Author :
Abstract
Anlatının görsel ve işitsel bir öğesi olan reklam, bu haliyle hem gerçeğin hem de olmayanın bir aracı konumundadır. Amaçların, isteklerin ve beklentilerin oluşturucusu konumundaki bu araç için en önemli etken hiç kuşkusuz görsel şölen eşliğinde hazırlanan sunumdur. Bu sunumu desenleyen birçok unsur olduğu gibi, teknolojide bu desenler içinde önemli bir noktada yer almaktadır.
Bu çalışmada, reklamın kurumsal imajın sunumu noktasında özel efekt teknolojilerinin etkisi üzerine torik bir tartışma yapılmaktadır. Bu teorik çalışmanın örneklem birimi olarak seçilen ‘Çelik’ reklam serilerinde, kullanılan efekt karakterler ve verdiği mesajların, sanal ile gerçeğin anlatıda bütünleştirilmesi bakımından önem arz etmektedir. Özellikle CGI tabanlı efektlerin sıklıkla reklamlarda kullanılarak anlatının süslenmesi ve zenginleştirmesine yardımcı olduğu gerçeğinde hareketle özel efekt teknolojilerinin kavramsal olarak netleştirildiği bu çalışmada reklam ve özel efekt uygulamalarının diyalektik düzlemde incelenmesi bakımından da literatüre katkı sağlamaktadır. Arçelik markasının ‘çelik’ reklam serilerinin betimsel model esasına göre kategorilere ayrılarak teorik bir çerçeve çizen bu çalışma aynı zamanda 3D karakter modellemesinin incelenmesi çalışmaya zenginlik ve derinlik katmaktadır.
Keywords
Abstract
The advertisement, which is a visual and auditory element of the narrative, is an intermediary of both reality and non-reality. The most important factor for this vehicle, which is the constituent of the aims, wishes and anticipations, is undoubtedly the presentation prepared with the visual feast match. Just as there are many elements that design this presentation, technology is an important point in these designs.
In this study, At the point of presentation of the corporate image of the advertisement, there is an intense debate on the effect of special effect Technologies. The theoretical characters used in the commercial series 'Celik' selected as the sampling unit of this theoretical work and the messages they give are of importance in terms of integrating the virtual and the truth in narration. The findings of the study were divided into categories based on the descriptive model and a toric frame was drawn.
Keywords
- Baudrillard,J. (1998). Simülakrlar ve Simülasyon. Oğuz Adanır (Çev.). İstanbul: DoğuBatı.
- Baudrillard,J. (1998). Simülakrlar ve Simülasyon. Oğuz Adanır (Çev.). İstanbul: DoğuBatı. Çankaya,Ö. (1990). Türk Televizyon Program Yapısı (1968-1983). İstanbul: Mozaik.
- Elden,M. (2003).Reklam Yazarlığı. İstanbul: İletişim.
- Elitaş,T. (2014).Televizyon Haberlerinin Anlatı Formunun Kurulmasında Özel Efektler. YayımlanmamışYüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim Dalı. Erzurum.
- Finch, C. (1984). Special Effects: Creating Movie Magic. New York: Abbeville Pres. Gün, F. S. (2006).Reklamı Anlamak. İstanbul: M.Ü İletişim Fakültesi Yay.
- Kars,N. (2003). “Bir Televizyon Program Türü Olarak SİTCOM”. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi.16.ss:545-558.
- Kazan, H.,Uçar,C. (2017). “Efekt Kavramı ve Reklamda Efekt Kavramı”. Akademik Sosyal Ara
- Miller, R. (2006). Special Effects:An İntroduction to Movie Magic. Mineapolis, Minesota: Twenty-First Century Books.
- Onaran, A. Ş. (1994).Sessiz Sinema Tarihi. Ankara: Kitle.
- Özkundakçı, M. (2010).Üçü Bir Arada: Reklamcılığa Giriş-Medya Planlama-Kreatif Düşünce. İstanbul: Hayat.
- Rickitt, R. (2000). Special Effects: The History and Technique, New York: Bilboard Books.
- Şenyapılı ,Ö. (2003). Bir Yığın İletişim Aracı Olarak Sinema: Sinema ve Tasarım. İstanbul: Boyut.
- Tokgöz,O. (1980). “Televizyon Reklamları ve Çocuklar”. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 34(01). Ss:93- 110.
- Topçu,Ç. (2017). Beden Dili Kodlarının Reklamlarda Kullanımı: 2016 Televizyon Reklamları ÜzerineUygulamalı Çalışma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo Televizyon Sinema Anabilimdalı. Konya.
- Ünsal,Y.(1984). Bilimsel Reklam ve Pazarlamadaki Yeri. İstanbul: Bilim.
- Yurdigül, Y., Zinderen, İ. E. (2013). Sinema ve Televizyonda Özel Efekt, İstanbul: Doğu.
