Kaynaştırma Uygulaması Yapılan Okul Öncesi Sınıflarında Özel Gereksinimli ve Normal Gelişen Çocuklar Arasındaki Etkileşim ve Etkileşimi Arttırmada Öğretmene Düşen Görevler
Author:
Abstract
Günümüzdeki yaşam koşullarındaki gelişmeler ve değişmeler çocukların eğitim kurumları ile erken yaşlardan itibaren tanışmasına ve akranları ile beraber eğitim almasına imkan sağlamaktadır. Bu durum çocuklar arasındaki etkileşimin güçlenmesine ve akran ilişkilerinin gelişmesine olanak sağlayarak sosyal duygusal gelişimlerini desteklemektedir. Etkileşimin ve akran ilişkilerinin gelişimi normal gelişim gösteren çocuklar kadar özel gereksinimli çocuklar için de oldukça önem taşımaktadır. Özel gereksinimli ve normal gelişen çocuklar arasındaki etkileşimin en kuvvetli olabileceği ortamlar kaynaştırma uygulamasının yapıldığı eğitim ortamıdır. Çocuklar arasındaki etkileşimin arttırılması onların akademik ve sosyal kazanımlarını olumlu yönde etkilemektedir. Özel gereksinimli çocukların akranlarıyla etkileşimleri akran grupları içindeki konumları ve akran ilişkilerinin yapıları onların ileriki eğitim dönemlerinde okula uyumlarını etkilemektedir. Okul öncesi dönem çocukların farklı özellikleri olan bireylere yönelik tutumlarının oluşmaya ve etkileşim becerilerinin gelişmeye başladığı kritik bir dönemdir. Bu nedenle öğretmenlerin çocuklar arasındaki etkileşimi etkileyen faktörleri göz önüne alarak çocuklar arasındaki etkileşimi güçlendirmeye ve sürdürmeye yönelik çalışmalar yapması oldukça önem taşımaktadır. Özel gereksinimli çocukların normal gelişen çocuklarla etkileşimlerini ve arkadaşlık ilişkilerini geliştirmek için sınıf içinde öğretmenler tarafından planlanan çok fazla fırsatla karşılaşmaya ihtiyaçları vardır. Öğretmenin etkileşimi desteklemede yardım etme ile bir adım geride durma arasında hassas bir dengede olmalıdır. Yani öğretmen yaptığı planlamalarda çocukların etkileşimini kolaylaştırmalı, kesintiye uğratmamalı ve kontrolü ele geçirmemelidir. Bu şekilde tüm çocukları içine alarak yapılan planlar ve etkileşimi arttırmak için geliştirilen stratejiler, özel gereksinimli çocuğun etkileşimlerini ve akran ilişkilerini olumlu yönde etkileyerek sosyal kabulünü arttırmakta; bununla birlikte özel gereksinimli çocuğun sınıf içindeki aidiyet duygusunu geliştirmektedir. Bu doğrultuda, bu çalışmada özel gereksinimli ve normal gelişim gösteren çocuklar arasındaki etkileşim ve etkileşimi arttırmada öğretmene düşen görevler ilgili literatüre dayalı olarak yorumlanarak açıklanacaktır.
Keywords
Abstract
Developments and changes in current life conditions enable children to meet with educational institutions at early ages and have an education together with their peers. This enables the strengthening of interaction between children, development of peer relationships and supports social emotional development. The development of interaction and peer relationships is important to children with normal development as well as children with special needs. The strongest interaction between children with special needs and children with normal development can be achieved in the education environment with inclusive education. Increasing the interaction of children positively effects their academic and social gains. Interaction of children with special needs with their peers, their position among their peers and structure of peer relationship effects their orientation to school in future education periods. The pre-school period is a critical period where children start to form attitudes towards individuals with different properties and develop interaction skills. Therefore, by considering factors that affect interaction between teachers and children, it is important to conduct studies to strengthen and support interaction between children. To develop interaction and friendly relationships between children with special needs and children with normal development, there is need to meet multiple opportunities planned by teachers in the class environment. Teachers must have the sensitive balance to help support interaction and standing one step back. Such that teachers must facilitate children’s interaction with planning, avoid interruptions and avoid taking control. This way, plans that include all children and strategies developed to increase interaction affects the interaction of children with special needs and positively contribute to peer relationships by increasing social acceptance. This way, a sense of belonging of children with special needs develops in the class. Accordingly, in this study interaction between children with special needs and children with normal development and the duties of teachers to increase this interaction will be interpreted and explained in this study.