Author :
Abstract
II. Abdülhamit Dönemi’nde Osmanlı-Almanya İlişkileri oldukça önem kazanmıştır. Bu açılım, Osmanlı Devleti’nin Avrupalı Büyük Devletlerle diplomatik ilişkilerinin seyrini de etkileyecek temel prensiplerin değişmesine sebep olmuştur. II. Abdülhamit döneminden itibaren gelişen dış siyasetteki bu belirgin değişim Osmanlı Devleti’nin dış politikasında dönüm noktası olmuş ve devletin dağılmasına kadar sürmüştür. Diplomaside çok yönlü bir siyaset izleyen II. Abdülhamit’in tavrı, zamana, mekâna, şartlara ve hedeflerine göre değişmiştir. Kimi zaman denge politikası izlerken, kimi zaman tarafsızlık ve bağımsızlık politikası, kimi zaman barışçı ve tavizci fakat yerine göre de tehdit politikası izlemiştir. Onun bu dönemde Almanya’ya yakınlaşma politikası denge siyasetinin bir örneğidir. İngiltere ve Rusya’ya karşı Almanya’nın desteğini sağlamak kaydıyla uluslararası diplomaside Osmanlı’nın gücünü artırmak istemiştir. II. Abdülhamit’in Almanya siyasetinin genel olarak ele alındığı bu çalışmada, Padişahın neden Almanya’ya yakınlaştığı ve bu yakınlaşmanın boyutları kendi görüşleri de dikkate alınarak değerlendirilmiştir.
Keywords
Abstract
During the reign of Abdulhamid II, relations with Germany gained importance. This initiative resulted in the changes to principles of Ottoman Empire, which would later have an impact on the course of diplomatic relations with the Greater European States. This immediately prominent change evolving with the reign of Abdulhamid II, became a milestone in the foreign policy of Ottoman Empire, and had been maintained until the dissolution of the Empire. Abdulhamid II, pursuing a multi-perspective policy in diplomacy, changed his conducts depending on the time, place, conditions and the objectives, pursuing an equilibrium policy or a policy of impartiality or sovereignty from time to time, whereas a pacifist and appeasement policy or an impending policy when appropriate. The rapprochement between Ottoman Empire and Germany during his reign is an example of equilibrium policy. He intended a more powerful Ottoman Empire in diplomatic terms, by gaining German Empire’s support against the United Kingdom and Russian Empire. This study, analyzing the policy of Abdulhamid II to for Germany in broad terms, discusses the reasons of this rapprochement and the extent of this rapprochement based on his own remarks as well.
Keywords
- Armaoğlu, Fahir (1997). 19.Yüzyıl Siyasi Tarihi (1789-1914). Ankara:Türk Tarih Kurumu.
- Armaoğlu, Fahir (1997). 19.Yüzyıl Siyasi Tarihi (1789-1914). Ankara:Türk Tarih Kurumu.
- Asker, A. (2016). I. Dünya Savaşında İttihat ve Terakki’nin Siyonistler ile Uzlaşma Çabası: Osmanlı-İsrail Birliği Projesi. Akademik İncelemeler Dergisi (Journal of Academic Inquiries) 11(2), 97-115.
- Bayur, Hilmi Kamil (1954). Sadrazam Kâmil Paşa-Siyasi Hayatı. Ankara.
- Beşirli, Mehmet ( 2000).” Gazi Osman Paşa Zamanında İngiltere ve Almanya’nın Osmanlı Politikaları”.I.Uluslararsı Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa ve Dönemi((1833-1900)Sempozyumu(5-7 Nisan2000) Bildiriler. Tokat.
- Beşirli, Mehmet ( 2004).” II.Abdülhamid Döneminde Osmanlı Ordusunda Alman Silahları”Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi(4).
- Bozdağ, İsmet, ( 1975). Abdülhamit’in Hatıra Defteri (Belgeler ve resimlerle ).İstanbul: Kervan Yayınları .
- Çolak, Songül (2000). “93 Harbi Öncesi ve Esnasında Alman İmparatorluğu-Osmanlı Devleti İlişkileri:Bismark’ın Politikası”. I.Uluslararası Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa ve Dönemi((1833- 1900)Sempozyumu(5-7 Nisan2000) Bildiriler. Tokat.
- Doering-Manteuffel, A. (2010). Die deutsche Frage und das europäische Staatensystem 1815-1871 (Vol. 15). Walter de Gruyter.
- Egner, V. W. (2016). Die Teilung der Souveränität. Die Entstehung prekärer Herrschaftsverhältnisse im Jahr1878. Protegierte und Protektoren: Asymmetrische politische Beziehungen zwischen Partnerschaft und Dominanz (16. bis frühes 20. Jahrhundert), 9, 411.
