Author:
Abstract
Poliheuristic teori, karar verme süreçlerini kavramlaştırmak için geliştirilmiş olan yenilikçi bir yaklaşımdır. Dış politikanın nasıl yapıldığına ilişkin bilişsel ve rasyonel düşünce okullarından çıkan görüşleri benimseyen bir yapısı vardır. Poliheuristic teoride karar vericiler siyasi olarak kabul edilemez karar seçeneklerini elimine etmektedir. Bu seçenekler karar vericilerin siyasi olarak hayatta kalmalarını tehdit eden seçeneklerdir. Birinci aşamada, tercih kümesinden belli alternatiflerin elimine edilmesi söz konusu olmaktadır Kararın bu telafi edici olmayan boyutunu karşılamayan politika seçenekleri elenir, karar verici daha sonra karar vermenin ikinci aşamasına geçer. İkinci aşamada, kalan seçenekler değerlendirilir ve analiz edilir. Finalde karar, seçilen seçeneğin beklenen faydasına göre verilmektedir. Poliheuristic teori, hem kazançları en üst düzeye çıkarma hem de riskleri en aza indirmeden faydalanmaktadır. Bu çalışmanın amacı Demokrat Parti’nin almış olduğu dış politika kararlarını anlamaya çalışmaktır. Bu amaçla Demokrat Parti’nin 1957 Suriye Krizi’ndeki karar verme süreci poliheuristic teori ışığında değerlendirilmiştir. Bu değerlendirme çerçevesinde DP’nin 1957 Suriye Krizi kararını belirleyen temel etkenin iç politik beklentiler olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Keywords
Abstract
Poliheuristic theory is an innovative approach developed to conceptualize the decision-making processes. It has a construct adopting the views that arise from the cognitive and rationalist schools of thought about how the foreign policy is made. As per the poliheuristic theory, the decision-makers eliminate the politically unacceptable decision choices. These are the choices that threaten the political survival of the decision-makers. In the first stage, the elimination of certain alternatives from the choice set is under consideration. The policy choices that fail to fulfill this noncompensatory dimension of the decision are eliminated, and subsequently, the decision-maker takes on the second stage of decision-making. In the second stage, the remaining choices are evaluated and analyzed. Finally, the decision is made as per the expected benefit of the selected choice. The poliheuristic theory reaps the benefits of both maximizing the gains and minimizing the risks. This study aims to understand the foreign policy decisions taken by the Democrat Party in Turkey. To this end, the decision-making process of the Democrat Party in the 1957 Syrian Crisis was evaluated in light of the poliheuristic theory. In the framework of this evaluation, it was identified that the main factor that shaped the decision of the Democrat Party about the 1957 Syrian Crisis was the domestic political expectations.