Author:
Abstract
Bu çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin yaşam becerileri, derse katılım düzeyleri ile motivasyon düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. İlişkisel araştırma modelinde olan bu araştırmada üniversite öğrencilerinin yaşam becerileri düzeyi ile derse katılım ve motivasyon düzeyleri arasındaki ilişki ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2018 - 2019 Eğitim-Öğretim yılında Ankara’da özel bir üniversiteye devam eden 242 öğrenciden oluşmuştur. Öğrencilerin yaşam becerileri düzeylerini belirlemek amacıyla Bolat ve Balaman (2017) tarafından geliştirilen yaşam becerileri ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin derse katılım düzeylerini belirlemek amacıyla Nayir (2015) tarafından üç faktörlü geliştirilen “Öğrencinin Derse Katılım Ölçeği” (ÖDKÖ) kullanılmıştır. Öğrencilerin motivasyon düzeylerini belirlemek amacıyla ise Midgley ve arkadaşları (2000) tarafından geliştirilen ve Nayır (2017) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Adaptif Öğrenme Ölçeği (AÖÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistikler, aritmetik ortalama, standart sapma ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda. Yaşam becerileri yüksek kişilerin derse gerçek katılım ve ustalaşma yönelimli öğrenme düzeyinin de yüksek olduğu görülmektedir. Araştırma sonucu getirilen önerilerden biri şudur: Yaşam becerileri ders olarak üniversitelerde okutulmalıdır.
Keywords
Abstract
The objective of this study was to investigate the relationship between life skills, course attendance levels and motivation levels of the university students. In this study which was in a relational research model, the relationship between the level of life skills of the university students and their level of course attendance and motivation was tried to be revealed. The study group consisted of 242 students attending a private university in Ankara in 2018 - 2019 academic year. The life skills scale developed by Bolat and Balaman (2017) was used to determine the life skills levels of the students. In order to determine the level of attendance of the students, the three-factor Student's Course Attendance Scale ”(SCAC) developed by Nayır (2015) was used. In order to determine the motivation levels of the students, the Adaptive Learning Scale (ALS) developed by Midgley et al. (2000) and adapted to Turkish by Nayır (2017) was used. Descriptive statistics, arithmetic mean, standard deviation and correlation analysis were used to analyze the data. In conclusion, It is determined that the levels of real course attendance and mastery oriented learning of the individuals with high life skills were found to be high. Some of the recommendations of the study are as follows: Life skills should be taught in universities as a course.