fetihteki Rolü (Psikanalitik Bir Yaklaşım)”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 14(1). 131-148
- MEGEP, (2009). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi, Çocuğun Gelişimi. Ankara:MEB
- Metin, Ş. & Akbaş, U. & Yıldız, H. & Özaydın, L. (2017). “Türkiye’de 0-3 Yaş Çocuklara YönelikGerçekleştirilen Lisansüstü Tez Çalışmalarının Gözden Geçirilmesi”, Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi/International Journal Of Early Childhood Educaiton Studies, 2(1):40
- Myers, R. (1990). Different Models in Early Childhood Development. Different Models in Early Childhood Education. Unicef. İstanbul
- Пантелеева, Н. Г. (2013). “Социальное партнерство детского сада и родителей”, Электронный журнал «Психологическая наука и образование psyedu.ru» 4, 182-189
- Özdemir, O. & Özdemir, P. G. & Kadak, M. T. & Nasıroğlu, S. (2012). “Kişilik Gelişimi, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar”, Current Approaches in Psychiatry, 4(4):568
- Uyumaz, G. (2012). “Dede Korkut Hikayeleri’nde Çocuk Eğitimi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Türkçe Eğitimi Anabilim Dalı Türkçe Öğretmenliği Programı, İzmir.
- The Full-Day Early Learning–Kindergarten Program (2010-11). Introductıon,http://www.edu.gov.on.ca/eng/curriculum/elementary/kindergarten_english_june3.pdf (Erişim Tarihi:30.10.2014).
- Türk, İ. C. (2011). “Osmanlı Devleti’nde okul öncesi eğitim”, Milli Eğitim, 192:161 TÜİK, (2017). Dönemsel Gayrisafi Yurtiçi Hasıla, IV. Çeyrek: Ekim – Aralık.
- Yıldırım, A., & Şimşek. H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yıldız, D. (2016). “Uluslararası Dil Dergilerinde Yayımlanan Makalelerin Amaç/Konu ve Yöntem Açısından İncelenmesi”, GEFAD / GUJGEF, 36(2):403
- Yılmaz., N. (2003). Türkiye’de Okul Öncesi Eğitimi, Gelişim ve Eğitimde Yeni Yaklaşımlar (Edt: Sevinç, M.). İstanbul: Morpa Yayınları.