- Eldem, Vedat (1994).Osmanlı İmparatorluğu’nun İktisadi Şartları Hakkında Bir Gerçek. Ankara: TTK Yayınları.
- Ergün, Mustafa (1992). ” Dıe Deutsch-Türkıschen Erzıehungsbezıehungen Wahrend Des Ersten Weltkrıeges”. Ankara Üniversitesi. OTAM Dergisi(3). Ankara.
- Gencer, Mustafa (2000).“1877-1878 Osmanlı- Rus Harbi’nde Alman Basınına Göre; Plevne’den BerlinKonferansı’na Osmanlı Devleti”. I.Uluslararası Plevne Kahramanı Gazi Osman Paşa ve Dönemi((1833- 1900)Sempozyumu (5-7Nisan2000) Bildiriler. Tokat.
- Hartmann, E. (2016). Das Dilemma der Reform-die Arbeit der deutschen Militärmission im OsmanischenReich in der Zeit Sultan Abdülhamids II. zwischen Kulturdifferenz und Interessendivergenz. Hamburg University Press.
- Haslip, Joan(1964).Bilinmeyen Tarafları ile Abdülhamit. çeviren: Nusret Kuruoğlu. İstanbul.Hocaoğlu, Mehmet. Abdülhamit Han’ın Muhtıraları (belgeler). İstanbul: Oymak yayınları Karal, Enver Ziya (1970).Osmanlı Tarihi( V). Ankara.
- Kodaman, Bayram(1999). “II. Abdülhamit’in Dış Politikası” Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi (4). Isparta.
- Kühnel, E. (1952). Erinnerungen an eine Episode in der Türkenpolitik Friedrichs d. Gr. Oriens, 70-81. Ortaylı, İlber (1983). Osmanlı İmparatorluğu’nda Alman Nüfuzu. İstanbul.
- Öke, M. Kemal (1982). ” Şark Meselesi ve II. Abdülhamit’in Garp Politikaları (1876-1909)”. Osmanlı Araştırmaları(III). Ankara.
- Öke, M.Kemal (1991). Kutsal Topraklarda Siyonistler ve Masonlar. İstanbul:Çağ Yayınları. Önsoy, Rifat (1982). Türk-Alman İktisadî Münasebetleri. İstanbul.
- Önsoy, M. (2016). Die ersten deutschen Bahnkonstruktionen in Anatolien als Zeichen der deutsch-osmanischen Beziehungen im Lichte der europäischen Großmachtpolitik. Zeitschrift für Balkanologie, 52(2), 217-240.
- Özdemir, Rıfat (1988). “I. Dünya Savaşı Öncesinde Osmanlı- Batı Mücadelesi “ Atatürk Yolu Dergisi I(2). Ankara.
- Palmer, Alan (1997). Osmanlı İmparatorluğu, Bir Çöküşün Yeni Tarihi. İstanbul.
- Rossier, Edmond (1943)., Avrupa’nın Siyasi Tarihi 1815-1919. Tercüme eden; Ali Kemali Aksüt. İstanbul. Sander, Oral (2001). Siyasi Tarih. Ankara:İmge Kitabevi.
- Schwarz, K. (1989). Brandenburg-Preussen und Die Osmanen Fruhe Beziehungen in Uberblick. Osmanlı Araştırmaları, 9(9).
- Shaw, Stanford J. -Ezel Kural(1983).Osmanlı İmparatorluğu ve Modern Türkiye II. İstanbul.
- Soy, Bayram (2002). “II. Wilhelm, Weltpolitik ve II. Abdülhamit”. Türkler-Osmanlı XIII. Ankara:Yeni Türkiye Yayınları.
- Sultan Abdülhamit (1974). Siyasi Hatıratım. İstanbul:Hareket yayınları.
- Sultan II. Abdülhamit Han (1976). Devlet ve Memleket Görüşlerim. Hazırlayanlar: Alaaddin Çetin, Ramazan Yıldız. İstanbul:Çığır Yayınları
- Umar, Ö:O. (2002). Osmanlı Döneminde Yahudiler’in Filistin’e Yerleşme Faaliyetleri. The Jews’ ActivitiesFor Setteling In Filistin During The Period Of Ottoman Empire. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Fırat University Journal of Social Science 12(2), 421-438.
- Ziegler, K. H. (1997). Deutschland und das Osmanische Reich in ihren völkerrechtlichen Beziehungen. Archiv des Völkerrechts, 35(3), 255-272.
