Author:
Abstract
Günümüzdeki “Çini” kelimesi çoğunlukla Selçuklu ya da Osmanlı Dönemlerine ait pişmiş toprak eşyaların yüzeylerinde gözüken renkler, motifler ile üretilmiş kompozisyonlarla ilişkilendirilerek, sıraltı dekorlama tekniği kullanılan seramikler yanısıra tüp, gelinlik gibi farklı hammaddeler ile üretilmiş eşyalar ile de kullanılabilmektedir. Dolayısı ile kapsamı genişlemiştir ve tanımlamanması gün geçtikçe zorlaşmaktadır. Türk Kültürünü öncelikle konu edinen ve Türk Kültürünün tarih boyunca üretttiği plastik sanatlar ile sınırlanan, Güzel Sanatlar Fakültesi Geleneksel Türk Sanatları Bölümü’nün “çini” alanı ise günümüz Türkiye Türkçesi’nde kullanılan “çini” kelimesinin anlamlarından farklı olarak geleneksel Türk seramiğini kapsamaktadır. Yani Türkler tarafından yönetilen Türk Devletlerinin pişmiş toprak kültürünü konu edinmektedir. Günümüzdeki plastik, teknolojik ve benzeri tüm eşyalar gibi geçmişimize ait olan, günümüzde ise müzelerde sergilenen formlar, insan yaşamını kolaylaştırmak için üretilmişlerdir. Müzelerde sergilenen bu formlar- eşyalar, geçmişte Türk kültürünü anlamamız açısından önemlidir.
Çini alanında çalışan öğrencilerin, doğru koruma onarım yapabilmeleri için geleneksel bilgiyi çok iyi bilmeleri gerekmektedir. Ancak günümüz kültüründe de ihtiyaç duyulan yeni formları fark edip üretebilmelidirler. Üretecekleri yeni tasarımlarında, Geleneksel Türk beğenisi ile ilgili edindikleri bilgileri değerlendirebilmelidirler. Geçmişin süsleme amaçlı mimari seramik anlayışına ek olarak, günümüz sanat anlayışı ile de yapılar güzelleştirilebilmelidir. Bu çalışmada bu bakış açısı ile “çini” alt yapı oluşturmada kullanılabilecek üretim teknikleri, konu örnekleri ile aktarılıp, değerlendirilmektedir.
Çini alt yapı üretimi tekniklerine ait bilgiler, 2021 yılında farklı başlık ve görseller ile söyleşi ve makale olarak yayınlanmıştır. Söz konusu yayına devam niteliği de taşıyan ve 2022 yılında bildiri olarak sunulan, özet bildiri olarak yayınlanan bu makalede, sadece 2021- 2022 eğitim öğretim sürecinde yazar tarafından yönetilen lisans derslerinde üretilen görseller ile teknikler ve yeni bulgular paylaşılmaktadır.
Keywords
Abstract
Today, the word "Cini" is mostly associated with the compositions produced with the colors and motifs that appear on the surfaces of the ceramics belonging to the Seljuk or Ottoman Periods. The word “cini” can also be used with items produced with different raw materials such as LPG keepers and wedding dresses, as well as ceramics using underglaze decoration technique. Therefore, its scope has expanded and its definition is getting harder day by day. The "Cini" area of the Faculty of Fine Arts, Traditional Turkish Arts Department, which primarily focuses on Turkish Culture and is limited to the plastic arts produced by Turkish Culture throughout history, includes traditional Turkish ceramics, unlike the meanings of the word "Cini" used in today's Turkey Turkish. In other words, it is about the cereamic culture of the Turkish States ruled by the Turks. The forms belonging to our past, such as today's plastic, technological and all similar items, and exhibited in museums today, were produced to facilitate human life. These forms and objects exhibited in museums are important for us to understant the Turkish culture in the past.
Students working in the field of “cini” need to know traditional knowledge very well in order to be able to make correct conservation and restoration. However, they should be able to find out and produce new forms needed in today's culture. In their new designs they will produce, they should be able to evaluate the knowledge they have acquired about Traditional Turkish acclaim. In addition to the aim of beautifying the past by covering ceramics in architecture, it should now be beautified from the point of view of today's art. In this study, with this point of view, framework production techniques that can be used in creating a "cini" will be explained with subject examples.
Information on “cini” framework production techniques was published in 2021 as an interview and article with different titles and visuals. In this article, which is a continuation of the aforementioned publication and presented as a paper in 2022 and published as a summary paper, only the visuals, techniques and new findings produced in the undergraduate courses directed by the author during the 2021-2022 education period are shared.