BUHÂRÎ’NİN OTORİTESİNİN, TEFSİR KİTAPLARINDA KENDİSİNE YAPILAN ATIF SAYILARI ÜZERİNDEN TESPİTİ (HİCRÎ 3-6. ASIRLAR ÖZELİNDE)
Author:
Abstract
Bir esere veya müellifine akademik bir çalışmada yapılan atıf, bilimsel etik açısından önem arz etmektedir. Tasnif etmiş olduğu Câmiu’s-Sahîh adlı eseri ile saygın ve etkin bir konumu olan Muhammed b. İsmail el-Buharî’nin Hadis ilminde, muhaddisler arasında otoriteleşme sürecine yönelik bazı çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmada ise başlangıçta Hadis ilmi ile birlikte olup sonradan bağımsız bir ilim dalı haline gelen Tefsir alanında te’lif edilen eserlerde, Buhârî’ye ve mezkûr eserine yapılan atıf sayılarının tespiti yapılmıştır. Eserin te’lifinden hicrî 6. Asra kadar geçen süreçte, tefsirlerinde yapılan tarama sonucunda, Buharî’nin tefsir kitaplarında artan oranda referans gösterildiği görülmüştür. Buharî’nin ve eserinin otoritesinin sadece hadis alanında değil, hadislere çokça atıfta bulunulan tefsir alanında da bâriz bir şekilde görüldüğü tespit edilmiştir.
Keywords
Abstract
A reference to a work or its author in an academic study is important in terms of scientific ethics. With his work titled Câmiu’s-Sahîh, which he classified, some studies have been carried out on the authoritarianization process of Muhammad, who has a respectable and effective position, in the science of Hadith. In this study, the number of references made to Bukhari and the aforementioned work were determined in the works cited in the field of Tafsir, which was initially with the science of Hadith and later became an independent branch of science. As a result of the scanning made in the tafsir books during the period between the publication of the work and the 6th century AH, it was seen that Bukhari was increasingly referenced in the tafsir books. It has been determined that the authority of Bukhari is clearly seen not only in the field of hadith but also in the field of tafsir where hadiths are frequently referred.